Is er een alternatief voor het plunderen van de aarde? Deel 3 van 3.

Een ding wordt in het algemeen over het hoofd gezien: de abstracte rijkdom gecreëerd voor accumulatie betekent de vernietiging van de natuur als concrete rijkdom. Het resultaat is een "gat in de grond" en ernaast een vuilnisbelt met gebruikte goederen, verouderde machines en geld zonder waarde. [37] Echter, zodra alle concrete rijkdom (die vandaag de dag voornamelijk bestaat uit de laatste natuurlijke hulpbronnen) zal zijn verdwenen, zal de abstracte rijkdom ook verdwijnen. Het zal, in de woorden van Marx, "verdampen". Het feit dat abstracte rijkdom geen echte rijkdom is, zal duidelijk worden, en net zo het antwoord op de vraag welke rijkdom de moderne economische activiteit daadwerkelijk heeft gecreëerd. Op het einde is er niets anders dan monetaire rijkdom (en zelfs die bestaat hoofdzakelijk virtueel en op rekeningen), die een monocultuur vormt, bestuurd door een kleine minderheid. Diversiteit is verstikt en miljoenen mensen worden achter gelaten met de vraag hoe te overleven. En echt: hoe overleef je zonder grondstoffen of middelen van productie, of geld?

Het nihilisme van ons economisch systeem is evident. De hele wereld zal worden omgezet in geld - en dan zal het verdwijnen. Geld kun je immers niet eten. Wat niemand schijnt te denken is het feit dat het onmogelijk is om opnieuw grondstoffen, geld, kapitaal en machines om te zetten in natuur of echte rijkdom. Het lijkt erop dat onderliggend aan alle "economische ontwikkeling" de veronderstelling ligt dat "grondstoffen", en de "bronnen van rijkdom", [38] hernieuwbaar en eeuwig zijn -. net als de "groei" die ze veroorzaken [39]

Het idee dat kapitalisme en democratie een zijn, is een mythe zoals bewezen door het neoliberalisme en haar "monetaire totalitarisme" zelf [40].

Het primaat van de politiek over de economie is verloren gegaan. Politici van alle partijen hebben dit standpunt verlaten. Het zijn de corporaties die de politiek dicteren. Waar het corporate belangen betreft, is er geen plaats voor de democratische conventie of communautaire controle. De openbare ruimte verdwijnt. De res publica verandert in een res privata, of - zoals we dat vandaag de dag kunnen zeggen - een transnationale res privata (in zijn oorspronkelijke Latijnse betekenis betekent privare "ontnemen"). Alleen zij die de macht hebben, hebben nog steeds rechten. Ze geven zichzelf de vergunningen die zij nodig hebben, van de "licentie om te plunderen" tot de "licence to kill". [41] Degenen die hun in de weg staan of hun "rechten" ter discussie stellen, worden belasterd, gecriminaliseerd en in toenemende mate gedefinieerd als "terroristen" of, in het geval van opstandige overheden, als" schurkenstaten "- een label dat meestal impliceert een dreigende of een feitelijke militaire aanval, zoals we kunnen zien in het geval van Joegoslavië, Afghanistan, Libië en Irak, en misschien Syrië en Iran in de nabije toekomst. De Amerikaanse president Bush heeft zelfs gesproken over de mogelijkheid van "preventieve" nucleaire aanvallen mocht de VS zich bedreigd voelen door massavernietigingswapens. [42] De Europese Unie heeft zich niet verzet. [43]

Neoliberalisme en oorlog zijn twee kanten van dezelfde medaille. [44] Vrije handel, piraterij en oorlog zijn nog steeds "een onlosmakelijk drietal" - vandaag misschien meer dan ooit. Oorlog is niet alleen "goed voor de economie", maar is inderdaad de stuwende kracht en kan worden opgevat als de “voortzetting van de economie met andere middelen". [45] Oorlog en economie zijn bijna niet meer te onderscheiden. [46] Oorlogen over middelen - vooral olie en water - zijn al begonnen. [47] De Golfoorlogen zijn er de meest duidelijke voorbeelden van. Militarisme verschijnt opnieuw als de "uitvoerder van kapitaalaccumulatie" - mogelijk overal en blijvend [48].

Mensenrechten en het recht op soevereiniteit is overgedragen van mensen, gemeenschappen en overheden aan bedrijven. [49] Het begrip van het volk als een soevereine instantie is praktisch afgeschaft. We zijn getuige geweest van een aantal staatsgrepen. De politieke systemen van het Westen en de natie-staat als garantie voor en uitdrukking van de internationale verdeling van arbeid in het moderne wereld-systeem verdwijnen in toenemende mate [50]. Naties ontwikkelen zich tot "perifere-staten", volgens de kleine rol die zij spelen in de proto-despotische "New World Order". [51] Democratie is achterhaald. Immers, het "belemmert business" [52].

