Roodverschuiving blijkt bedrog: WIE verlost ons van de Oerknal?

Op nog veel hogescholen wordt nu nog steeds geleerd dat de roodverschuiving van verre sterren het gevolg is van zijn vluchtsnelheid, en hoe verder van ons vandaan des te groter de vluchtsnelheid als gevolg van de "Grote Oerknal", dit alles dan na de ontploffing van het uiterste puntje van een naald want daar zat vroeger ons Heelal nog in.
Normaal gesproken wordt een vluchtsnelheid van explosie-rommel steeds meer vertraagd na zo een daverende knal - maar in het uitdijende Heelal wordt iets anders gezien want op 100 keer verdere afstanden is de vluchtsnelheid 5 keer groter en - nog sterker - die snelheid neemt tijdens het vluchten ook nog eens kwadradisch sterk toe: het vluchten na die klap "versnelt" steeds meer kwadratisch.
Maar die uitleg, de versnelde uitdijing van materie is echter in strijd met de 1e Hoofdwet der Thermodynamica want energie (dus ook het versnellen van een traagheid) kan niet uit het niets worden geleverd. Er moet dus: hetzij er wordt nog voortdurend extra explosie-energie aan toegevoerd - hetzij er is sprake van gezichtsbedrog dwz. we zien dingen die er niet zijn.
Pas sinds de recente ontdekking dat een roodverschuiving -OOK- kan ontstaan door tijdsverschuiving als gevolg van massieve zwaartekrachtvelden: ging de "zuil" of "canon" der wetenschap, namelijk de theorie van de roodverschuiving als afstandmeting onderuit want in werkelijkheid blijkt roodverschuiving het gevolg van een zware tijdverschuiving... en in een verkeerde tijd kun je de zichtbare dingen helaas niet meer juist inplaatsen. En daar komt nog bij dat de aarde zelf door het Heelal reist met een snelheid van 103.000 km/sec wat eveneens roodverschuivingen veroorzaakt.

Doppler-effekt

Het artikel in 'Scientific American' (een onderdeel van 'Nature') in zijn julinummer 2010 heeft vooral onder scholieren flinke ophef veroorzaakt want je komt nu aan de "canon" van de wetenschap zélf: een vaste pilaar van de wetenschap omzagen is nogal wat! Dat wordt binnen 3 jaar dan alwéér een nieuw schoolboek.
Het blad geeft een referentie van enkele artikelen die de kromming van de ruimte - en daardoor de helaas nìet werkelijk plaatsvindende roodverschuiving aanschouwelijk voorstellen: dus we zagen altijd dingen die er niet zijn. Oef...!
Dat laat het artikel zien in een 2-tal prachtige plaatjes. Links de gangbare doppler-theorie dus een toonverschuiving van een gillende politiesirene die van ons vandaanrijdt - en rechts een plaatje van een trechtervormig Heelal waarvan zijn zichtbare sterrenlicht een boog van 90 graden beschrijft. We zien een sterrensysteem twee keren aan ons uitspansel staan als rood - in werkelijkheid had hij wit moeten zijn! Niet het Heelal dijdt dus uit maar, de tijd dijt uit... oef!
Sterker nog, ons Heelal blijkt feitelijk 1 enormgroot wormgat te zijn waarin alles wat we "snelheid" noemen: gebaseerd blijkt op een tijdgolf met zijn eigen virtuele versnellingen en zware tijdvertragingen in de buurt van massieve massa's. We hadden dus roodverschuivingen nooit als vluchtsnelheid mogen zien maar als een gat in de tijd waar de waarneming doorheen was getrokken en die zijn frequenties had verlaagd.
En dus, als gevolg van het "waarnemen van versnelde vluchtsnelheden" werd in 1920 nog een "Oerknal" bijverzonnen en die moesten onze kinderen leren - maar al die "versnelde vluchtsnelheden" blijkt gezichtsbedrog afkomstig te zijn van kromme tijd...

Hubble en Hawking onderuit

De uitvinding van 'De Grote Moeder van alle Moederknallen' is overigens al tamelijk gedateert. Dat was al in 1920 gedaan door professor Edwin Hubble en stevig verankerd op de "roodverschuiving van vluchtende materie". Maar in zijn tijd bestonden er nog geen Zwarte Gaten die kans zien om iedere dag een complete zonsmassa of dagelijks 1000 aardbolletjes te verslinden - laat staan om in minder dan 9 miljard jaar tijds tot een bolletje te krimpen na al minstens 3000 zonnen te hebben verslonden en, als hij genoeg heeft gegeten daaromheen een accrediatieschijf samentrekt van woest cirkelende donkere materie dat zèlf al 5 maal meer duistere materie bevat dan het complete Melkwegstelsel dat als volgend consumptiemaaltje nog eromheen mag cirkelen: gereed om ook dát te verslinden en doet dat dan ook.
Met andere woorden: de oorspronkelijke formuletheorie was wel goed maar was later niet goed in de praktijk geïmplementeerd met dat, wat de niet-versnelde waarnemer nou zag.
Of op een andere wijze gezegd: we pasten Newton's zwaartekrachtwetten binnen een onveranderlijke tijd toe, maar helaas op kromgetrokken ruimteprocessen waarbij tijd niet vaststaand is. En als tijd door hevige zwaartekracht een golf is geworden: dan wordt alle snelheids- en afstandmeting een farce.

