<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

Het begin of het einde?

Ooit probeerde ik iemand uit te leggen wat er gebeurt wanneer je een paar stappen te ver gaat met het gebruik van drank of sommige drugs. Het verschilt niet veel van wat de hang naar macht, de jacht op seksueel succes, goudkoorts of welke obsessie dan ook met iemand doen. Ik vertelde dat het veel leek op water dat door een toilet gespoeld wordt. Eerst kom je bepaalde gebeurtenissen of fenomenen tegen, soms gebeurt er iets vreemds. Als je verder gaat merk je dat wat eerst vreemd was steeds gewoner wordt and dan gebeurt er weer iets vreemds. Dat wordt dan ook weer gewoon. Hoe verder je zakt in de spiraal langs de kant van de pot des te meer verandert je beleving en ineens is het donker en blijft het donker.

Je kunt je die vreemde dingen voorstellen als huiselijke ruzie, een vechtpartij in de kroeg, rijden onder invloed, een blackout, scheiding, ontslag, dakloos worden, krankzinnigheid en dan... ga je dood. Meestal gaat dit heel geleidelijk. Zo kan het dus gebeuren dat mensen in een wanhopige toestand verzeild raken en zich afvragen hoe het zover heeft kunnen komen.

Surfers en duikers maken dat wel eens mee wanneer ze door een heftige golf gepakt worden en niet meer weten wat onder of boven is. Hetzelfde gebeurt met mensen die de maatschappelijke ladder van persoonlijke macht en invloed beklimmen en die niet doorhebben dat ze eigenlijk steeds dieper zinken wat betreft de kosmische aspecten ervan, die dan later weer op hun maatschappelijke positie afstralen. Soms denken mensen dat hetgeen ze doen hen zal beschermen totdat ze merken dat ze zichzelf alleen maar meer in gevaar brengen. Sommige mensen denken dat veel geld hebben ze rijk zal maken terwijl ze alleen maar steeds armer worden in de dingen die er echt toe doen.

Mannen en vrouwen die geboren worden met een mooi uiterlijk worden vaak sterk van afhankelijk van dat uiterlijk en ontwikkelen dan niet de kwaliteiten die ze op een meer blijvende manier attractief zouden maken. Op het moment dat hun jeugdige schoonheid verdwijnt wordt het een treurige zaak. Dat zijn de regels van Moeder Natuur. Toch is het mogelijk wanneer de uiterlijke schoonheid vervliegt de innerlijke schoonheid te laten oplichten. Er zijn namelijk dingen in het leven die het waard zijn om ze gewaar te worden. Helaas doen de meeste mensen dat nooit.

Wat er dit weekeinde met Berlusconi gebeurde is een keerpunt. Toch wordt dit door het publiek niet als zodanig gezien. Voor de meeste mensen is het een uitzonderlijk incident, een anomalie en gewoon iets dat wel eens gebeurt met mensen die bekend zijn en op een bepaald manier controversieel. Maar je zou kunnen stellen dat alle bekende mensen omgeven zijn door een hoeveelheid controverse gewoon vanwege het feit dat ze bekend zijn.

De rijken en machtigen der aarde hebben zichzelf in een bijzonder ongewenste situatie gewerkt. In plaats van ervoor te zorgen dat de lagere klassen genoeg hebben om rond te komen en tegelijkertijd voor de gebruikelijke afleidingsmanoeuvres te zorgen, zijn ze een brug te ver gegaan. Hun hebzucht en machtshonger en hun minachting voor de publieke opinie, gedemonstreerd door de arrogante manier waarop ze schijt hebben aan wat anderen denken; hun waanidee immuun te zijn voor het oordeel van degenen die ze als de lagere klassen beschouwen gaat zich nu wreken. Het Lodewijk & Marie Antoinette-syndroom raakt nooit uit de mode bij deze ijdele en zelfzuchtige psychopaten. Het hoort bij het vak.

Meestal hebben ze het aardig onder controle en leven ze hun geprivilegieerde leven met het besef dat er grenzen zijn de mate waarin ze gewone mensen kunnen misbruiken. Maar in deze tijden van materiële duisternis zijn ze het overzicht kwijtgeraakt. Ze hebben te veel hooi op de vork genomen. Ze hebben zichzelf in gevaar gebracht door zich te ver boven hun onderdanen te plaatsen en op die manier hebben ze, ... hebben ze het gewone leven alle ademruimte ontnomen.

Ze zijn door blijven gaan met hun roverspraktijken terwijl ze al veel meer hadden dan ze ooit nodig zouden hebben of zelfs maar kunnen uitgeven. Ze liepen te koop met hun rijkdom terwijl ze gevoelloos waren voor het lot van degenen die ze beroofden. Ze hebben een monster tot leven geroepen in de harten van de bevolking. Dit monster kan zelf denken, zonder de hulp van degenen in wie het ontstaan is. Zij zijn alleen het voertuig van het monster. Dit monster is het besef dat dit voertuig nu tot het bittere einde zal voeren. Zo kan het gebeuren dat oncontroleerbare massa's ineens eendrachtig optreden alsof plots iedereen is bezeten van een en hetzelfde bewuste doel. Ineens heeft de massa leiders en een structuur. Het lijkt uit het niets te komen, maar dat is niet zo. Het is een natuurlijk antwoord op omstandigheden die werden opgeroepen door mensen die beter hadden moeten weten, maar dat niet deden.