De "Nieuwe Wereld Orde" betekent een nieuwe verdeling van arbeid, die niet langer onderscheid maakt tussen Noord en Zuid, Oost en West – het is nu overal Zuid. En volgens het internationaal recht wordt vast gesteld wat daadwerkelijk functioneert van boven naar beneden ("top-down") en alle lokale en regionale gemeentelijke rechten elimineert. En niet alleen dat: veel van dergelijke rechten zijn ongeldig verklaart zowel met terugwerkende kracht als voor de toekomst. [53]

De logica van het neoliberalisme als een soort van totalitaire neo-mercantilisme is dat alle middelen, alle markten, alle geld, alle winst, alle middelen van productie, alle "investeringsmogelijkheden", alle rechten en alle macht behoren aan de corporaties alleen. Om Richard Sennett te parafraseren: "Alles voor de corporaties" [54] Men zou kunnen toevoegen: "Nu!"

De corporaties zijn vrij om te doen en laten wat ze willen. Niemand mag zich inmengen. Ironisch genoeg wordt er verwacht dat wij hun vertrouwen om een uitweg te vinden uit de crisis waar we in zitten. Dit brengt de hele wereld in gevaar, omdat verantwoordelijkheid iets is wat de corporaties niet hebben of kennen. De tijden van sociale contracten zijn over. [55] Wijzen op de crisis is in feite al is een misdaad geworden en alle kritiek zal binnenkort worden gedefinieerd als "terreur" en als zodanig vervolgd [56].

De Economische medicijn van het IMF

Sinds de jaren 1980, zijn het vooral de “Structural Adjustment Programs” (SAP's) van de Wereldbank en het IMF die fungeren als versterkers van het neoliberalisme. Deze programma's worden opgelegd aan de landen van het Zuiden en kunnen worden afgedwongen door hun schulden. Ondertussen helpen tal van militaire interventies en oorlogen om in het bezit te komen van de nog aanwezige activa, grondstoffen, en om het neoliberalisme te installeren als de wereldwijde economische politiek, om verzetsbewegingen (die cynisch zijn aangemerkt als 'IMF opstanden ") te vernietigen en om de lucratieve business van wederopbouw te vergemakkelijken [57].

In de jaren 1980 introduceerden Ronald Reagan en Margaret Thatcher het neoliberalisme in Anglo-Amerika. In 1989, werd de zogenaamde 'Washington Consensus' geformuleerd. Deze beweerde te leiden tot wereldwijde vrijheid, welvaart en economische groei door middel van "deregulering, liberalisering en privatisering." Dit is uitgegroeid tot het credo en de belofte van alle neoliberalen. Nu weten we dat deze belofte is uitgekomen voor alleen de corporaties - niet voor iemand anders.

In het Midden-Oosten kondigde de westerse steun aan Saddam Hoessein in de oorlog tussen Irak en Iran in de jaren 1980 en de Golfoorlog van begin jaren 1990, de permanente Amerikaanse aanwezigheid in s’werelds meest omstreden olieregio aan.

In continentaal Europa begon het neoliberalisme met de crisis in Joegoslavië veroorzaakt door de SAP's van de Wereldbank en het IMF. Het land werd zwaar uitgebuit, viel uit elkaar en werd uiteindelijk geteisterd door een burgeroorlog over de laatste resterende middelen. [58] Sinds de NAVO-oorlog in 1999, is de Balkan gefragmenteerd, bezet en geopolitiek onder neoliberale controle. [59] Het gebied is van belangrijk strategische belang voor toekomstig olie- en gastransport vanuit de Kaukasus naar het westen (bijvoorbeeld de "Nabucco" gaspijpleiding die wordt verondersteld operationeel te zijn vanuit de Kaspische Zee via Turkije en de Balkan in 2011). [60] De wederopbouw van de Balkan is exclusief in handen van westerse bedrijven.

Alle regeringen, links, rechts, liberaal of groen, accepteren dit. Er is geen analyse van het verband tussen de politiek van het neoliberalisme, haar geschiedenis, achtergrond en de gevolgen ervan voor Europa en andere delen van de wereld. Ook is er geen analyse van haar verbinding met het nieuwe militarisme.