Er zijn altijd grote problemen met de Oerknal geweest en dan kwam de invalide Stephen Hawkin er steeds weer een nieuwe draai aan geven - maar de laatste 15 jaar wordt de theorie al zo vaak onhoudbaar dat Hoogleraren moeite hebben hun studenten dingen te leren waarvan hij allang weet dat ze niet waar zijn. Er zijn teveel ontdekkingen gedaan die die oorspronkelijk nog op een roodverschuiving gebaseerde Oerknal momenteel bepaald niet meer zo plausibel maken.
Zo is voor een ontploffing een beginpunt noodzakelijk: dus ergens in het Heelal een punt aan te wijzen waarin die ontploffing dan wel heeft plaatsgevonden maar helaas: dat is onze aarde zelf als beginpunt. (!) Op dit vlak van ontploffingspunt faalde de theorie nogal jammerlijk want wij zijn niet ontploft; maar er speelt méér, veel meer.

Waar komt ons Melkwegstelsel dan vandaan?

Goeie vraag. Want als iedere dag een zonsmassa wordt verslonden zoals dat al een aantal keren kon worden waargenomen: dan is onze Melkweg binnen nauwelijks 3 miljard allang leeggegeten! En we weten ook dat er kraamkamers voor nieuwe zonnen bestaan maar daar zijn dan wel flinke hoeveelheden aan waterstofgas voor benodigd.
Maar zoals wel op recente radiofoto's van jets te zien is, bestaat er dan zoiets als een soort "generator" dus een soort "schepper" van beginmaterie als waterstof?
Jazeker die bestaat. Dat is de formule E=M.C kwadraat waarbij de jet's aan de beide polen van een Zwart Gat als het benodigde "licht" best wel de enorme radioveld-cyclotronstraling in het Gammabereik voor zijn rekening kan nemen.
Moeilijker wordt dan de benodigde, kwadratische lichtsnelheid als het "stollingspunt" van ingeschroefde, bijna zoiets als "massieve" radiostraling van de heel wat méér dan kwadratische lichtsnelheid en een eind van het Zwarte Gat aan het "vertragen" is, dus vertraging vanwege zijn aantrekkende zwaartekrachtveld.
Immers als electronen en positronen in een foton kunnen veranderen dan moet het omgekeerde ook mogenlijk zijn - mits in een draaiend rf-schroefveld dat een exact kwadratisch veelvoud is van de lichtsnelheid en daar is een magnetische accrediatieschijf voor benodigd waarvan dat toerental de lichtsnelheid al met de factor 300.000 keren overstijgt.

Om zoiets namelijk voor mensenogen zichtbaar te doen zijn, krijgen wijzelf namelijk last van een totaal kromgetrokken gezichtsveld dwz. we zien kromme gasbogen waarvan het lijkt of ze helemaal niet uit de jet van een Zwart Gat afkomstig zijn, alsook zullen de eerste honderd "licht?"-jaren van een jetbeam voor ons zelfs helemaal niet zichtbaar kùnnen zijn.

Overigens, het beste leerboek ooit over Zwarte Gaten verschenen kwam al in 1996 uit getiteld:
'Gravity's Fatal Attraction' en was 1 jaar later al in het Nederlands te verkrijgen onder de titel: 'Zwarte Gaten in het Heelal', M.Begelman/M.Rees, Elektor te Beek.
Dit verklarend boek is een 'must have' voor elke student! ISBN.90.73.035.82.1 doch is moeilijk leverbaar omdat de electronicauitgever een drukverbod is opgelegd.

Voorts hebben we aan het eind van die "kromme gasbogen" nog iets nodig wat de Oerknal ons niet kon leveren: helium en lithium in plasmastatus. En dié foto's werden ons pas sinds begin 2010 door radiosterrenwachten geleverd als 2 gele punten aan het eind van de beide jetstralen: daarin is lithium-7 in plasmastatus aangetroffen.
Het raadsel van schepping van materie "uit het niets" blijkt op de nieuwste foto's dus zichtbaar, maar het vroegere: "echt nìets is ontploft" zoals de gangbare Oerknal ons gedurende 90 jaren lang vanuit een niet bestaande "vluchtsnelheid" heeft voorgespiegeld - dat blijkt door filosofen wel ietsje te simpel voorgesteld en kwam daarmee in strijd met 1e Hoofdwet der Thermodynamica onze klaslokalen binnen.

Lessen voor de toekomst

De 4 Hoofdwetten der Thermodynamica zijn dermate universeel dat het altijd gevaarlijk wordt als afwijkingen aan de 1e-Hoofdwet zoals de door filosoof Stephen Hawking bedachte "singulariteit" toe te dichten - en ook de inmiddels afgeschafte evolutietheorie was immers al in 1956 in strijd bevonden met de 2e-Hoofdwet der Thermodynamica en was daarom in 1980 te Seatlle unaniem verworpen: mutanten kunnen niet voorttelen maar gaan versneld ten onder.
Nu, voor de 2e keer blijken Hoofdwetten der Thermodynamica gewoonweg tè universeel om met zelfbedachte "singulariteiten" doorbroken te mogen worden. En evenals met evolutie het geval was: een omstreden theorie dient -BUITEN- het klaslokaal te blijven.
Afwijkingen van Thermodynamische Hoofdwetten zoals een "singulariteit" of eerder "een levenvatbare (?) mutant": dat hoort niet in een klaslokaal thuis want daarmee leer je kinderen dingen die niet waar zijn.