Israël = zielig + in gevaar.

Joden zijn zielig. Of beter gezegd, Israëli zijn zielig. Ze lijden aan grootheidswaanzin, hebben altijd het gevoel slachtoffer te zijn, missen norm besef, wanen over het rechtsstatelijke karakter van de eigen apartheidsdemocratie en liggen tussen meerdere vuren. Het zieligste aan Joden, eh Israëli, is evenwel dat ze met de verkeerde vrienden omgaan. Daarmee doel ik op de VS. Het is alom bekend dat de Joodse lobby vuistdiep in de Amerikaanse politiek zit met de gedachte dat dit de eigen veiligheid ten goede komt, maar niks is minder waar. Die lobby brengt Israël in gevaar.

De spanningen in het midden oosten zijn een direct en causaal gevolg van die vriendschap tussen de VS en Israël. Het is een afwijking van Joden casu quo Israëli om de eigen potentiële moordenaars naar de pijpen te dansen. Dat deden de Joden met de Romeinen en de executie van Jezus, dat deden ze tijdens WOII met de Joodse Raad, en dat doen Joden nu weer door de Verenigde Staten te respecteren als grote broer en weldoener terwijl ze beter goed bevriend kunnen zijn met de buurlanden. Feitelijk is de VS een grotere bedreiging voor het voortbestaan van Israël dan Iran. Joden en Moslims zijn geloofsbroeders en kunnen in beginsel goed met elkaar overweg, zeker zolang de Christen narcisten uit de westerse politiek zich niet met hen bemoeien.

Israël is ontegenzeggelijk een staat die op vreemde manier tot stand is gekomen. Goedmakertje voor de holocaust, maar feitelijk natuurlijk een getto. Dat de getto bewoners denken dat ze met dat land hun uitverkorenheid vieren, is onderdeel van de zieligheid van de Israëli (echte Joden vinden Israël een flauwekul staat die opgedoekt kan worden). Ze zitten nu met elkaar op een kluitje makkelijk prooi te zijn voor kwaadwillende neocons en born aigain christenen in de Amerikaanse politiek, hun zo genaamde vrienden. Voor die engerds uit de VS, van wie voorouders actief hebben bijgedragen aan het regiem van Adolf Hitler en die iets soortgelijks in de VS ambieerden, is het natuurlijk niet te doen om zelf de ongelovige Joden massaal van de kaart te vegen. Daar lokken ze Iran voor uit.

De film 'the Night Porter' uit 1973 van Liliana Cavani, met acteerprestaties van Charlotte Rampling en Dirk Bogarde, geeft ? zonder het te bedoelen wellicht ? aardig de verhouding weer die Israël met de VS heeft. In the Night Porter ontdekt een sexslaaf uit de concentratiekampen dat haar ex-martelaar en lover om te overleven als nacht portier werkt in een hotel in het naoorlogse Wenen. In een soort van pavlov reactie gaat ze weer die sadomasochistische verhouding van toen aan. Een soortgelijke sadomasochistische verhouding hebben Israël en de VS met elkaar.

Hoewel niemand het op school onderwezen krijgt hebben industriëlen, notabelen en andere Amerikanen met aanzien ? waaronder tevens begrepen Prescott Bush, de grootvader van de huidige opperbevelhebber van de VS - duurzaam relevante bijdragen geleverd aan de opkomst van het Nazie regiem in Europa. De VS hebben uiteindelijk ook bijgedragen aan de ondergang van de fascisten, maar dat was nadat ze eerst in het zadel geholpen waren door die Amerikanen. Een beetje zoals bij andere totalitaire regiems over de wereld die eerst door de VS op gang zijn geholpen om daarna te worden neergesabeld.

Die 'vriend' van de Joden, eh Israël, die eerst heeft bijgedragen aan de holocaust en daarna er mede voor heeft zorg gedragen dat de Joden en mass hun getto in het beloofde land gingen bewonen, zorgt nu voor chaos en onrust in het midden oosten op een manier die Iran er toe kan en mogelijk zal bewegen zich op Israël te wreken. Een vermakelijk spelletje voor de masochistische grootheden in de States, en zielig voor de Joden dat ze denken aan de VS een goede vriend te hebben. Net zoals de verhouding in 'the Night Porter.'

Het is misschien ook een beetje de psychologische deviatie bij slachtoffers die geconfronteerd worden met hun aanrander, dat ze gevangen in compulsieve herhalingen van het verleden terug vallen in oude patronen uit de tijd dat ze onder gezag van hun beul stonden. Zo zijn er ook slachtoffers die uit lijfsbehoud verliefd worden op hun gijzelaar of verkrachter. Dat is nu met het zielige Israël aan de hand. Het land danst naar de pijpen van de zo genaamde vriend, een vriend die feitelijk meer vijand is dan het gevreesde Iran.