Samenvatting van "The Global Economic Crisis: The Great Depression of the XXI Century" ed. Michel Chossudovsky and Andrew Gavin Marshall

Door Professor Claudia von Werlhof

NOTES

[37] Johan Galtung, Eurotopia, Die Zukunft eines Kontinents, Wien, Promedia, 1993.
[38] Karl Marx, Capital, New York, Vintage, 1976.
[39] Claudia von Werlhof, Loosing Faith in Progress: Capitalist Patriarchy as an "Alchemical System," in Bennholdt-Thomsen et.al.(Eds.), There is an Alternative, 2001, p. 15-40.
[40] Renate Genth, Die Bedrohung der Demokratie durch die Ökonomisierung der Politik, feature für den Saarländischen Rundfunk am 4.3., 2006.
[41] Maria Mies and Claudia von Werlhof (Hg), Lizenz zum Plündern. Das Multilaterale Abkommen über Investitionen MAI. Globalisierung der Konzernherrschaft – und was wir dagegen tun können, Hamburg, EVA, 2003 (1998), p. 7; Maria Mies, Krieg ohne Grenzen, Die neue Kolonisierung der Welt, Köln, PapyRossa, 2005.
[42] Michel Chossudovsky, America’s "War on Terrorism," Montreal, Global Research, 2005.
[43] Michel Chossudovsky, "Nuclear War Against Iran," Global Research, Center for Research on Globalization, Ottawa 13.1, 2006.
[44] Altvater, Chossudovsky, Roy, Serfati, Globalisierung und Krieg, Sand im Getriebe 17, Internationaler deutschsprachiger Rundbrief der ATTAC – Bewegung, Sonderausgabe zu den Anti-Kriegs-Demonstrationen am 15.2., 2003; Maria Mies, Krieg ohne Grenzen, Die neue Kolonisierung der Welt, Köln, PapyRossa, 2005.
[45] Hazel Hendersen, Building a Win-Win World. Life Beyond Global Economic Warfare, San Francisco, 1996.
[46] Claudia von Werlhof, Vom Wirtschaftskrieg zur Kriegswirtschaft. Die Waffen der, Neuen-Welt-Ordnung, in Mies 2005, p. 40-48.
[47] Michael T. Klare, Resource Wars. The New Landscape of Global Conflict, New York, Henry Holt and Company, 2001.
[48] Rosa Luxemburg, Die Akkumulation des Kapitals, Frankfurt, 1970.
[49] Tony Clarke, Der Angriff auf demokratische Rechte und Freiheiten, in Mies/Werlhof, 2003, p. 80-94.
[50] Sassen Saskia, Machtbeben. Wohin führt die Globalisierung?, Stuttgart-München, DVA, 2000.
[51] Michael Hardt and Antonio Negri, Empire, Cambridge, Harvard Univ. Press, 2001; Noam Chomsky, Hybris. Die endgültige Sicherstellung der globalen –Vormachtstellung der USA, Hamburg-Wien, Europaverlag, 2003.
[52] Claudia von Werlhof, Speed Kills!, in Dimmel/Schmee, 2005, p. 284-292
[53] See the "roll back" and "stand still" clauses in the WTO agreements in Maria Mies and Claudia von Werlhof (Hg), Lizenz zum Plündern. Das Multilaterale Abkommen über Investitionen MAI. Globalisierung der Konzernherrschaft – und was wir dagegen tun können, Hamburg, EVA, 2003.
[54] Richard Sennett, zit. "In Einladung zu den Wiener Vorlesungen," 21.11.2005: Alternativen zur neoliberalen Globalisierung, 2005.
[55] Claudia von Werlhof, MAInopoly: Aus Spiel wird Ernst, in Mies/Werlhof, 2003, p. 148-192.
[56] Michel Chossudovsky, America’s "War on Terrorism," Montreal, Global Research, 2005.
[57] Michel Chossudovsky, Global Brutal. Der entfesselte Welthandel, die Armut, der Krieg, Frankfurt, Zweitausendeins, 2002; Maria Mies, Krieg ohne Grenzen. Die neue Kolonisierung der Welt, Köln, PapyRossa, 2005; Bennholdt-Thomsen/Faraclas/Werlhof 2001.
[58] Michel Chossudovsky, Global Brutal. Der entfesselte Welthandel, die Armut, der Krieg, Frankfurt, Zweitausendeins, 2002.
[59] Wolfgang Richter, Elmar Schmähling, and Eckart Spoo (Hg), Die Wahrheit über den NATO-Krieg gegen Jugoslawien, Schkeuditz, Schkeuditzer Buchverlag, 2000; Wolfgang Richter, Elmar Schmähling, and Eckart Spoo (Hg), Die deutsche Verantwortung für den NATO-Krieg gegen Jugoslawien, Schkeuditz, Schkeuditzer Buchverlag, 2000.
[60] Bernard Lietaer, Jenseits von Gier und Knappheit, Interview with Sarah van Gelder, 2006, www.transaction.net/press/interviews/Lietaer0497.html.

www.globalresearch.ca