De grote kinderverslinder

In Consuming Kids, (2008) http://www.consumingkids.com/ legt Susan Linn uit hoe Amerikaanse kinderen worden gemaakt tot zielloze consumptie robots. Dat deze kinderen daardoor al op zeer jonge leeftijd lijden onder vetzucht, suikerziekte, en ADHD pillen en anti depressiva krijgen voorgeschreven is blijkbaar niet belangrijk. Noch de schade die zij hierdoor levenslang met zich mee dragen. Winst is het enige dat telt.

Interessant is dat Walt Disney met zijn volgens sommigen duistere achtergrond, al in 1940 een film maakte over het afstompen van kinderen, door gemakzucht en vraatzucht aan te moedigen: Pinocchio. Of hij daarbij toestanden zoals ze zich nu afspelen op het oog had is de vraag. Zeker is, dat kinderen door de eeuwen heen altijd een gewild object waren, waarmee je je kon verrijken, en waarover je je geen rekenschap over hoefde af te leggen naar de maatschappij.

Consuming Kids from watchandthink1 on Vimeo.

Vertaling, samenvatting TRANSCRIPT Consuming Kids

Nog nooit waren er sinds WOII zoveel kinderen in Amerika. Deze kinderen geven zelf samen zo’n 40 miljard dollar aan kleding, muziek en elektronica uit. En volwassenen geven aan kinderen (tot 12 jarigen) zo’n 700 miljard!!! uit. Voor het Amerikaanse zakenleven zijn deze kinderen uiterst lucratief loslopend wild, dat kost wat kost gevangen moet worden. Vaak bepalen de kinderen ook welke auto, computer, telefoon abonnement er komt. Zelfs de vakanties worden door de kinderen uitgezocht. Des te meer reden voor de reclamewereld om de kinderen voor zich te winnen en de ouders tot slaven van hun kinderen te maken. Zorg dat ouders gek worden van hun gezeur en hun kinderen uiteindelijk hun zin geven.

James U. McNeal | Pioneering Youth Marketer:

"The consumer embryo begins to develop during the first year of existence. Children begin their consumer journey in infancy. And they certainly deserve consideration as consumers at that time."

Marketingprofessionals stalken kinderen op een manier die nog nooit is voorgekomen. De kinderen wordt bedolven onder reclame.
Product logo's worden zo vaak mogelijk vlak voor hun neus gezet, er is reclame op school, sluik reclame, en reclame via hun eigen netwerken ('viral marketing'). Het wordt aangeboden via DVDs, video spelletjes, het internet, iPods, mobieltjes. Er zijn nog talloze andere manieren om hen te bereiken, zodat ze elk moment van de dag wel een merk voor hun neus hebben. Rugzakken en broodtrommeltjes met de logo's. Vriendjes met logo's op hun T-shirts en schoenen... .
De helft van de Amerikaanse kinderen, tussen de 8 en 12 jaar, heeft een mobieltje. Een prima gelegenheid om vlak voor hun snufferd te adverteren (ring tones, en coole spelletjes…).
Meer dan 40 miljoen basis school kinderen worden dagelijks op internet tijdens hun chatten, spelletjes, clips en films kijken, ondergedompeld in merken, logo’s.

Voor scholen is het mogelijk maken van reclame een manier om extra geld te verdienen. Aansporingen om kinderen weerbaarder te maken zijn daarom kansloos.

De overwinning van de industrie

Eind 70er jaren stelde de 'Federal Trade Commission' een verbod op reclame voor kinderen jonger dan 8 jaar voor. De speelgoed industrie, de suiker en ontbijtgranen fabrikanten protesteerden zo fel dat in 1980 de 'FTC Improvement Act' werd goedgekeurd. Deze Act beslist dat de FTC geen bevoegdheid heeft om regels op te legen aan kinder-reclame.

(President) Ronald Reagan: > "Government is not the solution to our problem. Government is the problem."

In 1984 was kindertelevisie kompleet gedereguleerd. Prompt stegen uitgaven aan kinderzaken elk jaar 35%, dat wil zeggen van 4.2 miljard dollar in 1984 naar 40 miljard dollar nu [2008]. Opeens was het geen probleem meer om een heel TV programma op te tuigen enkel en alleen voor de verkoop van een speelgoedje.

George Lucas: > "I am not a film director. I am a toymaker."

Figuren van hoofdpersonen uit films kun je vinden van ontbijtgranen tot en met dekbedovertrekken, zodat kinderen ermee wakker worden en er mee naar bed gaan.

Uitgehoord en aangerand

Psychologen, antropologen sociologen en gedragswetenschappers zijn onmisbaar geworden om de voorkeur van kinderen voor bepaalde merken vorm te geven en stevig te verankeren. Ze nemen kinderen mee naar de supermarkt, filmen hoe de kinderen een product bekijken, oppakken, weer terug leggen, de manier waarop ze in de supermarkt rondlopen. Ze filmen de kinderen terwijl ze spelen, op school zitten, terwijl ze ontbijten, als ze naar hun kamer gaan en besluiten wat ze aan zullen trekken. Ze filmen ze pratend met hun vriendjes. Ze organiseren kleine vriendenparties en registreren wat ze doen. Ze volgen ze zelfs in de badkamer.

