Democratie, de keus tussen bruine of gele vla

We leven in Nederland natuurlijk in een prachtige democratie, het volk bepaalt in welke richting het land gaat en rechtvaardigheid is de fundering van deze natie. Niemand heeft wat te klagen en we leven in een ongelofelijke vrijheid en welvaart. Dan zet ik de tv uit en gaat hier ineens het alarm af op het Zapruder mediapark. Onze eigen tech-nerd Antagonizer heeft namelijk van zijn oude broodrooster een bullshit-o-meter gemaakt. Deze slaat regelmatig uit in het dubbel rood, dat betekent dat er een artikel moet worden geschreven. Antagonizer is zeg maar de “Q” van Zapruder, we zoeken overigens nog een Miss Moneypenny. Donkerdoorn komt soms wel met een jurk aan binnenwandelen maar dat is toch niet helemaal hetzelfde.

Laten we eerst even naar het woordje democratie kijken, dit loopt iedereen altijd rond te strooien alsof het iets fantastisch is (aangeleerd papagaaien gedrag). Democratie op zichzelf is namelijk een waardeloos iets, dat is even schrikken nietwaar? In theorie loopt namelijk 51% de andere 49% te onderdrukken, dat heeft dus niets met vrijheid te maken. Als je gaat kijken hoeveel kiesgerechtigden werkelijk komen stemmen dan zakt die 51% helemaal drastisch omlaag. Dus democratie is uiteindelijk 3 wolven en een schaap die gaan stemmen wat er vanavond op het menu staat. Wat je werkelijk wilt hebben is een staat die rechten van een minderheid garandeert d.m.v. grondrechten waar niet aan valt te tornen, zodat zelfs heel Nederland niet de vrijheid van 1 persoon kan afpakken. In combinatie met grondrechten is democratie wel een waardevol iets, om de puntjes op de i te zetten in de samenleving. Laten we in Nederland gelukkig een dergelijk systeem hebben, ook al mogen de grondwetten wat mij betreft een stuk meer vrijheidgezind zijn. Dit geeft al aan hoe beroerd dit soort oneliners van politici zijn en dat holle discussies de boventoon voeren in dit land. Waarom zou je even dieper ingaan op het systeem als het ook in 1 woordje past “democratie”, straks zien ze het gordijn hangen en willen ze erachter gaan kijken. Voor het gemak ga ik wel verder met het woordje democratie zoals de gemiddelde Nederlander dit ervaart.

Als je het over democratie wilt hebben moet je ook kijken naar het tegenovergestelde, dictatuur. Dit is wel een hele zwart-witte kijk op de zaak maar uiteindelijk zijn alle tussenvormen niet zo belangrijk. Een dictatuur klinkt in Nederlandse oren altijd meteen zo exotisch en hel en verdoemenis. Niet omdat we dit uit ervaring weten maar omdat het ons verteld wordt, met daarna gelijk een oneliner hoe fantastisch onze democratie is.

In een dictatuur heb je 1 persoon (of een groepje) die bepaalt wat er in een land gaat gebeuren. Deze onderdrukt de bevolking door met de harde hand grote angst te creëren, op die manier durft niemand de macht te ondermijnen. De maatschappij zit verder vrij normaal in elkaar, je hebt politie, belastingheffing, wetten en rechters. Zolang je niet aan de poten van de macht begint te zagen is het een vrij normale samenleving net zoals in Nederland. De gemiddelde tamme burger in Nederland zal amper een verschil merken omdat ie toch nooit gebruik maakt van zijn (op papier) rechten. De halve wereld leeft zijn leven onder dit soort regimes en we komen er ook regelmatig op vakantie, je komt in 1 stuk weer heel thuis.

