<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Man made chemicals: giftige vlamvertragers

*Inleiding

Langzaam maar zeker raken we ervan doordrongen dat kunststof niet de zegen maar ook de vloek van onze beschaving aan het worden is. Ook onderstaand artikeltje is weer een voorbeeld van plastic, not fantastic.

Schrijfsters Meredith Cohn en Andrea K. Walker beschrijven de vondst van giftige chemicaliën in babyartikelen. Het gaat hier om een groep chemicaliën die in bijvoorbeeld PUR-schuim wordt gevonden, denk aan autozitjes, matjes etc: de zogenaamde man-made vlamdovers.

Wat blijkt, het van oorsprong aardolieproduct brandt te graag, dus moeten er man-made chemicals worden toegevoegd die deze brand vertragen, ook wel vlamvertragers genoemd. Dit om de brandveiligheid te garanderen. Verbranding is chemisch gezien een snelle oxidatie dus dienen de brandvertragende additieven nog reactiever zijn als het aardolieproduct plastic zelf.

Een groep die deze eigenschap bezit zijn organische halogenen, koolstof gebaseerde verbindingen die bijvoorbeeld chloor (Cl) en broom (Br) bevatten. Daar deze groep van verbindingen zo reactief is, kunnen zij bij de gevoelige bereiding van de plastic (polymerisatie) niet worden gebruikt. De industrie heeft dit opgelost door de de vlamvertrager achteraf toe te voegen.

Dit achteraf toevoegen heeft meestal als nadeel dat de additieven niet vast (chemisch) gebonden zijn. Het gevolg is dat dat deze fysisch gebonden (hoofdzakelijk) giftige chemicaliën uitbloeden. Hierdoor worden we continue aan een zeer lage dosis blootgesteld. Door zich te verschuilen achter de stelling van Paracelcus: de dosis bepaalt het gift, verantwoordt de industrie op dit moment zich. Ondertussen stapelen de bewijzen zich op: bij hormoonverstorende stoffen bepaalt niet de dosis maar de aanwezigheid de giftigheid.

Het artikeltje beschrijft een onderzoekje in de VS, door lobbyïsme zijn vrijwel alle giftige vlamvertragers daar toegestaan. Pas als bewezen wordt dat deze man-made chemicals giftig zijn, haalt de tegensputterende industrie de troep eruit. Marketing technisch wordt dit verkocht als: de veiligheid van de consument staat voorop.

Trouwens in de EU heeft men meerdere van deze giftige vlamvertagers reeds verboden. Betekent dit dat we ons veilig kunnen voelen? Welnee! Door eindeloos lobbyïsme, gekatalyseerd door kapitalisme, heeft de industrie uit beschermende wetgevingen een ondoorzichtige jungle van regeltjes gecreëerd (trouwens in NL noemt men dit het poldermodel).

Door de wirwar van regeltjes stelt controle op de wetgeving in de EU geen ene donder voor. Daarnaast zijn door hoge veiligheids eisen op de werkplaats vele schadelijke productieprocessen door de industrie naar China verbannen. Hier kijkt men nog niet zo nauw, dit geldt trouwens ook bij de import terug in de EU.

Dagelijks worden we blootgesteld aan vele man-made chemicals, in de EU lopen schattingen uiteen van 40 tot 80 duizend verbindingen. Van het grootste deel van deze verbindingen bestaat geen compleet veiligheidsrapport. Eenvoudig gezegd, we weten niet wat de gevolgen zijn van blootstelling aan deze chemicaliën, zelfs niet op korte termijn. De EU chemicaliënwetgeving REACh probeert de bewijslast om te draaien: de verantwoordelijkheid ligt niet meer bij de conusment maar bij de producent.

Waarom deze lange inleiding tot een kort artikeltje? Eenvoudig gezegd vlamvertragers zijn een onbekende milieudreiging. In de industriele wereld is het een massaproduct waarmee veel geld wordt verdiend, in onze consumptie maatschappij valt het gift niet eens op.Deze groep van man made chemicals is zeer persitent en wordt langzaam maar zeker in de voedselketen verzameld. Vele NGO’s weten dit allang maar berichtjes worden door de lawine van nieuws over economische bedreigingen overdonderd: Wij, mensen staan aan de top van de voedselketen, niet de industrie..........*

In Amerika trekken gezondheidsorganisaties voor kinderen weer eens aan de bel. Er moet dringend een wetgeving komen die het gebruik van gevaarlijke vlamvertragende additieven in plastic (schuim) verbiedt. Bij een onderzoek van babyproducten blijkt dat 85% giftige chemicaliën bezit.

Populaire babyproducten werden onderzocht, welke PUR-schuim bevatten, zoals kussens, autozitjes . Afgelopen maandag werden de reusltaten door het Maryland PIRG, Washinton Toxics Coalition en Safer States gepresenteerd. Deze instanties linken de vlamvertragers met kanker, hormoonverstoorders en andere gezondheidsproblemen.

De groep vlamvertragers die vooral in deze consumptieartikelen wordt aangetroffen zijn de zogenaamde gechloreerde TRIS verindingen. Langzaam maar zeker bloeden deze giftige verbindingen uit en verontreinigen de omgeving en het huisstof.

In 85%, 17 uit 20, van de nieuwe babyproducten werden giftige vlamvertragers gevonden.

In de onderzochte babyartikelen werd in 16 van de 20 monsters (80%) gechloreerde TRIS vlamvertragers aangetroffen. De gechloreerde vlamvertrager TRIS (TDCPP) is in de jaren zeventig vrijwillig uit kinderpyama’s verwijderd nadat het wetenschappelijk bewijs van nadelige gezondheidseffecten werd gepresenteerd.

Onlangs kwalificeerde Californië gechloreerde TRIS verbindingen als kankerverwekkend en daarnaast bestaat de verdacht op hormoonverstorende eigenschappen en neurotoxiciteit.

Jenny Levin (Maryland PIRG) verklaart: ouders dienen zich geen zorgen te maken over babykussens, matrassen of autozitjes. Helaas blijkt uit het onderzoek dat onze volgende generatie aan deze giftige verbindigen continue wordt blootgesteld.

Afgevaardigde James Hubbard (Prince Goerge County) heeft onlangs een wetgeving voorgeteld waarbij er een verbod komt op vlamvertragers in babyartikelen.

Rapport: Hidden hazards in the nursery

www.baltimoresun.com