1. #armoede
  2. #banken
  3. #banksters
  4. #chicago
  5. #corporatisme
  6. #economie
  7. #fatsoen
  8. #geld
  9. #hersenspoeling
  10. #informatief
  11. #inzicht
  12. #jubeljaar
  13. #kredietcrisis
  14. #list-en-bedrog
  15. #onvermogen
  16. #politiek
  17. #propaganda
  18. #schuld
  19. #slavernij
  20. Artikelen

<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Heilige Schuld

De huidige monetaire crisis wordt graag vergeleken met de Grote Depressie van de jaren 1930, die volgde op een beurskrach die, als inleiding van de economische crisis, niet heel erg anders is dan het instorten van de Amerikaanse hypotheekmarkt. De verschillen zijn echter gigantisch, en mogen niet worden onderschat. De geschiedenis herhaalt zich weliswaar, maar nu even niet. Het grote verschil zit hem in de agressie van de neoliberale ideologie, die velen heeft verblind, en nog meer mensen heeft verdoofd.
Die agressie bestaat daaruit dat de elke vorm van schuld wordt heilig verklaard als ware het een eeuwigdurende verplichting. Ten opzichte van die verplichting zou een poging eraan te ontkomen dan (als het aan de bankiers ligt) immoreel, illegaal, onethisch, fout, taboe en totaal out of the question zijn.
(Dit geldt zelfs op wereldschaal, want in de globaliseringsideologie is het eigendomsrecht verheven boven elk ander mensenrecht. Daarom mogen bedrijven straffeloos en met geweld mensen van hun land verdrijven, en daarom mag kapitaal onbelast over de hele wereld zijn vernietigende werk doen.)

Het is waar dat veel mensen het betalen van rente over hun schuld en het aflossen van deze schuld als een heilige plicht beschouwen. Weinig nachtmerries in vredestijd zijn vreselijker dan het idee van kuddes deurwaarders voor de deur, loonbeslag, confiscaties, schritelijke en telefonische dreigementen van schuldeisers en hun advocaten en deurwaarders.

Maar logisch is dit bepaald niet. Om te beginnen heeft geen enkele staat ooit zijn schulden afbetaald. Soms komt een staat een heel eind, bijv. wanneer haar schulden door hyperinflatie waardeloos worden, wat weer andere problemen met zich meebrengt. Maar de nationale schulden blijven groeien en eens zal er een streep onder moeten worden gezet, zoals dat al eeuwen gaat. Het alternatief is grote armoede, ellende, opstand en revolutie, of onderdrukking, slavernij, lijfeigenschap en geweld.

Daarnaast is het voor bedrijven de gewoonste zaak van de wereld om schulden af te schrijven bij faillissement, of bij andere vormen van overmacht in gebreke te blijven. Investeerders kunnen verschillende ondernemingen bezitten, en als er eentje failliet gaat worden de rijke eigenaars zelf niet kaalgeplukt. De wet op het faillissement is er in de meeste landen op gericht om het nemen van risico's in het economisch verkeer niet teveel te ontmoedigen. Alleen eenmansbedrijven of andere kleine bedrijven met weinig eigen vermogen en hoge persoonlijke aansprakelijkheid zijn echt de klos bij faillissement. Banken beseffen goed dat de grotere vissen met enige regelmaat in gebreke blijven. Niet zo lang geleden echter kregen de bankiers een openbaring: de armen/de arbeiders zijn eerlijk - ze beschouwen het aflossen van een lening als een zaak van fatsoen. Ze zijn zich er meestal ook niet van bewust dat het geld dat ze lenen ter plekke door de bank wordt gecreëerd, wanneer de lener zijn handtekening onder een schuldbekentenis zet. Zonder die handtekening heeft de bank geen cent om uit te lenen.

De banken besloten deze wijsheid - de nobele armoedzaaier, die trots tot het uiterste gaat, om zijn schulden af te lossen - volledig te gelde te maken. Op een folder die ik mocht ontvangen waarin me werd gevraagd of ik mijn geld wilde uitlenen aan arme mensen in India ("microkredieten") werd hypocriet de loftrompet afgestoken over de terugbetaalmoraal van de arme Indiërs - daar konden, zo las ik, velen in het Rijke Westen nog wat van leren. En ondanks hun armoede lachten ze altijd, las ik. De rentes waren overigens behoorlijk hoog.

