<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

Het sprookje van verdrinkende ijsberen en klimaatopwarming, deel 1/2

Verspreid over de vallei op het afgelegen Wrangel Island waren vanaf het dek van het Russissche expeditieschip the Spirit of Enderby, 16 ijsberen zichtbaar.

De beren struinden rustig door het korte toendragras en langs de rotsachtige kust rond, zich niets aantrekkend van de menselijke activiteit op het schip. Tijdens de cruise door het Russische noordpoolgebied, georganiseerd door Heritage Expeditions aan het einde van de zomer, werden er in totaal 106 ijsberen in 6 dagen waargenomen op Wrangel, Herald en Kolyuchin Island.

De beren verzamelden zich op de eilanden nadat deze zomer het zeeijs zich ver naar het noorden had teruggetrokken. Sinds het bezoek is het zeeijs gegroeid en hebben de beren zich weer verspreid over het ijs en zijn op jacht naar zeehonden. De periode waarop ze gevangen zaten op de eilanden hebben ze schijnbaar goed doorstaan. Tijdens het bezoek zag men meerdere beren zich tegoed doen aan een walruskarkas.

De breedgedragen publieke opinie is dat ijsberen op de drempel van uitsterven staan wanneer het zeeijs verdwijnt als het gevolg van de klimaatopwarming. Deze beeldvorming is ontstaan door voormalig VS vice-president Al Gore in zijn boek en film: An Inconvenient Truth. De ijsbeer heeft zich sindsdien ontwikkeld als een statussymbool in de klimaatdiscussie. De milieugroeperingen roepen dat de verdrinkingsdood van de grootste roofdier op aarde symbool staat voor de opwarming van de aarde.

Verdrinken de ijsberen?

Verdrinken de ijsberen? (vergroting)

Echter nu zijn het Russische wetenschappers die de Amerikaanse studies, gebruikt door onder andere Gore, over de uitstervende ijsbeer door verdrinking, gefundeerd in twijfel trekken. Volgens de Russen zal de ijsbeer niet uitsterven door het terugtrekkende zeeijs, zij kunnen op land overleven. Dit hebben zij in het verleden meerdere malen bewezen door de klimaatveranderingen te overleven. Het aantal ijsberen zal wel dalen door verlaagd voedsel aanbod.

Daarbij beschuldigen de Russische en sommige Amerikaanse wetenschappers de Amerikaanse overheid van het misbruiken van de ijsbeer door te verwijzen naar slechts één studie. Vervolgens worden de resultaten van de studie ook nog eens verkeerd geïnterpreteerd door het in verband brengen van het uitsterven van de ijsbeer door klimaatverandering.

Het draait hier om de studie welke in 2011 is gepubliceerd in Polar Biology door US Geological Survey wetenschappers. Een moeder en jong werden vanuit een helicopter verdoofd en kregen vervolgens een halsband met satellietzender om. Dit vond plaats op de kust van Alaska. Het volgen van de moeder leverde een zwemtocht van 685 km totdat ze de randen van het pakijs bereikte. Van hieruit vertrok de moeder, zonder het jong, naar het vasteland. Gedurende deze reis verloor ze 22% van haar lichaamsgewicht.

De studie werd veelvuldig als HET definitieve bewijs beschouwd: ijsberen worden gedwongen om lange afstanden te zwemmen als gevolg van het smeltende zeeijs. Het risico op verdrinking neemt dus toe. Juist Gore maakte misbruik van deze stelling:

“Een nieuwe wetenschappelijke studie toont voor de eerste keer aan dat ijsberen in significante aantallen verdrinken. Zulke sterfgevallen zijn in het verleden zelden waargenomen. Echter, deze beren zullen door klimaatverwarming langere afstanden in het zeewater moeten overbruggen om het zeeijs te bereiken”.

De basis voor deze stelling wordt gezocht in een studie uit 2006 (zie deel 2) van US Bureau of Ocean Energy Management, Regulation and Enforcement is ook gepubliceerd in Polar Biology. De verdrinkingsdood van vier ijsberen voor de kust van Alaska werd beschreven. De auteurs waarschuwden dat opwarming van het klimaat tot meer dode ijsberen door verdrinkingsdood leidt. Gore presenteerde deze veronderstelling als feit.

Echter Nikita Ovsyanikov gruwt van de gepresenteerde feiten. Juist de achtergrond info over moeder en jong openen de ogen. Volgens Ovsyanikov zijn de onderzoekers in studie tekortgeschoten door het verdoofde dieren aan hun lot over te laten door geen nazorg te verlenen. Het jong is hoogstwaarschijnlijk gestorven nadat het gescheiden werd van zijn moeder als gevolg van de traumatische omstandigheden.

Ovsyanikov verklaart dat de moeder deze dramatische marathon zwemtocht nooit uit vrije wil zou hebben ondernomen. Normaal gesproken zouden moeder en jong wachten op het zeeijs. Hij is ervan overtuigd dat de moeder het zeewater als uitweg zocht in de traumatische omstandigheden, zij was op zoek naar haar verjaagde kind.

Volgens de Russische onderzoeker waren moeder en jong de dag voor hun behandeling gezond en wel op het vasteland van het eiland aan het rondstruinen. Juist het menselijk handelen ruïneerde haar leven, het was humaner geweest om haar ter plekke af te schieten.

Dieren dienen niet het slachtoffer te worden van ambitieuze wetenschappers. Volgens Ovsyanikov is het een grote fout van de Amerikaanse wetenschappers om te beweren dat de ijsbeer de zwemtocht vrijwillig ondernam. Nog kwalijker is het om deze bewering te linken aan klimaatopwarming. Inderdaad gaan ijsberen rond deze tijd op zoek naar zeeijs maar wanneer het ijs niet in zicht is blijven zij rustig op het land afwachten.

De bevestiging komt van de Amerikaanse ijsbeeronderzoekster Laurie McHargue: deze moederbeer zou evolutionair nooit een zwemtocht met haar jong hebben ondernomen, de onderzoekers dwongen haar tot deze onverantwoordelijke actie. Volgens haar probeerde het jong tijdens de jacht juist via de zee te ontsnappen maar werd door een helicopter op het land teruggedreven. Vervolgens vond de verdoving van de moeder en het jong plaats.

Eén van de auteurs, Eric Regehr (US Fish and Wildlive Service), bevestigt dat er verstoring van de ijsberen bij dit soort onderzoeken plaatsvindt. Ons doel is dat deze deze verstoring slechts tijdelijk is.We gaan ervan uit dat deze korte verstoring geen of nauwelijks invloed heeft op het gedrag van de ijsberen. Trouwens Regehr ontkent niet dat de verdoving invloed kan hebben heeft op het waargenomen zwemgedrag van de moeder.

Ter verdediging voert Regehr aan: meerdere tientallen beren werden op gelijke wijze in deze studie gevangen en volgens onze huidige ervaringen werden zulke zwemtochten niet ondernomen.

theaustralian.com.au