Peak-gold: een schoolvoorbeeld voor peakoil

Op theoildrum.com een prachtig overzichtsartikel gevonden over peak-gold, de wereldwijde piek in de produktie van goud.

De produktie (winning) van goud daalt al jaren.
En dat terwijl er harder naar gezocht wordt en de prijs van goud op recordhoogte staat.
In de afgelopen eeuwen is er al heel veel goud uit de grond gehaald.
Het makkelijk winbare gouderts werd als eerste opgegraven.
Tegenwoordig moet men naar een diepte van 4000 m. om gouderts te vinden.

De produktie van gouderts is in veel landen al over het hoogtepunt heen.

In Zuid-Afrika, Rusland en de VS bijvoorbeeld.
In die landen neemt ook het goudgehalte van het gewonnen erts af.
Men moet meer erts opgraven om dezelfde hoeveelheid goud, van dezelfde zuiverheid te winnen.

De goudwinning slokt op die manier steeds meer energie (of geld) op.
Het ligt dan ook voor de hand dat de gestegen kosten voor de winning van goud in de prijs tot uitdrukking komen.

Je kunt dit ook omdraaien: bij een hogere goudprijs zal men meer energie (of geld) kunnen investeren op zoek naar nieuw goud(erts).

En dat is ook de crux van peakoil.
Als de prijs van olie hoog genoeg is, dan is het rendabel om olie te winnen uit teerzand of uit de diepzee voor de kust van Brazilië.
Als de consument (en dat bent u) niet meer wil betalen, dan blijft de olie gewoon in de aarde of in het teerzand.

Er is één groot verschil tussen olie en goud.
De hoeveelheid goud boven het aardoppervlak zal geleidelijk aan blijven toenemen, totdat we met zijn allen besluiten dat het niet de moeite is om de laatste tonnen ook op te graven. Als de dagelijkse produktie van goud daalt, dan blijft er gewoon dezelfde hoeveelheid goud in kluizen liggen en om de nek van negers hangen.

Olie wordt kort nadat het is opgepompt verbrand.
Als de dagelijkse olieproduktie afneemt, dan slinken de bovengrondse voorraden.
En als er te weinig olie of olieprodukten op voorraad zijn, dan heeft dit grote gevolgen voor de wereldwijde economie.

europe.theoildrum.com