De fascistische oorlog van de NAVO

Je hoefde geen helderziende te zijn om te kunnen voorspellen wat ik schreef in veel detail in drie artikelen op de CubaDebate website tussen 21 februari en 3 maart: "Het NAVO-plan is om Libië te bezetten", "De cynische Danse Macabre" en "NAVO’s onvermijdelijke oorlog."

Zelfs de fascistische leiders van Duitsland en Italië waren niet zo flagrant schaamteloos over de in 1936 ontketende Spaanse Burgeroorlog, een gebeurtenis die misschien een heleboel mensen herinneren aan de voorbije dagen.

Bijna op de dag na zijn sindsdien bijna 75 jaar voorbij gegaan, maar niets wat er is gebeurd gedurende de laatste 75 eeuwen, of zelfs 75 millennia van het menselijk leven op onze planeet kun je hiermee vergelijken.

In 1936 was er een intense botsing tussen twee systemen en ideologieën van min of meer gelijk militaire macht.

De wapens toen leken meer op speelgoed vergeleken met de huidige. De menselijke overleving werd niet bedreigd, ondanks de vernietigende kracht en het ingezette dodelijk geweld. Hele steden en zelfs naties konden vrijwel worden vernietigd. Maar nooit was het hele menselijk ras in gevaar om meerdere malen te kunnen worden uitgeroeid door de domme en suïcidale krachten ontwikkeld door de moderne wetenschap en technologie.

Met deze huidige realiteit in het achterhoofd, is het gênant om de voortdurende berichtgeving te lezen over het gebruik van krachtige laser-gestuurde raketten met 100% nauwkeurigheid, jachtbommenwerpers die tweemaal de snelheid van geluid gaan, krachtige explosieven die uranium-geharde metalen opblazen en die een eeuwigdurend effect hebben op de bewoners en hun nakomelingen.

Cuba heeft haar standpunt ten aanzien van de interne situatie in Libië op de bijeenkomst in Genève geponeerd. Zonder aarzelen, verdedigde Cuba het idee van een politieke oplossing voor het conflict in Libië en was categorisch gekant tegen iedere buitenlandse militaire interventie.

In een wereld waar de alliantie tussen de Verenigde Staten en de ontwikkelde kapitalistische machten van Europa in toenemende mate beslag leggen op de mensen en de vruchten van hun arbeid, zou elke eerlijke burger, ongeacht zijn standpunt over zijn regering, gekant moeten zijn tegen een buitenlandse militaire interventie tegen zijn land.

Ik kan vrijelijk mijn visie uiten op de oorlog in Libië.

Ik deel geen politieke of godsdienstige opvattingen met de leider van dat land. Ik ben een marxist-leninist en een volgeling van Marti.

Ik zie Libië als lid van de Beweging van Niet-Gebonden landen en als een soevereine staat, een van de bijna 200 leden van de Verenigde Naties.

Nog nooit was een groot of klein land, in dit geval met slechts 5 miljoen inwoners, het slachtoffer van een dergelijke brutale aanval door de luchtmacht van een militaristische organisatie met duizenden jachtbommenwerpers, meer dan 100 onderzeeboten, nucleaire vliegdekschepen, en voldoende arsenaal om de planeet te vernietigen. De mens heeft dit nog niet meegemaakt en er was niks vergelijkbaars 75 jaar geleden, toen de nazi-bommenwerpers doelen aanvielen in Spanje.

Nu, echter, zal de criminele en in diskrediet gebrachte NAVO een "mooi" verhaaltje dichten over de "humanitaire" bombardementen.

Als Gaddafi de tradities van zijn volk hoog houdt en besluit te vechten tot de laatste snik, zoals hij ook beloofd heeft, samen met de Libiërs die worden geconfronteerd met de ergste bombardementen ooit, zal de NAVO en haar criminele projecten wegzinken in een moeras van schaamte.

De mensen respecteren en geloven in mannen die aan hun plicht voldoen.

Meer dan 50 jaar geleden, toen de Verenigde Staten meer dan honderd Cubanen doodden door het laten exploderen van het koopvaardijschip "La Coubre" riep ons volk "Patria o Muerte." (Vaderland of dood). Zij hebben hieraan voldaan, en zijn nog altijd vastbesloten om hun woord te houden.

"Iedereen die probeert naar Cuba te veroveren," zei de meest glorieuze vechter in onze geschiedenis "zal alleen het stof van haar bodem gedrenkt in bloed verzamelen."

Excuses voor de openhartigheid waarmee ik een en ander aan de orde stel.

Fidel Castro Ruz - 28 maart 2011

www.informationclearinghouse.info

Some Rights Reserved (CC BY-SA 4.0)

@autumn-wildflower-6511
#85845 2 apr 2011

Ach Fidel kijk naar je Cuba, door jou staat de tijd stil voor je eigen gewin.
Straks ben je er niet meer, dan gaat de tijd weer lopen.
@small-king-4532
#85864 3 apr 2011

Als het verlopen van tijd betekend dat het milieu gelijdelijk vernietigd word, dat hele volkeren verslaafd worden aan overmatige consumptie en dat werelddelen moeten worden onderdrukt, dan was het zo slecht nog niet dat de tijd even stil werd gezet.
Zou eigenlijk overal wel eens mogen gebeuren, misschien dat we dan ook eens de tijd kregen om de gevolgen van technologische en sociale ontwikkelingen in te schatten en te beïnvloeden...

Het 'verlopen van tijd' zal er enkel toe leiden dat we teruggeworpen worden naar een levensstandaard vergelijkbaar met de ijzertijd, maar met een heleboel vervuilende productie processen en wapens erbij gemengd, en daarvoor zal de meerderheid het hoekje omgaan.