Het hiv/aids-bedrog volgens Skepter (1)

"Skepter is een populair-wetenschappelijk tijdschrift waarin allerlei buitengewone claims, omstreden theorieën en onorthodoxe methoden kritisch onder de loep worden genomen," aldus de stichting Skepsis over haar uitgave. In het nummer van 16 mei 2011 staat het artikel "Het hiv/aids-bedrog" van Dirk Koppenaal dat ik in een aantal artikelen zal becommentariëren.

Er zijn anno 2011 nog steeds veel intellectuelen die denken dat aids niet door een virus komt en dat aids-medicijnen juist aids veroorzaken. Zij denken dat aids het gevolg is van armoede en ondervoeding, en genezen kan worden met acupunctuur, homeopathie, vitamines of spirituele training. Volgens deze mensen heeft de farmaceutische industrie de hiv-tests verzonnen om een leven lang aan iemand te kunnen verdienen en wordt de hiv/aids-waanzin ons door de strot geduwd door incompetente of kwaadaardige virologen, genetici, immunologen, epidemiologen en biochemici. Onder deze aids-ontkenners bevinden zich vooraanstaande wetenschappers, politici en journalisten. Ook in Nederland zijn er enkele.

Volgens zogenaamde "aids-ontkenners" veroorzaken aids-medicijnen inderdaad aids, en is aids in de derde wereld het gevolg van armoede en ondervoeding. Dat goede voeding en dus ook (extra) vitamines, van groot belang worden geacht voor het voorkomen en genezen van aids, spreekt dan ook voor zich. Ongetwijfeld bestaan er "aids-ontkenners" die geloven in de waarde van acupunctuur, homeopathie en spirituele training, maar met de gangbare kritiek op het hiv/aids-verhaal heeft dat niets te maken.

Niemand beweert dat "de farmaceutische industrie de hiv-tests verzonnen" heeft. Wel is het zo dat vanuit de CDC (het Amerikaanse RIVM) al binnen twee weken na het verschijnen van het rapport over de eerste aids-gevallen "verzonnen" werd dat de oorzaak wel eens een retrovirus zou kunnen zijn (p73); dit ondanks het feit dat al jaren vergeefs getracht werd retrovirussen met kanker in mensen in verband te brengen. De CDC kon na het varkensgriepfiasco van 1976 een besmettelijke epidemie echter goed gebruiken om haar imago op te poetsen, en voor retrovirologen zou, na hun mislukte kankeronderzoek, een retrovirale oorzaak van aids natuurlijk ook goed uitkomen. De farmaceutische industrie ten slotte, omarmt uiteraard elke "nieuwe ziekte," zoals "hiv-infectie," die verondersteld wordt levenslang met medicatie gemanaged te moeten worden. Kortom, voor ambtenaren, onderzoekers en de industrie kwam de "ontdekking" van hiv niet ongelegen, maar een plausibele oorzaak voor aids is dat zogenaamde retrovirus nooit geweest.

"[I}ncompetente of kwaadaardige virologen" lijken slechts voort te bouwen op het werk van hun voorgangers, en "genetici, immunologen, epidemiologen en biochemici" gaan er wellicht vanuit dat de virologen het bij het juiste eind hebben. Pas toen b.v. de biochemicus Kary Mullis een collegaviroloog vruchteloos om een referentie voor hiv als oorzaak van aids vroeg, begon hij deze veronderstelde causale relatie te betwijfelen. Hoe het ook zij, het is in ieder geval vaker voorgekomen dat (niet-bestaande) virussen verantwoordelijk werden gehouden voor onoverdraagbare ziektes.

De eerste berichten over aids schokten de wereld. De gevaren van infectieziektes leken overwonnen door vaccins en antibiotica. Maar in 1981 dook er ineens een vreselijke ziekte op die het immuunsysteem vemietigde. Jonge, gezonde mensen kregen infecties en ziektes die men normaal alleen bij de zeer kwetsbare groepen zag, zoals de zeldzame oudemannenziekte Kaposi-sarcoom, of een schimmelinfectie in de mond, of een verkoudheid die zich razendsnel tot een zware longontsteking ontwikkelde. De meeste zieken leden zelfs aan meerdere aandoeningen tegelijk. De achterliggende oorzaak was een dramatische daling van het aantal zogeheten CD4+­T-­helpercellen.

De gevaren van infectieziekten waren al sterk afgenomen voordat vaccins en antibiotica geintroduceerd werden, maar dat terzijde. "In juni 1981,werd de CDC zich bewust van een toename van twee zeldzame ziektes, Kaposisarcoom (KS) en Pneumocystis carinii pneumonia (PCP)," schrijft de aids-werkgroep van de CDC in december 1982; iets heel anders dus dan "een vreselijke ziekte die het immuunsysteem vernietigde." Volgens de werkgroep komt "KS vaker dan normaal voor bij patiënten, zoals niertransplantatieontvangers, die immunosuppressieve therapie ondergaan. De natuurlijke geschiedenis van de huidige KS-gevallen onder homoseksuele mannen lijkt op die van KS onder transplantatiepatiënten." Over een "verkoudheid die zich razendsnel tot een zware longontsteking ontwikkelde" wordt niet bericht, maar met "zware longontsteking" wordt waarschijnlijk PCP bedoeld, die "typisch een ziekte is van immunogecompromitteerde personen."

