<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Et tu, Iraq?

Een rondje Europese/Amerikaanse tv is de laatste dagen fascinerend. De oplettende kijker is getuige van een soort metamorfose of evolutie van nieuws. Waar de eerste protesten in Tunesië en Algerije straal genegeerd werden, en pas als "nieuws" werden beschouwd zodra duidelijk werd dat het regime de strijd had verloren, viel media en journalistiek bij Egypte er "midden in". De gebeurtenissen volgden elkaar zo snel op dat het nieuws er maar geen grip op kreeg.

Maar nu worden de televisiestudios snel bevolkt door verschillende experts en deskundigen. Revolutie in de Arabische wereld, gezien door het westen.

Waar eerst het onderwerp "westerse steun aan dictatoren" als een hete aardappel werd doorgegeven, inclusief dwars door vragen pratende politici (hoe vaak kan een verbinding met mevrouw BZ Ashton eigenlijk uitvallen?), evolueert de discussie nu naar, voorspelbaar, de islam. Wordt Egypte een extremistisch Muslim-brotherhood bolwerk? Een tweede Iran (los van de enorme culturele verschillen tussen een Iran en Egypte maar klaarblijkelijk is dat "deskundigen" worst)?

Er lijkt een soort consensus te zijn gevonden in de Europese en Amerikaanse media: vaak, in herhaling, voortdurend, praten over de "islam-factor". Het vertrouwde "vreemde". Het vertrouwde "angstbeeld". En een podium voor flink Iran-bashen.

Opvallend afwezig is opeens de reden voor al deze opstanden: de exploderende voedselprijzen. Het feit dat die mensen met hun rug tegen de muur staan en honger hebben.

Nee, wat in Noord Afrika en het Midden Oosten gebeurt, is geen FACEBOOK-revolutie, geen twitter-revolutie. Die termen bedacht voor het verkopen van kranten hier in het westen. De arme onderlaag van Egypte of Tunesië heeft geen facebook. Het is de middenklasse die actief is op internet, en zoals de gouden regel van revolutie geldt: eerst komt de onderklasse in opstand en zodra de middenklasse zich bij hen voegt, wordt het een revolutie. Vuistregel, gaat nu ook weer op.

Waar het om gaat, zijn mensen die het zat zijn dat de rijkdommen van hun land naar het buitenland verdwijnen, en dat de opbrengsten blijven plakken in de zakken van de elite.

In de verschillende tv-studios zijn ondertussen prachtieg landkaarten ontworpen, met bewegende vlammen in de landen waar op dit moment onrust heerst. Experts roepen iets over onze "koloniale schuld", "extremistische tijdbom" of "democratie". Chef-folter Omar Suleiman wordt voorspelbaar "onze man" voor Egypte. De vice-president duikt nu overal in het nieuws op.

Maar op al die kaartjes, al die animaties, en in al die voorspellingen van experts, ontbreken twee "islamitische" staten. Irak en Afghanistan. Is daar geen honger? Is daar geen opstand. Is het volk tevreden met Amerikanen en NATO of wordt daar sowieso gevochten en daarom niet interessant?

Protesters in Iraq decry lack of basic services, shortages

Hundreds of demonstrators were in the streets Thursday in locales around Iraq, inspired by uprisings elsewhere in the region as they railed against the government's inability to provide basic services and complained of food, water and power shortages, officials said.

......en dat nu net George W. Bush "democracy agenda" als het werk van een "ziener" wordt opgehemeld door het journaille.

There was some awful news from Afghanistan last week, overlooked in the midst of Egypt's tectonic eruption. Kabul Bank is near collapse.

edition.cnn.com