Louise Fresco zegt sorry (voor haar bio bashing)

Een van de machtigste vrouwen van Nederland schreef een dikke pil over onze voedselvoorziening. Met haar ‘Hamburgers in het paradijs’ oogstte Louise Fresco lof en verontwaardiging: ‘biobashing’, wordt haar verweten, met haar aanval op de biologische landbouw. Nu nuanceert ze een deel van haar uitspraken. ‘Ik word er heel erg treurig van dat niemand de moeite neemt daar echt goed over na te denken.’

‘Bij hoge uitzondering heb ik gisteren vlees gegeten’. Ze had het koud en voelde zich niet zo lekker tijdens het wekelijkse etentje van het professorenclubje en ook collega hoogleraar Abraham de Swaan zei het tegen professor dr. ir. Louise Fresco: ‘Je moet vlees eten’. Dus werd het een sukadelapje met wortels. ‘Thuis eet ik nooit vlees’. En verder alleen als het om gezondheidsredenen - ‘Ik heb snel last van bloedarmoede’ – of sociaal wenselijk is: ‘Als een boer uit de Sahara de laatste kip voor je slacht, ga je niet weigeren.’ Haar motief om nauwelijks vlees te eten is ‘ingewikkeld’: in het westen wordt te veel vlees gegeten, waardoor er niet efficiënt met grondstoffen wordt omgegaan, het is niet gezond en brengt dierenleed met zich mee. ‘Maar ik zeg niet tegen de Chinezen: “Jullie mogen geen vlees eten”. Hamburgers zijn een mooie vorm van restverwerking, ook de reden dat ik vind dat orgaanvlees niet moet worden weggegooid.’

Op haar werkkamer op de begane grond van het Amsterdamse Maagdenhuis zijn we direct aanbeland in de actuele voedseldiscussie. Begin november kwam haar ruim vijfhonderd pagina’s tellende ‘magnum opus’ uit: ‘Hamburgers in het Paradijs – voedsel in tijden van schaarste en overvloed’. Inmiddels is het al aan zijn vierde druk toe, mede dankzij de enorme publiciteit en reacties die het opriep: positieve én negatieve. Boos en verontwaardigd waren bijvoorbeeld de reacties vanuit de biologische landbouw. Want biologisch is veelal niet gezonder, niet natuur- en milieuvriendelijker, niet lekkerder, niet diervriendelijker, een modeverschijnsel voor hogere inkomensgroepen en bovendien een gevaar voor de wereldvoedselvoorziening. Valt te lezen in het erudiete boek van deze hoogleraar duurzame ontwikkeling met indrukwekkende staat van dienst. Gepromoveerd op het tropische gewas cassave, werkte ze onder ander tien jaar als topvrouw bij de FAO, de voedsel- en landbouworganisatie van de Verenigde Naties. Ze heeft momenteel verschillende andere wetenschappelijke nevenfuncties, is lid van de Sociaal Economische Raad, columnist van het NRC, romanschrijver, commissaris bij de Rabobank en Unilever, stond dit jaar op twaalf in de Duurzame Top Honderd van Trouw en het jaar daarvoor op één in de Opzij-top-100 van machtigste vrouwen.

www.michielbussink.nl