De werkgroep noemt vier mogelijke oorzaken voor aids: infectie met cytomegalovirus, het gebruik van inhaleerbare nitrieten, oftewel "poppers," overbelasting van het immuunsysteem als gevolg van meervoudige (virale en nonvirale) infecties, en infectie met een nieuw (retro)virus of andere overdraagbare agent. De gedachten achter de virus-hypothesen zijn niet overtuigend. Zowel het gebruik van "poppers" als meervoudige infecties worden door de werkgroep genoemd vanwege hun recentelijke toename onder homoseksuele mannen.

Alhoewel de werkgroep vermeldt dat patienten met PCP behandeld kunnen worden met trimethoprim-sulfamethoxazole (co-trimoxazol), wordt op een dan al bekend effect van dit onder homoseksuelen veelgebruikte "wonderwapen tegen meervoudige (nonvirale) infecties" niet ingegaan; "Trimethoprim, in vergelijkbare hoeveelheiden als gebruikt worden bij co-trimoxazol-behandeling van mensen, verhinderde [bij muizen] de afstoting van huidtransplantaten net zo lang als azathioprine," dat bij transplantatiepatiënten PCP en KS kan veroorzaken. Helemaal onvermeld blijven de corticosteroïden, die "alle klinische symptomen kunnen veroorzaken die zich voordoen in personen met aids [...] Vooral homoseksuelen lopen risico op aids omdat ze meer steroïden gebruiken dan wie ook. Zij gebruiken steroïden om de ademhalingsproblemen te behandelen die het gevolg zijn van drugsinhalatie. [...] Tevens gebruiken ze steroïden rectaal om met rectale infecties om te gaan." Ook voor de introductie van de aids-remmers kon dus waarschijnlijk al met recht gesproken worden over het Acquired Iatrogenic Death Syndrome.

De "achterliggende oorzaak" van dit syndroom was niet "een dramatische daling van het aantal zogeheten CD4+­T-­helpercellen," want "aanwijzingen in de laatste 25 jaar, inclusief die van "hiv"/aids, bevestigen ruimschoots Goodwin's claim [in 1981] dat de meting van T-cellen en hun subsets in aids, 'geen klinische betekenis heeft'."

Aanvankelijk was de oorzaak onduidelijk. De eerste patiënten werden daarom soms als melaatsen behandeld. In Nederland kwamen die in het AMC terecht; panisch van angst, zonder te weten wat ze overkwam, werden ze behandeld door artsen en verpleegkundigen in ruimtepakken. Fysiek contact, zelfs met de naaste familie, was verboden en na overlijden werden de gordijnen verbrand.

Sommigen dachten dat aids een homoziekte was; 90 percent van de patiënten was immers homoseksueel en man. De bij dames zeer gewaardeerde acteur Rock Hudson gaf toe dat hij homoseksueel was, en hij overleed in 1985 aan de gevolgen van aids. De flamboyante entertainer Liberace (1919-1987), die processen voerde (en won) tegen iedereen die met reden suggereerde dat hij homo was, bleek bij zijn dood hiv-positief. Maar aids bleek iedereen te kunnen treffen, zoals de sciencetictionschrijver Isaac Asimov (1920- 1992) en de tennisser Arthur Ash (1943-1993), die beiden besmet werden door bloedtransfusies. Naast homoseksuelen behoorden ook drugsgebruikers, hemofiliepatienten en mensen werkzaam in de prostitutie tot de grootste risicogroepen.

In 2008 gaf de WHO toe dat er geen "algemene epidemie van aids in de heteroseksuele populatie buiten Afrika gaat komen." Isaac Asimov stierf aan "hart- en nierfalen" die volgens zijn vrouw "complicaties waren van een "hiv-infectie" die hij opliep tijdens een bloedtransfusie." Hart- en/of nierfalen staan echter niet op de lijst van 25 ziekten die volgens de CDC iemand als gevolg van "hiv-infectie" zou kunnen oplopen. "Arthur Ashe had het virus sinds 1983, toen hij transfusies kreeg voor chirurgie. En in '88 werd hem AZT voorgeschreven en later ddI. Afgelopen december [1992], zag hij er uit alsof hij uit Auschwitz kwam. Hij was uitgemergeld, hij was ongeconcentreerd, hij kon vragen niet goed beantwoorden. Dat is waarom hij longontsteking kreeg; een sportman op z'n 49ste sterft niet aan longontsteking, maar een AZT-slachtoffer als Kimberly Bergalis wel." Aids in drugsgebruikers wordt waarschijnlijk veroorzaakt door drugs, en door medicatie om ziekte veroorzaakt door drugs te behandelen. Aids in hemofiliepatienten is waarschijnlijk grotendeels te wijten aan de medicatie die antistoffenvorming tegen stollingsfactoren tegen moet gaan, en hiv/aids komt nauwelijks voor bij prostituees die geen drugs gebruiken.

Wordt vervolgd.