Hoe ‘werken’ virussen?

Dit is een leuk filmpje dat simuleert hoe bijvoorbeeld virussen 'weten' aan welke gastcel ze zich moet binden. Als een virus de juiste cel heeft gevonden, zal die cel namelijk het DNA (of RNA) van het virus gaan repliceren en uiteindelijk dus (gemuteerde) virussen gaan produceren.

De manier waarop dat gaat is vrij 'mechanisch'. Het virus heeft bepaalde oppervlakte-eiwitten die precies passen, zoals een sleutel in een slot, op de antennes van de gastcel (zogenaamde receptoren, ook oppervlakte-eiwitten). Zodra het virus op de receptor is aangesloten (gebonden), zal er in de cel een proces opstarten. Een menselijk cel heeft vele duizenden van die receptoren die allemaal reageren op verschillende moleculaire (zoals virrusen of hormonen) maar ook electromagnetische 'signalen' (zoals geluid of radiogolven). De cel reageert op deze signalen met een bepaald gedrag zonder dat hij zich realiseert dat het schadelijk gedrag kan zijn, hij reageert gewoon op een voorgeprogrammeerde manier. De cel is wat programmeurs en wiskundigen zouden noemen een toestandsmachine. Een hele complexe.

Alle receptoren op de cel geven de cel een bepaalde perceptie van zijn omgeving. Ze reageren op hun omgeving die ze zelf ook weer kunnen beïnvloeden door moleculen /stoffen uit te stoten. dat is de manier waarop miljarden cellen samenwerken. De omgeving van een menselijke cellen kent duizenden signalen zoals hormonen, moleculen, straling, virussen, bacterieën enzovoort. Cellen communiceren met elkaar via dat soort signalen.

Een virus is een genoom (DNA-streng, verzameling genen) in een kapsel van eiwitten. Het heeft niet zoals een bacterie een eigen metabolisme, het is passief genetisch 'stof' waarvan niemand weet waarvoor het dient of welke rol het speelt in evolutie of de ontwikkeling van organismen. Het zou goed kunnen dat virussen erfelijke eigenschappen overbrengen of veranderen via bijvoorbeeld horizontale gentransfer. Niemand weet het. Hoe virussen mensen ziek maken is ook onduidelijk.

In de kern van een cel bevindt zich een genoom (DNA) en mechanismen daarom heen gebruiken de informatie in die genoom om verschillende soorten eiwitten te produceren. Daarvoor kopieert de cel zijn DNA naar RNA waarmee de eiwitfabriekjes elders in de cel weer andere cellen of moleculen kunnen produceren. In de biologie wordt er dogmatisch bijna religieus vanuit gegaan dat DNA alle informatie bevat voor de vorming van die cellen en dat het proces loopt van DNA -> RNA -> proteïne en nooit andersom. Cel kopieert DNA naar RNA -> RNA wordt naar proteinefabriek getransporteert ->proteinefabriek fabriceert proteine. En daarmee zou alles verklaard kunnen worden.

Vrijwel alles aan die aanname is incorrect of incompleet. Een RNA-virus zoals HIV of Influenza laat zien dat de weg van RNA -> DNA ook mogelijk is en welke genetische informatie daadwerkelijk wordt gebruikt voor de productie van eiwitten is afhankelijk van externe (epigenetische) invloeden zoals bijvoorbeeld het binden van proteïnes aan de receptor van de cel. Anders gesteld, welke genen daadwerkelijk worden gebruikt voor codering, dus hoe het DNA in relatie staat tot de vorming en ontwikkeling van organismen, is van heel veel meer zaken afhankelijk dan alleen de genen zelf. Dit zou weer kunnen betekenen dat een virus niet altijd dezelfde uitwerking zou hoeven hebben op het lichaam als geheel en dat het lichaam als geheel maar ook de omgeving van het lichaam daar invloed op heeft.

Nog complexer wordt het wanneer in ogenschouw wordt genomen dat een mens uit meer bacteriële cellen bestaat dan uit menselijke cellen en dat het bacteriële DNA verreweg in de meerderheid is. Veel van deze bacterieën en hun DNA hebben toegang, weer via de receptoren, tot de kern van menselijke cellen en kunnen daar (genetische) processen beïnvloeden.

Dit alles is echter grotendeels onbetreden terrein in 'moderne' biologie / virologie dat zich voornamelijk baseert op achterhaalde 17e eeuwse reductionistische / mechanistische / deterministische concepten. Sinds de formulering van kwantum-theorie weten we dat zo'n wereldbeeld heel beperkt is. Het verklaart wel waarom 'ze' alles met chemicaliën willen oplossen en waarom 'hun' resultaten zo bedroevend slecht zijn.

Het leek me bruikbare kennis is dit tijdperk van virussen en vaccins.

'Don't believe the hype'