Maar een dictatuur heeft 1 groot probleem. Omdat mensen geboren worden met een enorme vrijheidsdrang en in tijden van ellende ver boven zichzelf kunnen uitstijgen loopt het altijd fout af met een dictator. Mensen presteren nu eenmaal het beste als ze in vrijheid en welvaart leven, maar dictators hebben nogal de neiging om zichzelf enorm te verrijken en de bevolking te laten creperen. De onderdrukte bevolking is de ruggengraat van een maatschappij, zij maken de producten, zij verbouwen het voedsel en houden hiermee de dictatuur in stand. Uiteindelijk loopt de hele machine vast omdat mensen zeer ontevreden zijn en dan komt het hele kaartenhuis naar beneden vallen.

Een democratie werkt volgens een veel slimmer principe, de zogenaamde “gouden kooi met onzichtbare tralies”. In een democratie kan de bevolking zelf zaken bepalen en zijn de regels een stuk minder strak. Alleen is alles gebaseerd op een hele grote illusie dat bijvoorbeeld verkiezingen en rechten uiteindelijk iets kunnen veranderen. Hier en daar worden wat kruimels toegeworpen om de illusie in stand te houden maar de echte grote lijnen daar valt niets aan te veranderen. Omdat het nogal een doorzichtig mechanisme is zorgen ze voor veel afleiding. Dit gebeurt voornamelijk met flauwekul en dagelijkse rompslomp. Mensen worden gelokt door de domste tv programma’s, moeten voetbal volgen, financiële rompslomp van de belastingdienst en zorgverzekeraar, 40 uur werken per week, de juiste mode aanschaffen, fit blijven op de sportclub. In Nederland wordt je echt ondergesneeuwd met dit soort zaken zodat mensen gewoon uitgeblust zijn als ze thuis komen. Geen fut meer hebben om zich echt te gaan bemoeien met de politiek, de noodzaak is er ook niet want de kachel brandt en de mooie platte lcd pronkt aan de muur. Het gevoel van onderdrukking ontbreekt en de luxe verzacht alles wat er toch doorheen sijpelt, dus de burger blijft koest.

Democratie en dictatuur zijn dus uiteindelijk gewoon een soort twee-eiige tweeling, de verschijning is wat anders maar de kern en het resultaat is hetzelfde. Het is allebei een mal waarin je tirannie, onderdrukking en controle kunt gieten om grote groepen mensen te besturen als een schapenherder.

De mooiste slogan van onze overheid is toch wel “leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker”. Laat ik deze week tijdens het schrijven van dit artikel ineens iets aangereikt krijgen van onze zorgzame overheid, inderdaad erg makkelijk. De verkiezingen voor de Utrechtse burgemeester…. De burger mocht komen opdraven om te “kiezen” tussen iemand van de PvdA en….jawel iemand van de PvdA. Ik had de titel dus beter kunnen veranderen in “de keus tussen gele vla en gele vla”, wat naief van mij. Zoiets zie je ook altijd in een dictatorschap waar de gekozen president altijd 99% van de stemmen binnenhaalt. De uitslag bij democratische verkiezingen is ook altijd hetzelfde, de politici hebben namelijk weer gewonnen. Een werkelijke democratie met sterke grondrechten zou verplicht stellen dat de burger in het voortraject moet kiezen, niet op 2 aangewezen poppetjes. Wil je het echt spannend maken dan zou iedere inwoner van een stad (zonder rompslomp) zichzelf kandidaat moeten kunnen stellen. De burgemeester hoort namelijk boven de politieke partijen te staan en het geruzie in de gemeenteraad temmen, om zo de belangen van de burger in het oog te houden. Als klap op de vuurpijl hoor je sommige politici zeggen dat dit bewijst dat de gekozen burgemeester een slecht idee is. Ik quote even letterlijk een Tweede Kamerlid van de PvdA die op het journaal langskwam “je moet ook niet lopen rommelen aan het democratisch stelsel”. Dat is een prachtig stukje draaiwerk waar zelfs dictators rode wangen van krijgen.

De conclusie is dus dat je kunt kiezen of je gele of bruine vla wilt, meer ligt er niet in de schappen in onze zuunige Aldi democratie. Soms willen ze je wel verassen met 3 kleurenvla met chocolade bolletjes in de weekaanbieding, maar uiteindelijk blijft het allemaal gewoon vla.