Wanneer je de bewegingsvrijheid en de vrijheid van meningsuiting van de mensen begint te onderdrukken vraag je om problemen. Wanneer je aan hun jobs en hun spaarcenten komt heb je nog een probleem. Wanneer je mannen en vrouwen laat vechten in een oorlog uit winstoogmerk of om de belangen te dienen van een land dat die mannen en vrouwen als minderwaardig beschouwt, heb je nog een probleem. Wanneer je dan de nazorg voor die soldaten achterwege laat heb je nog een probleem. En dit zijn slechts een paar van de problemen.

Vaak hebben de rijken en machtigen van deze aarde gedacht dat ze boven de wet stonden, veilig als ze zich achtten achter hun hoge muren, beschermd door hun bodyguards. Vaak bleek dat niet waar. In veel gevallen zit het gevaar achter diezelfde muren en sluimert het in de harten van degenen die ze hebben opgedragen hen te beschermen.

De rijken en machtigen der aarde zouden daar in principe eindeloos mee kunnen doorgaan ware het niet dat hun arrogantie en gevoel van onkwetsbaarheid daar een stokje voor steekt. Het is geen hogere wiskunde om te begrijpen dat je de mensen nu eenmaal genoeg moet geven om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Welke verstandige leider laat toe dat de banken de mensen hun huis afpakken vanwege problemen die die banken zelf hebben veroorzaakt? Het slechts mogelijke moment om zulke dingen te doen is dan ook nog eens ten tijde van een apocalyps, want het is precies dan dat – vanwege de onbegrepen werking van de natuurwetten – onze ware aard aan het licht komt. We worden gezien als wat we zijn. We belanden op een ander niveau in de kolkende pot en de uitzondering wordt de regel.

Hoewel we het nu nog niet weten zullen we later terugkijken op het 'Berlusconi-incident' en zeggen “Toen is het begonnen”. Sommigen zullen misschien zeggen dat het in Kopenhagen begonnen is of in East Anglia. Je kunt nog verder teruggaan en zeggen dat het daar begonnen is, of zelfs zeggen dat het nog helemaal niet begonnen is, maar... Ik denk wel dat deze gebeurtenissen iets in beweging heeft gezet in het collectieve bewustzijn van de waar het monster ligt te wachten met één oog open. Wereldleiders zouden er goed aan doen terug te keren op hun schreden van zelfbediening. De rijken en machtigen der aarde zouden er goed aan doen eens na te denken over hun gedrag en over hoe kwetsbaar ze zijn.

De bankiers en beurspiassen zouden beter overwegen het dagelijkse onbarmhartige leegzuigen van de armoedige sloebers eens heel anders aan te pakken. Eens het kritieke punt is bereikt is er geen weg terug en je kunt de band niet terugspoelen. Zoals Omar Khayyam het zei; “De bewegende vinger is, eens hij heeft geschreven, niet te stoppen. En wat je ook probeert, er zal geen regel worden doorgestreept, al je tranen zullen geen enkele woord kunnen uitwissen.". Maar wereldleiders en internationale bankiers zullen mij niet bellen en vragen: “Visible, wat moeten we doen?” Ze zullen ons niets vragen terwijl we ze misschien een eind op weg zouden kunnen helpen. Ze kiezen ervoor te luisteren naar degenen die ze betalen om te zeggen wat ze willen horen en hoe ze zich eruit kunnen redden met alles wat ze hebben en nog weer meer. Het zal niet lukken.

Zij die het toekomt zullen binnenkort de storm oogsten die ze hebben gezaaid. Het hoeft niet zo te zijn, maar ze vragen er luidkeels om. 'Welkom bij Burger King dames en heren. Vandaag staat u op het menu.' Er zijn mensen die werken voor al deze creaturen, sommigen op belangrijke posities, die het maar niks vinden wat hun bazen uitspoken en ze zullen hun werkgevers ontmaskeren zodra de mogelijkheid zich voordoet. Ik zou niet graag in de schoenen staan van degenen die denken dat de storm geen vat op ze zal krijgen. Vroeger was het nog mogelijk een paar ondergeschikten op te offeren. Die tijd is voorbij.

“A hard rain is going to fall” zei ooit een dichter. Tijden van grote verandering gaan gepaard met explosieve onvoorspelbaarheid. Hoe ver het zal gaan is nog steeds onduidelijk en er kan nog steeds van alles gedaan worden om het allerergste te voorkomen. Zullen zij die het het meeste nodig hebben het licht zien? Of geloven ze werkelijk dat wanneer brute kracht niet werkt je gewoon nog meer brute kracht moet gebruiken? Zullen ze horen of moeten ze voelen? Ik weet het antwoord niet. We kunnen alleen maar hopen dat er een antwoord gevonden wordt voordat het echt te laat is.

smokingmirrors.blogspot.com