De gemiddelde kleinburger in het Rijke Westen die een huis wil kopen wordt opgestuwd op de golven van prijsinflatie die niet de waarde, maar slechts de prijs van onroerend goed opdrijft. In de waan dat ook een hoge hypotheek een "investering" in plaats van een "molensteen om je nek" is, geniet het vastgoed- en bankkartel het volle vertrouwen zolang de prijzen stijgen. Als dat eenmaal afgelopen is, zit men in de problemen. In het ergste geval zit men zonder baan in een huis waarvan de marktprijs onder de hypotheeksom zit, met een schuld die door deflatie de koopkracht omlaag drijft. Een nachtmerrie voor de brave consument/arbeider, die toch nooit op het 8 Uur Journaal heeft mogen vernemen dat de hypotheekverstrekker die hem er heeft ingeluisd, onbetrouwbaar was. Iemand had hen toch moeten vertellen dat iets als een "beleggingshypotheek" of een "aflossingsvrije hypotheek" pure oplichterij is.

Overigens hebben huurders ook deel aan dezelfde problematiek, omdat de vastgoedmarkt de huurwoningen niet overslaat. Zij het dat huurders niet direct, maar indirect betalen aan de kredietscheppers. Ook woningcorporaties kunnen diep in de schulden zitten met hun ambitieuze, op de prijszeepbel geïnspireerde projecten.

Een heerser uit het Babylon van een paar duizend jaar geleden zou, dit alles in ogenschouw nemend, niet hebben gedaan wat Wouter Bos deed - het beschermen van de misgelopen gok van de financiële sector, en het in de stront laten zakken van de schuldenaren. Mogelijk omdat zo'n heerser de economische stabiliteit van het land voor ogen zou hebben, en niet onbelangrijk, omdat de Babylonische beheersing van de economische wiskunde op een hoger peil stond dan die tegenwoordig - althans, men paste de beschikbare inzichten daadwerkelijk toe, in tegenstelling tot de neoliberale propagandisten.

Schulden die niet kunnen worden afbetaald, worden niet afbetaald. Zo simpel is het natuurlijk. Vandaar de gewoonte om bij het aantreden van een nieuwe heerser alle uitstaande schulden te annuleren. Vandaar het Jubeljaar in de bijbelse teksten en vandaar de afkeer van rente (of "woeker") in de grote tradities van het christendom, het jodendom en de islam. Jezus van Nazareth verwachtte het annuleren van alle schulden, omdat hij het Jubeljaar verwachtte dat alle andere zou overtreffen. "Vergeef ons onze schuld, zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven" wordt maar zelden letterlijk gelezen, bedolven als het is onder vage theologisering. Maar het is meer dan waarschijnlijk dat Jezus aan het kruis werd genageld om de bedreiging die hij vormde voor het economische establishment. Wie van de elite interesseert zich immers voor Jezus' theologische eigenaardigheden?

Het is niet toevallig dat het Romeinse Rijk om zeep ging door een ondraaglijke schuldenlast. Net als de VS en ultra-orthodox neoliberaal Europa nu, weigerde het Imperium Romanum door de schulden een streep te zetten. De koopkracht verdampte, de economie stortte in, en "de stammen" aan de grens van het rijk maakten een snel einde aan de macht van het imperium. Eerder was Julius Caesar al vermoord door de oligarchen achter de troon, omdat Caesar een bedreiging vormde voor de woekerrentes van deze senatoren annex grootcrediteuren.

Het zijn niet alle mainstream economen die dom, naïef, gehersenspoeld of incompetent zijn. De architecten van de neoliberale consensus weten wat ze doen. Een van de manieren waarop ze de miljoenen in verwarring achterblijvende debiteuren hebben misleid is het volledig domineren van de academische economische discipline. In Chili onder Pinochet was het het bolwerk van de "Chicago Boys", de Katholieke Universiteit, die open bleef waar alle andere economische invalshoeken radicaal werden gesaneerd. Hoewel de economische theorie achter het neoliberale stelsel niet houdbaar is, betekent het niet dat er niet van geprofiteerd is en wordt op een onvoorstelbare schaal. Wetenschap is het echter niet.

Als schulden niet worden afbetaald, maar je wilt dat ze tóch worden afbetaald, zit er maar één ding op: de schuldenaar moet steeds dieper in armoede en loonslavernij worden gedreven. Zorg er voor dat desnoods zijn kinderen en kleinkinderen voor de schuld moeten opdraaien. Verzin iets. Maar tolereer niet dat iemand zegt dat het toch niet redelijk is dat zulke grote volksmassa's zoveel rente moeten afdragen aan de rijkste paar procent van de bevolking - die zijn het die uiteindelijk grootaandeelhouders zijn van de machtige financiële instellingen.

