Propaganda werkt!

Propaganda werkt.

De recentelijke opkomst van nieuwe non-valeurs in de vaderlandse politiek, die een platform vinden bij de gevestigde media, is daarvan een treffend voorbeeld. Hoe vaker zulke figuren zich op de aandacht van deze media mogen verheugen, hoe meer zetels hun deel zullen zijn.

In de jaren dat de inmiddels ter ziele gegane Communistische Partij Nederland (CPN) nog op een aanzienlijke electorale aanhang kon rekenen, bedienden de media en de politiek zich van een andere tactiek, met dientengevolge ook een ander resultaat. Deze partij werd consequent doodgezwegen en uitgesloten. Als er al aandacht werd besteed aan deze 'vuile communisten', ging dat doorgaans met een felheid en een blinde haat, die de toon, waarvan de stalmeesters van het huidige politieke circus en media-establishment zich bedienen, verre in de schaduw stelt. De door sommigen gesignaleerde tegenwoordige 'verruwing' van het politieke debat is daarbij vergeleken gemoedelijk gekissebis op het schoolplein: na afloop even goede vrienden, wat er in het speelkwartier ook aan vuilspuiterij geroepen is. Zo gaat dat immers onder collega's.

De anticommunistische haatcampagnes uit het verleden bleven niet beperkt tot woorden alleen.

In 1956 bijvoorbeeld werd het gepeupel van de straat feitelijk geen strobreed in de weggelegd bij de bestorming van het toenmalige gebouw van de CPNkrant De Waarheid, Felix Merites, aan de Keizersgracht te Amsterdam. Een dolle massa, opgehitst door een hysterische berichtgeving van krant en radio en door donderende haatpreken van kansel en spreekgestoelte, kon ongestoord met stenen gooien, zonder dat de aanwezige koddebeiers hun ambtelijke plicht deden: het beschermen van burgers tegen aanvallen op lijf en goed. Alsof een paar jaar eerder SA-knokploegen in Nazi-Duitsland niet als beesten te keer waren gegaan, als opmaat voor een oorlog, die - hoe lang nog - de meeste vernietigende in geschiedenis der mensheid is geweest, de Tweede Wereldoorlog. Alsof de illegale CPN niet een leeuwendeel in het verzet tegen de Nazibezetting in diezelfde oorlog had gedragen, met alle verlies aan mensenlevens die dat tot gevolg heeft gehad. Nooit heeft de gevestigde macht van dit volksgericht schande gesproken, in tegendeel.

Propaganda werkt.

Hoe men het communisme als politieke stroming of sociale beweging ook waardeert, positief of negatief, vastgesteld kan worden dat het vanaf de eerste publicaties, zoals het Communistisch Manifest in 1848, onderwerp is geweest van opzettelijke laster, gefabriceerde leugens, verdraaiingen van feiten en irrationele, op angst gebaseerde schijnargumenten. Als propaganda ergens heeft gewerkt is het wel in de strijd tegen het 'goddeloze' communisme geweest. De overstelpende hoeveelheid onzin en kwaadaardige leugens maken het ondoenlijk en ook zinloos iedere demagogische aanval te ontmaskeren en te bestrijden.

Des te verwonderlijker is het dan toch dat desondanks Karl Marx bij de verkiezing van de Grootste Denker van het Millennium, die de BBC in 1999 organiseerde, met ruime voorsprong (mind you, ruime voorsprong!) wetenschappers als Einstein, Newton en zo nog een paar kanonnen versloeg en als eerste eindigde. Het gevolg: talloze krantenkoppen vol schuimbekkende haat en afgunst schreeuwden enige tijd als slechte verliezers hun vuil van de daken.

Nader onderzoek wees uit, dat de stemmers vooral kwamen uit kringen van (semi)intellectuelen en ontwikkelde arbeiders, wat voor de hand ligt natuurlijk. Wie de Telegraaf of de Volkskrant, of uiteraard hun buitenlandse equivalenten, als enige bron voor informatie en intellectuele ontwikkeling heeft, zal niet verder komen dan te kiezen voor Fred Flintstone, Pim Fortuyn of paus Pias de Zoveelste of hun geestverwanten als wetenschappelijke hoogvliegers.
Propaganda werkt niet altijd.

Onze wereld van nu is een wereld in crisis, in diepe crisis, economisch en moreel.
We staan op een keerpunt: zo doorgaan, een zekere ondergang tegemoet of andere keuzes maken.

Onweerlegbaar is dat het wereldwijd heersende kapitalistische systeem met zijn aanhangers en paladijnen, van de VS tot China, van de Europese Unie tot Rusland, ons daar in die crisis hebben gebracht en niets of niemand anders. Niet het communisme of enige andere economische of religieuze ideologie.

Zinniger, productiever en profijtelijker voor de mensheid als geheel zou het zijn alle op angst en onwetendheid gebaseerde, irrationele vooroordelen over boord te gooien. Laten we een open en eerlijke zoektocht beginnen naar de oplossingen voor de problemen, waarin het kapitalisme ons willens en wetens gestort heeft.