<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)
Plastic soep vervuilt stranden met zware metalen
Aan de basis van de kliffen van Ookushi Beach, Goto Eilanden in het zuidwesten van Japan, spoelen stukken plastic aan en vormen grote hopen afval. Volgens een nieuwe studie komen uit het plastic afval zware metalen vrij, in het bijzonder lood.
De groeiende massa plastic troep in onze oceanen heeft onderzoekers ertoe gezet om de giftige stoffen die in kunststoffen worden gebruikt eens nauwkeuriger te gaan bekijken. Tot nu toe hebben de onderzoekers hun pijlen hoofdzakelijk gericht op kleine stukjes plastics (microplastics) die giftige organische verbindingen absorberen en hoe deze giftige synthetische verbindingen vervolgens vrijkomen in de oceanen of in zeedieren, die het plastic met voedsel verwarren.
Maar aan plastics worden ook zware metalen toegevoegd om bijvoorbeeld de productie of eigenschappen te versnellen of verbeteren, bijvoorbeeld cadmium, chroom VI, antimoon en lood. Tot nu toe was het niet bekend wat er met deze zware metalen gebeurt wanneer het plastic in het water of op het strand belandt.
Om een antwoord op deze vraag te krijgen hebben Etsuko Nakashima (Ehime University, Japan) en collega’s een poging gewaagd om de totale hoeveelheid plastic afval op Ookushi beach te schatten. Zij gebruikten hiervoor een eigen ontwikkelde methode: the aerial surveying method. Kortgezegd, bij de methode hangt een camara aan een ballon die opnames maakt van de vervuilde stranden.
Vervolgens verzamelden de onderzoekers 26 kilo kunststof troep op de stranden. In het lab werden de kunststofsoorten geïdentificeerd, hoofdzakelijk polyethyleen PE (bijv. plastic draagtassen), polyvinylchloride PVC (gebruikt bij visnetten etc.), polystyreen PS (piepschuim enz.). Van iedere kunststofsoort werd vervolgens de massa op het strand geschat.
De zware metalen werden vervolgens geanalyseerd met gevoelige apparatuur (ICP-MS en EDX). Chroom VI, cadmium en antimoon, 3 gevaarlijke zware metalen, werden niet in de monsters teruggevonden. Maar sporen tin werden wel aangetroffen. Lood werd in het afval het meest teruggevonden. Geschat wordt dat op het onderzochte stukje strand 500 kg plastic afval ligt en dat de troep ruim 300 gram lood bevat. Het meeste lood was afkomstig van de giftige kunststof PVC, lood wordt als stabilisator ingezet.
PVC is een belangrijke bron van plastic afval op het stukje strand en de onderzoekers gingen hun best doen om te achterhalen hoeveel lood er uit het PVC lekte. Stukjes PVC werden in gezuiverd water gelegd, dit om regenwater te imiteren. Het resultaat luidt dat 0,45 mg lood per uur uit het totale PVC-afval op het strandt lekt. Deze hoeveelheden vervuilen de bodem met 0,1 tot 1 ppm (parts per million) lood per jaar. De onderzoekers gaan ervan uit dat de loodvervuilde bodem zich ruim onder de veiligheidsmarge van 400 ppm bevindt. Boven deze concentratie vormt het lood een bedreiging voor de volksgezondheid en dient er bodemsanering plaats te vinden.
Niets aan het handje zou men denken maar Chesea Rochman (University of California) is het hier niet mee eens. Dieren die op het strand leven, zoals krabben en wormen zijn veel gevoeliger voor lood. De experimenten uit het lab tonen aan dat lood significant uit de kunststoffen vrijkomt en het metaal in het lichaam accumuleert.
Rochman gaat verder: daar Ookushi Beach nauwelijks wordt schoongemaakt verzameld het afval zich op de stranden. De situatie is hier erger dan op de meeste stranden. Maar beschermde stranden op Hawai en andere kleine eilanden in de oceanen laten een vergelijkbare accumulatie van de plastic troep zien.
Een van deze eilanden is bijvoorbeeld Midway.
Uit de Griekse Mythologie: Koning Sisyphos was een meester in list en bedrog en stelde zich gelijk aan de Goden. Dit wekte de toorn van de Goden en de koning werd bestraft, hij diende tot in de eeuwigheid een zware rotsblok een berg op te duwen. Iedere keer als hij de top bereikte donderde de rotsblok weer het dal in.
En al die giftige zoo wordt via de onderkant van de food chain door elk organisme op aarde gegeten.
Hoe fokking treurig is dat?
We zijn niet de hele planeet aan het plastificeren, wij zijn gewoon evolutie zelf aan het veranderen.
Zeewater bestaat ook uit tal van ionen.
Er zitten zelfs goud ionen in zeewater weet ik nog van de middelbare school staat in de BINAS.
Maar wat is het verschil als ik een korrel zand inslik of een korrel plastic?
Het is toch geen asbest.
Desalniettemin moet over dit probleem wel meer onderzoek komen inderdaad.
Of het zwaar onderschat wordt de zware metalen probleem is pas te zeggen als je het zand erop per gram gaat onderzoeken.
Wanneer je leest dat 1 gram mosselvlees 1 plastic deeltje geeft, wordt het echt de hoogste tijd dat er aan de bel getrokken wordt.