Hier komt de staat in beeld. Als een buur, vriend of familielid aan jou een som geld leent, is er sociale en morele druk om deze lening af te lossen. Dit bestaat niet als het gaat om anonieme financiële instellingen. Daarom hebben deze instellingen de sanctionering van de staat nodig, die een stempel van echtheid verleent aan de lening. Als de schuldenaar niet over de brug komt, is daar de staat om de in gebreke geblevene desnoods in het cachot te werpen. De staat dient in de allereerste plaats de banken.

Maar dit verklaart ook meteen waarom het eigenlijk zo eenvoudig is om uit de hand gelopen schulden te annuleren. De staat kan eenvoudigweg zeggen dat schuldenaars die weigeren om bepaalde schulden af te betalen -- bijv. wanneer de rente onacceptabel hoog is; wanneer de waarde van het onderpand t.o.v. de geleende som is ingestort; of wanneer de bank bij werkloosheid of ander onheil weigert de schuld te heronderhandelen -- hierover geen last krijgen met justitie, die immers vaak voor de schuldeisers achter hun geld aan gaan. Zonder de "arm der wet" zijn schuldeisers nergens; ontneem hen dat privilege en ze hebben geen been om op te staan.

Is dit niet oneerlijk voor de banken? Een voorbeeld. In New York bestaat een (niet meer in de praktijk gebrachte, maar nooit geschrapte) wet die stelt dat als een kredietverstrekker geld leent en weet dat het moeilijk wordt voor de lener om de som terug te betalen, dat de crediteur dan naar zijn geld mag fluiten. Een terechte vergelding voor het soort manipulatie dat boeren van hun land dreef doordat geldverstrekkers net vóór de oogst, als de boeren nog geen cent verdiend konden hebben, hun geld leningen terug wilden innen.

Deze wet heet de Fraudulent Conveyance Act en is volledig in overeenstemming met de grote tradities over schuld en schuldkwijtschelding. Toepassing is eenvoudig en kost geen cent. Pas het bijv. toe op alle aflossingsvrije hypotheken. Immers, een professionele kredietverstrekker of hypotheekmakelaar moet weten dat eeuwige schuld een desastreuze zaak is. Dit is pure oplichterij. Op deze manier, de staat die zijn handen aftrekt van de gepriviligieerde insiders, kan de bezem worden gehaald door een volledig corrupte sector.

Nu de burger nog. Als hij en zij niet ontwaken uit hun waandroom waarin je "Je Geld Voor Je Kunt Laten Werken"; waarin een schuld een investering is; en waarin je de "overwaarde" van je huis kunt "beleggen", dan ontdekken ze nooit dat ze voor tientallen miljarden bestolen zijn, door de naïeve goedzak Wouter Bos, met de navenante rentelasten als gevolg. Wouter wist niets van de financiële sector en de perfide bankwereld, zodat hij zich makkelijk liet intimideren. De banken hebben tegen hem gezegd, Red ons! Anders laten we de economie in elkaar storten.
Deze chanteurs horen in het cachot thuis, niet in de bestuurskamer.

yelamdenu.blogsome.com

Some Rights Reserved (CC BY-SA 4.0)
3
  1. Dank Y. Weer een geweldig artikel.
  2. steep-unit-1976@steep-unit-1976
    #37108
    De geschiedenis van USA herhaalt zich na 100½ jaar - maar die van Europa = 129,3 jaar, om precies te zijn: 129 jaar, 4 maanden en 15 dagen. Dat weten we zeker sinds de inval van Napoleon en Hitler waarbij beide keren maandenlang om 1 brug-te-ver is gevochten alsook hun mars naar Moskou.
    Daarna werd dit bevestigd met de beide neergeslagen opstanden in Polen, alsook de Gründerkrach+Eurokrach in 2002. Meer over zulke gemanipuleerde geschiedeniscomplotten kun je vinden in mijn geschiedenisscriptie: TOEKOMST.TXT die je kunt vinden op een scholiertjeswebsite http://www.promootio.nl/floor
  3. purple-hill-2870@purple-hill-2870
    #37113
    Kromme zin aangepast.