De reacties van de hersenen (like/dislike) van kinderen worden bestudeerd met behulp van MRI. Ze doen ook (oog)knipper-testen. Het feit dat sommige reclames als het ware kinderen helemaal vastzuigen is niet toevallig.

De Girls Intelligence Agency zegt duizenden meisjes te hebben die voor ze als GIA Secret Agent werken. Ze vragen de meisjes om informatie uit hun niets vermoedende vrienden los te peuteren. Het leert deze Secret Agents hun vrienden te (mis)gebruiken in ruil voor geld of gratis producten.

Michael Brody: > "These marketers are very similar to pedophiles. Okay? They are child experts. If you're going to be a pedophile, or a child marketer, you have to know about children and what children are going to want."

Kinderen zijn de consumenten van de toekomst

Big money wil de ontwikkeling van het kind begrijpen, de behoefte om bij een groepje te horen, maar ook de behoefte om onafhankelijk te zijn; Allemaal om het kind nog meer te laten kopen. Zij zijn immers de consument van de toekomst, dat wil zeggen de volwassen consument van de toekomst. Dus hoe eerder je een stevige band met ze opbouwt hoe beter.

Reclame makers weten dat kinderen alle indrukken in zich opzuigen en kinderen moeten ervan doordrongen worden dat het leven draait om kopen, kopen en krijgen. Kinderen moeten levenslang aan een product vastgebakken zitten want dat levert het grote geld op. Ze worden daarin zorgvuldig begeleid, de wieg tot het graf.

Merken veranderen de wereld voorgoed

Het is onbelangrijk geworden wat producten kunnen, hun sociale betekenis is nu het belangrijkste. Er is een mantra in de Amerikaanse samenleving en die luidt:

"You are what you have. You are what you buy. You are what you own."

Trek je die logica door dan kom je uit op: > "And if you don't have it, then you are less than. You're a nobody. You don't have self-esteem."

En dit is zelfs van toepassing op kinderen. We zien meisjes van zo’n 6,7 jaar oud een 100-150 dollar kostende merk jeans eisen.

Als psychotherapeuten 25 jaar geleden aan kinderen vroegen wat ze later wilden worden dan was dat verpleegster, astronaut of een ander glamoureus beroep. Eind 80er jaren was steeds vaker het antwoord "ik wil heel rijk worden en veel spullen hebben". De vercommercialisering was hun leven binnen gedrongen. Het gaat hier om een diepgaande verandering in de psyche van deze kinderen. In de nieuwe materialistische wereld mogen kinderen, geen kinderen meer zijn. Ze moeten snel volwassen worden. Kijk naar de aangeboden kleding en het geweld waarin ze zich een weg moeten vinden. Hun kindertijd wordt voortijdig weggedrukt.

Geen tijd meer om kind te zijn

Manicure en pedicure partijtjes zijn helemaal in voor 5-jarigen. En waarom zouden meisjes van 6 geen make up gebruiken? Reklame makers noemen dit: 'Kids Getting Older Younger.'

Met Tween, in be-tween werden vroeger 8 tot 12 jarigen bedoeld. Tegenwoordig slaat het op 6 tot 12 jarigen. 4 tot 12 jarigen, zit eraan te komen. Een kind van 6, 4 jaar zou geen echt een kind meer zijn maar tussen kind en adolescent in zitten.
Meisjes moeten aardig en sexy zijn, en hun status zou bepaald word door wat ze kopen en hoe ze eruit zien.
Alleen kunnen meisjes van 7 rationeel, vast wel prima omgaan met te korte T-shirtjes. Het is de vraag of ze op emotioneel gebied opgewassen zijn tegen mensen die ze opens aanstaren alsof ze een mini Britney Spears zien.

The 5 rounds of beauty pageants
http://www.youtube.com/watch?v=F4D2czQ0W10

Bij jongens wordt hetzelfde patroon zichtbaar.
Jongens moeten tegenwoordig agressief, hard en gewelddadig zijn. Ze krijgen al op zeer jonge leeftijd beelden van geweld, macht, overheersing voorgeschoteld. Ze krijgen als het ware de boodschap dat je conflicten en meningsverschillen niet met overleg maar met vechten, geweld oplost.

Overigens bepalen de mensen die het product maken tegelijkertijd ook voor welke leeftijdscategorie het product geschikt is. Ze gaan daarbij niet uit van wat goed voor het kind is, maar wat het best verkoopt. Ondanks de groeiende ongerustheid over het feit dat kinderen steeds meer van hun kindertijd moeten inleveren, gaat de industrie juist meer vastbesloten door met kinderen op steeds jongere leeftijd aan te pakken.

Omprogrameren van baby- en kinderhersentjes

Kinderen blijken vanaf 6 maanden logo's te kunnen herkennen. In doorsnee winkels is alles voorzien van logo's. Babies worden op die manier automatisch doordrongen van merken. Zo moet van de wieg tot het graf merk trouwheid gegarandeerd worden.

