Bondgenoten 8

In navolging van de opmerking van de voormalige NAVO-secretaris generaal Jaap de Hoop Scheffer's dat:

'er verschillende redenen zijn om de premisse van een blijvend sterk Amerikaans belang in Europa te betwijfelen,'
waarschuwde onlangs de NRC-opiniemaker Juurd Eijsvoogel zijn onwetende lezers dat Obama zich:

'de eerste Stille Oceaan president'

had genoemd, die:

'onze leiderschap in dit fundamenteel belangrijke deel van de wereld zal versterken en in stand houden.'

Moeten we deze ontwikkeling nu vrezen? Nee, geenszins, aangezien allereerst Obama's opmerking nonsens is. Het waren de Amerikaanse presidenten Grover Cleveland, William McKinley, Theodor Roosevelt en Woodrow Wilson die in de tweede helft van de negentiende en begin twintigste eeuw als eersten hun politiek beleid op de markten van het Verre Oosten hadden gericht. In het kader daarvan verklaarde Wilson dat:

‘aangezien… de fabrikant erop staat de hele wereld als een markt te hebben, de vlag van deze natie hem [moet volgen] en de deuren van de naties die voor hem gesloten zijn moeten worden ingebeukt. Concessies verkregen door financiers moeten worden beschermd door de ministers van buitenlandse zaken zelfs wanneer de soevereiniteit van onwillige naties daarbij geschonden wordt.’

Het probleem waar de VS tegen het eind van de negentiende eeuw mee zat was de overproductie, of zoals de invloedrijke senator Albert Beveridge in april 1897 publiekelijk uiteenzette:

'Amerikaanse fabrieken maken meer dan het Amerikaanse volk kan gebruiken; Amerikaanse grond produceert meer dan het kan consumeren. Het lot bepaalt het politieke beleid voor ons; de handel met de hele wereld moet en zal de onze zijn.'

En de Londense Times berichtte in 1900 over dit Amerikaans expansionisme:

'Zelfs protectionistische instellingen zijn voor de vrijhandel in China, waar de vrijheid ten dienste staat van de Amerikaanse fabrikanten. Zelfs anti-imperialisten verwelkomen een imperiale politiek die geen asndere veroveringen overwegen dan die van de handel.'

Met een markt van 400 miljoen potentiele klanten alleen al in China was het Verre Oosten was in die tijd een politiek, economische en strategische goudmijn, en de economische, desnoods militaire verovering van deze markt een politiek speerpunt.

Daarnaast is de bangmakerij van De Hoop Scheffer en zijn spreekbuis Eijsvoogel onzin om de simpele reden dat de rollen vandaag de dag omgedraaid zijn, de VS produceert op wapens na nagenoeg niets meer voor de wereldmarkt. Het is het Verre Oosten met China voorop dat de wereldmarkt van producten voorziet. Dat is ook de reden dat de failliete VS ontelbaar veel miljarden van China moet lenen en van Europa, wil het niet morgen al ineen storten.

Wat onze propagandisten bij de NAVO en de NRC verzwijgen is de dagelijkse werkelijkheid zoals die bijvoorbeeld in een piepklein berichtje op de voorpagina van The Herald Tribune/The New York Times van vandaag stond:

'Bridge Comes to San Francisco With a Made-in-China Label.'

Het berichtje illustreert beter dan wat dan ook hoe het komt dat de rollen zijn omgedraaid in het neoliberalisme. Leest u zelf maar:

'Pan Zhongwang, a 55-year-old steel polisher, is a typical Zhenhua worker. He arrives at 7 a.m. and leaves at 11 p.m., often working seven days a week. He lives in a company dorm and earns about $12 a day.'

Tenzij de Amerikaanse en Europese werknemer genoegen neemt met 12 dollar voor een 16-urige werkdag en bereid is tot zijn dood desnoods zeven dagen per week te werken, kan hij het schudden. Is hij/zij daartoe niet bereid dan verdwijnt hier nog meer werk en fabriceren zich dood werkende arme sloebers elders onze bruggen en wat niet meer. Overal zijn er wel Chinezen die voor een habbekrats willen werken om de 1 procent superrijken nog rijker te maken. En deze doctrine noemen we gemakshalve kapitalisme en om dat te beschermen moeten we ons failliet bewapenen ter voorkoming dat terroristen dit schitterende systeem vernietigen. Snapt u.