To Understand Putin or Not to Understand Putin

door DIANA JOHNSTONE; voor Counterpunch.org
http://www.counterpunch.org/2014/05/08/to-understand-or-not-to-understand-putin/

In Duitsland maken de laatste tijd steeds meer burgers bezwaar tegen het eindeloze Rusland-bashen van de NAVO-georiënteerde mainstream media. Zij kunnen erop wijzen dat de door de VS geruggensteunde wisseling van regime in Kiev, die een extreemrechtse overgangsregering in het zadel hielp die gretig was om lid te worden van de NAVO, een urgente dreiging vormde voor het behoud van Ruslands enige warm-water marinebasis in de Krim. Onder deze omstandigheden, en aangezien de bevolking van de Krim er in overweldigende mate mee instemde, was de heropname van de Krim in de Russische federatie een noodzakelijke defensieve stap.

In Duitsland kan iedereen die zoiets zegt neerbuigend als “Putinversteher” betiteld worden, letterlijk een Poetin-begrijper.

Dat zegt alles. Het is niet de bedoeling dat we begrijpen. Het is de bedoeling dat we haten. Daar zijn de media voor.

Terwijl het westen hardnekkig weigert Poetin en Rusland te begrijpen, lijkt het erop dat, van de andere kant, Poetin de dingen vrij goed door heeft.

Hij schijnt te begrijpen dat hij en zijn land systematisch in een dodelijke val worden gelokt door een vijand die uitblinkt in de hedendaagse kunst van “communicatie”. In een oorlogssituatie betekent NAVO-communicatie dat het niet uitmaakt wie wat doet. Het enige dat telt is, wie het verhaal vertelt. De media in het westen vertellen het verhaal op een manier die afhankelijk is van het niet-begrijpen van Rusland, en van het niet-begrijpen van Poetin. Putin en Rusland worden fictieve schurken in de westerse versie, niets anders dan de laatste reïncarnatie van Hitler en nazi-Duitsland.

Het afschuwelijke bloedbad in Odessa op twee mei bewees dit. Het fotografisch bewijs, de getuigenis van talloze ooggetuigen, de smeulende lijken en de schreeuwen van de moordenaars zijn allemaal daar om te bewijzen wat er is gebeurd. Tenten die waren opgericht om handtekeningen te verzamelen voor een referendum over de introductie van een federaal systeem in Oekraïne (nu een politiek verdeeld maat totaal gecentraliseerde staat) werden in brand gezet door een militie van fascistische schurken die de lokale federalisten als “separatisten” aanvielen (ze beschuldigden hen ervan, zich van de Oekraïne te willen afscheiden om zich bij Rusland te voegen, terwijl dat niet het geval is). De plaatselijke activisten vluchtten het grote vakbondsgebouw aan het plein in, waar ze werden achternagezeten, aangevallen, vermoord en in brand gezet door “Oekraïense nationalisten”, die handelden namens het illegitieme regime in Kiev, met ruggensteun van het westen.

Hoe kwaadaardig deze aanvallen ook waren, de westerse media zagen niks, hoorden niks en zwegen. Ze betreurden een “tragedie” alsof het een natuurramp was.

Odessa is het bewijs dat wat er ook gebeurt, de NAVO politieke klasse, politieke leiders en de media samen hun verhaal hebben bepaald en zich daaraan houden. De nationalisten die de macht hebben gegrepen in Kiev zijn de goeden, de mensen die in Odessa en in het oosten van Oekraïne worden aangevallen moeten dus de “kwaden” zijn.

Poetin begrijpen.

Dus laten we, ondanks alles, proberen om president Poetin te begrijpen, wat zeker niet al te moeilijk is. Achter iedere bewuste actie zou een motief moeten schuilen. Laten we naar motieven kijken. Vandaag papegaaide de Britse minister van buitenlandse zaken William Hague, die nooit blijk geeft van enig inzicht, het NAVO-standpunt na dat Rusland “probeerde om conflict en provocatie te orchestreren” in het oosten en zuiden van de Oekraïne.

Dat slaat nergens op. Poetin heeft absoluut geen reden om een burgeroorlog te willen in het naburige Oekraïne, en zeer sterke redenen om er alles aan te doen om een burgeroorlog te voorkomen. Het plaatst hem voor een serieus dilemma. Aanhoudende kwaadaardige aanvallen door fanatieke nationalisten uit west-Oekraïne op burgers in het oosten en zuiden van het land zullen ertoe leiden dat de geslachtofferde Russisch-sprekende Oekraïners zich naar Rusland wenden om hulp. Maar tegelijkertijd moet Poetin zich ervan bewust zijn dat deze Russofone Oekraïners niet werkelijk willen, dat Rusland hun land binnenvalt.
Misschien willen ze iets onmogelijks. En het is kristalhelder dat enig gebruik van Ruslands militaire macht om mensen in de Oekraïne te beschermen tot een nog veel wildere demonisering zal leiden van Poetin als “de nieuwe Hitler” die landen “om geen enkele reden” binnenvalt. En de NAVO zou dit als “bewijs” gebruiken, zoals ze ook al de hereniging van de Krim met Rusland heeft gebruikt, dat Europa zijn banden met de alliantie moet aanhalen, militaire bases doorheen heel Oost-Europa moet oprichten en (bovenal) meer geld moet uitgeven aan “defensie” (het kopen van Amerikaans wapentuig).