Tijdens de eerste twee levensjaren ontwikkelen de hersenen zich het snelst. DVDs, zoals Baby Einstein en Brainy Baby, zouden kinderen slimmer maken. Er is echter zero wetenschappelijk bewijs dat kinderen wanneer en waar dan ook, voordeel van die smart nonsens hebben. Eigenlijk is eerder het tegendeel aangetoond. Het is een, hoe kan het anders, 7.8 miljard dollar per jaar business. Gebaseerd op de onzekerheden van ouders.

Baby hersenen ontwikkelen zich het beste door direct contact met andere mensen zoals ouders broertjes en zusjes, door met hun handen benen, mond bezig zijn. Zoals blokjes stapelen of iets in hun mond proberen te stoppen. Creatief, probleem oplossend spel met een open einde is honderd maal beter dan het allerbeste allerduurste educatieve computerspel.
Het meest essentiële voor een 0-2 jaar oud kind is de band en de intimiteit tussen moeder en kind. Vergeet de rest. Hier wordt de basis gevormd voor zelfvertrouwen en het vermogen tot al het verdere leren later. Als je dit vertrouwen, deze geborgenheid opoffert voor smart nonsens, dan heb je iets heel erg niet begrepen van de ontwikkeling van kinderen.

Als kinderen computeren en video's kijken wordt hun creativiteit gewoon minder gestimuleerd. Ook wordt gesuggereerd dat een simpel stokje voor losers is, het moet eruit zien als de echte toverstaf van Harry Potter. In feite wordt gesuggereerd dat hun eigen fantasie ontoereikend is. De tijd die 9 tot 12 jarigen besteden aan creatief spel is de afgelopen 10 jaar 94% gedaald.
Creatief spel is de basis van leren, kritisch denken, problemen oplossen, inlevingsvermogen, het ervaren van de eigen uniekheid, en het geeft zin aan het leven van kinderen.

We brengen een generatie kinderen groot die nooit hebben geleerd zichzelf te amuseren of zichzelf te kalmeren. Ze hadden daar altijd een scherm voor nodig en dat is precies waar big money ze wil hebben. De fundamentele boodschap die big money uitdraagt (dus dat je iets buiten jezelf nodig hebt om te kunnen spelen) is beschadigend en tragisch. Ze hebben steeds meer nodig om in staat te zijn te kunnen spelen en om gelukkig te kunnen zijn. We creëren een generatie van super consumeerders. In plaats van minder, consumeren onze kinderen zelfs meer dan de baby boom generatie of generatie Y of X.

De resultaten van 'kinderliefde'

Vergeleken met 13 jaar geleden krijgen nu vier keer zoveel jeugdigen de diagnose bipolar disorder. Wat betreft Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), bijna een half miljoen kinderen in dit land [Amerika] lijkt dit te hebben.
Artsen schrijven meer en meer anti depressive aan kinderen voor ( 8 miljoen per jaar).

Deze generatie kinderen is de dikste in de Amerikaanse geschiedenis. Zo’n 16% van alle kinderen en teenagers is te zwaar, 4 keer zoveel als in de 60er jaren. Een van de meest verontrustende negatieve trends in de kinder gezondheid, zijn de ziektes die verband houden met vetzucht. Vetzucht veroorzaakt door een overmaat aan junkfood, TV kijken, chatten en computerspelletjes.
De levensverwachting van deze kinderen zal korter zijn dan die van hun ouders. Gedurende de laatste 20 jaar is het aantal kinder-diabetes gevallen verdubbeld, bij teenagers is het zelfs verdrievoudigd. Zelfs kinderen van 6 à zeven jaar oud ontwikkelen diabetes type 2. Het type dat wordt veroorzaakt door te dik zijn. Diabetes tast het gezichtsvermogen aan, de bloedsomloop, het hart, je komt er nooit meer vanaf. Dit gaat een gigantisch probleem voor de gezondheidszorg worden. 1 op de 3 kinderen geboren in het jaar 2000 zal diabetes krijgen.…

Ondanks alle meeslepende woorden over kinderen, behandelen we ze botweg als koopkrachtige consumenten. Het maakt niet uit wat ze kopen, als ze maar kopen. Zelfs als ze er letterlijk dood aan gaan.
Onderzoekers beginnen door te krijgen dat er een samenhang is tussen advertenties en marketing en al deze aandoeningen. Hoe meer een kind bloot staat aan TV en andere media hoe groter de kans is dat het kind hoog scoort op de depressie en angst schaal.

Het smoesje van de reclamewereld is steevast dat de ouders de eindverantwoordelijken zijn. Het probleem is dat ouders nauwelijks op kunnen boksen tegen de 15 miljard dollar industrie die dag en nacht bezig is met het ondermijnen van het ouderlijke gezag [hersenspoelen].
Hoe kunnen ouders verantwoordelijkheid dragen als de kinderen op school, op de kinderopvang en overal waar ze zich bevinden volgegoten worden met reclame.

Het wordt hoog tijd ons te bezinnen op de sociale consequenties die big money hier door onze strot aan het persen is. Worden we echt met z’n allen zo gelukkig als ze ons suggereren?

www.mediaed.org