<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

Máxima, het Trojaanse Paard van de schuldmachine

Onder het kopje "Máxima pleit bij VN voor spaarrekening" meldt Trouw:

"Slechts 20 procent van de wereldbevolking heeft een spaarrekening, terwijl sparen mensen in ontwikkelingslanden juist kan helpen een zelfstandig bestaan op te bouwen. Dat hield prinses Máxima dit weekeinde de VN-top over Financiering voor Ontwikkeling in Doha voor."

Wat Trouw niet meldt, is dat Máxima, afkomstig uit een aristocratisch nest, met een vader die een hoge functie had in de fascistische junta, in New York voor HSBC, Dresdner Kleinwort Benson, en Deutsche Bank werkte -- alle drie banken.

"Máxima bood VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon hierover een rapport aan. „We weten dat arme mensen kunnen sparen, maar vaak niet op een spaarrekening. In plaats daarvan stoppen ze geld onder hun matras of moeten ze het in riskante investeringen stoppen, zoals vee of bouwmaterialen. Daardoor kunnen ze al hun bezittingen – en dromen – in één klap verliezen door ziekte, brand, een overstroming of droogte”, hield Máxima de top voor."

Aangezien een digitale "bankkluis" natuurlijk geheel veilig is voor ziekte, brand, overstroming of droogte denkt de dame die ooit koningin van Nederland schijnt te gaan worden, dat het een goed idee is als de armoedzaaiers hun geld op de bank zetten.
U bent niet de enige als u de redenering niet helemaal kunt volgen. Een investering in "vee" of "bouwmaterialen" lijkt me in de eerste plaats niet "riskant" maar zinvol; productief; concreet. In tegenstelling tot de digitale kredieten waar een bank mee goochelt zijn buffels en pallets vol cement zaken waar mensen echt iets aan hebben. Runs op de bank, of het verdampen van spaargeld door inflatie of faillissement, zijn in ieder geval geen risico's van de investeerder in schapen of baksteen.

Met het geld dat de armoedzaaiers in de derde wereld blijkbaar hebben mogen zij van mevrouw Oranje-Zorreguieta dus eigenlijk niet investeren in hun eigen economische toekomst. Liever op de bank. Wat gaat de bank doen met dat geld? De bank gaat het opblazen tot in wezen eindeloze nieuwe kredieten. Volgens het principe van de fractionele reserves, het principe waar mevrouw Máxima mee werkte bij haar voormalige werkgevers, schept iedere euro de voorwaarden voor een schier eindeloze stroom aan krediet - het is maar net hoeveel men bereid, of genoodzaakt is, zich in de schulden te steken, zoveel schuld is er -- zoveel geld is er.

"Volgens de prinses is er een directe relatie tussen toegang tot financiële diensten en de kansen voor kinderen om naar school te gaan. Spaargeld is tevens hard nodig om microkredieten te financieren. Nederland besteedt jaarlijks 100 miljoen euro aan microkrediet via ontwikkelingsbanken."

Als het probleem voor mensen in de derde wereld blijkbaar niet alleen bestaat uit (gebrek aan) schoon water, riolering, adequate behuizing, gezondheidszorg, e.d., maar uit geld, dan heeft mevrouw Oranje zojuist het slechtste advies gegeven dat je kunt bedenken. De landen (i.e., de staten) waar de meeste armoedzaaiers in wonen zijn door een combinatie van corruptie en afpersing efficiënt in slavernij gevoerd aan de IMF en andere mafiose organisaties. Er zijn echter blijkbaar nog weliswaar arme, maar onafhankelijke mensen zonder schulden die weliswaar geen zorgeloos maar toch schuldvrij bestaan leiden. Ze investeren hun inkomsten in de economie en halen hun krediet in essentie uit hun arbeid. Mogen ze dat alsjeblieft zelf weten? Vermoedelijk niet, het lijkt erop dat de White (Wo)man's Burden zich ook in Oranje-Zorreguieta's psyche heeft genesteld.

Internationale bankiers kunnen niet wachten om ook deze mensen aan het schuldinfuus (i.e., geldinfuus) te leggen. Het idee is de onafhankelijke armen te verleiden tot het krediteren van banken, die deze leningen als basis zullen gebruiken voor de fractionele zeepbel, die in theorie eindeloos kan doorgaan. Zo zullen ze de inflatie laten toenemen, de spaartegoeden van hun "spaarders" sneller dan ooit tevoren in waarde laten afnemen, en uiteindelijk de hele gemeenschap weer aan het kredietinfuus weten te krijgen. Door de gecreëerde inflatie stijgen immers de prijzen van zo goed als alle goederen en diensten; men zal ertoe overgaan hypotheken af te sluiten en zich laten wijsmaken dat de stijgende grondprijzen waarde, in plaats van schuld, vertegenwoordigen. Want de onroerend goed-sector, waar ± 70% van alle bankactiviteit op gestoeld is, is een waar wonder: je hoeft er helemaal niks voor te doen, en toch word je rijk.
Grootmeesters der Hochfinanz als Alan Greenspan wisten het althans zo te brengen. Maar u weet, als een pak yoghurt vandaag €0,80 kost en over twintig jaar €6,40, dat men in 2028 meestal niet plotseling acht keer zo rijk is geworden.

Een advies dat wel zou werken bij het bestrijden van armoede is een vorm van krediet die door de gemeenschap zelf geschapen wordt. Een LETS-systeem (waar een paar goede servertjes erg handig voor zijn, maar desnoods een bedreven en integere administrator met ordners), Wörgl-achtig "vrij geld", of een van de talloze andere denkbare gemeenschapsgeldsystemen, zouden rentevrije (dus niet "gratis") kredieten kunnen scheppen, die in plaats van tot slavernij leiden, naar de vrijheid voeren, en zich niet door de mens laten dienen, maar de mens dienen.

Oranje-Zorreguieta kan (als ze überhaupt al een idee heeft wat het is, en als ze dat überhaupt al een goed idee zou vinden) dit soort ideeën niet binnen het establishment naar voren brengen. Het monetaire stelsel, met haar onvervalst parasitaire eigenschappen, is misschien wel het best bewaarde geheim van de afgelopen eeuwen. De schulden die mede debet zijn aan de grote armoede van de neokoloniale gebieden in de derde wereld, moeten juist verdwijnen. Maar ziedaar, er is altijd wel iemand te vinden die juist pleit voor een steeds toenemende schuld.

Máxima Oranje-Zorreguieta wil niet de armoede bestrijden. Ze is het Paard van Troje van de schuldmachine.

www.trouw.nl