De westerse overname van de regering in Kiev is duidelijk een provocatie om Poetin in een val te lokken die, naar de hoop van zekere westerse strategisten (met Zbigniew Brzezinski als voornaamste theoreticus) diens val zal veroorzaken en Rusland in een crisis zal storten die kan leiden tot zijn uiteindelijke uiteenvallen.

In de Oekraïense rotzooi kan Poetin alleen maar wensen dat hij een vreedzame oplossing vindt.

Terwijl Washington terugvalt op een koude oorlog-politiek van “insluiting” om Rusland te “isoleren”, had Poetin vandaag een onderhoud in Moskou met Didier Burkhalter, de Zwitserse president en huidige voorzitter van de Organization for Security and Co-operation in Europe (OSCE), in de hoop om een vorm van vreedzame bemiddeling op te starten.

Poetin trekt zich terug

Bij deze gelegenheid kondigde Poetin aan dat hij Russische troepen van de grens met Oekraïne had teruggetrokken. Hij gaf aan dat dit bedoeld was om zorgen over hun positionering weg te nemen, doelende op de claims dat Rusland een invasie voorbereidde. Hij adviseerde ook tegen het houden van referenda in de Russisch-sprekende gebieden tot “de voorwaarden voor een dialoog” kunnen worden gerealiseerd.

Nieuwsberichten gaven aan dat deze militaire terugtrekking nieuwe zorgen opwekten onder sommige Oekraïners, die het gevoel hadden dat Rusland hen in de steek liet op dit moeilijke moment, en onder sommige Russen, die vreesden dat de president toegaf aan Westerse druk.

Het is niet onmogelijk dat het bevel om terug te trekken gelinkt was aan een bericht van Novosti RIA van 6 mei, dat aangaf dat de Oekraïense geheime dienst op korte termijn een false flag operatie voorbereidde om Rusland te kunnen beschuldigen van het schenden van de grens met Oekraïne.

Novosti meldde dat het uit kringen van veiligheidsdiensten in Kiev had vernomen dat de Oekraïense geheime dienst SBU in het geheim ongeveer 200 Russische legeruniformen en rond de 70 vervalste Russische officiers-legitimatiebewijzen had bezorgd in het oost-Oekraïense protestbolwerk Donetz, bedoeld voor een valse aanval op Oekraïense grenspatrouilles.

Volgens Novosti waren de berichten weliswaar niet bevestigd, maar ze zouden evengoed serieus genomen kunnen zijn door de Russen. “Het plan was om een aanval op Oekraïense grenstroepen te simuleren en om het te filmen voor de media, volgens het bericht. Parallel aan dat plan moest een dozijn of wat strijders van de ultranationalistische Rechtse Sector de grens oversteken en een Russische soldaat ontvoeren om hem als “bewijs” van de Russische militaire inval te presenteren. De operatie was gepland voor acht of negen mei.”

Door Russische troepen verder van de grens terug te trekken, zou Poetin kunnen om de valse vlagoperatie minder aannemelijk te maken en misschien te voorkomen.

Het hele gebeuren in Oekraïne, op zijn minst gedeeltelijk geregisseerd door Victoria Nuland van het ministerie van buitenlandse zaken, wordt gekenmerkt door valse vlagoperaties, met als meest beruchte voorbeeld de sluipschutters die plotseling moord en terreur zaaiden op het Maidan plein in Kiev, wat het internationaal gesponsorde overgangsakkoord in de kiem smoorde. “Prowesterse” opstandelingen beschuldigden president Yanukovich ervan, de moordenaars te hebben gestuurd en dwongen het parlement om regeringsmacht te geven aan de protegé van mevrouw Nuland, Arseniy “Yats” Yatsenyuk.
Maar er is ruimschoots bewijs voorhanden dat aantoont dat de mysterieuze sluipschutters pro-westerse huurlingen waren: er is fotografisch bewijs, gevolgd door de verklaring per telefoon door de Estlandse minister van buitenandse zaken, en tenslotte door de Duitse televisiezender ARD wier Monitor-documentaire cocludeerde dat de sluipschutters van de extreemrechtse anti-Russische groepen die bij het Maidan-revolt betrokken waren. Alle bekende bewijs duidt op een fascistische valse vlag operatie en toch gaan westerse media en politici door om alle blaam op Rusland te steken.

Dus wat hij ook doet, Poetin moet zich nu realiseren dat hij moedwillig “verkeerd begrepen” en verkeerd weergegeven wordt door westerse leiders en de media. Over de hoofden van het Amerikaanse volk, en over de hoofden van de Duitsers, Fransen en andere Europeanen heen, is er duidelijk een private overeenstemming bereikt onder personen die we kunnen beschrijven als onze eigen westerse “oligarchen” om de koude oorlog nieuw leven in te blazen om het westen te voorzien van een vijand die serieus genoeg is om het militair-industrieel complex en om de trans-Atlantische gemeenschap te verenigen tegen de rest van de wereld.

Dit is wat Russische leiders moeten begrijpen. Wat ze bovenal nodig hebben om de wereld van eindeloos en zinloos conflict is het begrip van al die Amerikanen en Europeanen die nooit zijn geraadpleegd of geïnformeerd over deze gevaarlijke verandering van strategie, en die, wanneer ze zouden begrijpen, op zeker nee zouden zeggen.

door: Diana Johnstone

spaceloungemusic.wordpress.com