<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

Hoe advocaten, banken, verzekeringen en media in de praktijk omgaan met privacy.

Open your eyes, don’t hide

In een wereld waarin van alles over iedereen in duizenden computersystemen staat geregistreerd, lijkt het effectief beschermen van die gegevens een utopie. Die informatie blijft daar niet veilig staan, zolang er mensen toegang toe hebben. Niet langer is het nodig om als detective in bosjes te liggen of vuilnisbakken te doorzoeken, wat telefoontjes naar bedrijven en overheidsinstanties volstaan om alles over een persoon of bedrijf te weten te komen. Als je maar een goed verhaal hebt om de kantoormedewerker te misleiden. Daarmee is er een groot verschil ontstaan tussen de theorie en de praktijk: slap toezicht vanuit de overheid in combinatie met de onbedwingbare honger naar geheime informatie vanuit 'het grote geld'.

De opdrachten tot achterhalen van privacygevoelige informatie zijn afkomstig van advocaten, banken, verzekeraars, media en grote bedrijven. Het leidt tot een handel in informatie over burgers, die daar zelf onwetend van zijn. Dit duistere informatieverkeer- steeds vaker mondeling of op velletjes papier zonder briefhoofd- komt vrijwel nooit aan het licht. Het is de grootste blinde vlek rond het begrip ´privacy´. Bij de aanpak van Justitie, toezichthouders en zelfs van alle gebelde bedrijven en instanties vallen veel kanttekeningen te plaatsen. Het laat zien dat privacy in feite allang niet meer bestaat als partijen blijven azen op de privé-gegevens van mensen en bedrijven geld betalen voor het achterhalen van persoonsgegevens. En zolang de maatschappij daar blind voor blijft zullen de uiteindelijke opdrachtgevers altijd vrijuit gaan.

De illegale handel in privé-gegevens wordt nu om raadselachtige redenen meestal genegeerd door de rechterlijke macht en de politiek. Het is de hoogste tijd de werkwijze van de informatiemakelaars te reconstrueren, om zo de opdrachtgevers van de informatiebranche – de advocatuur, de financiële wereld, media en overheden – ook ter verantwoording te roepen. Pas dan kan de maatschappelijke discussie over privacy uitgaan van de keiharde praktijk: dat het begrip al bijna niet meer bestaat.

www.michelkraay.nl