Opeens weet je het… je gaat zélf wiet kweken!

Opeens weet je het... je gaat zélf wiet kweken!

Kijk op het internet en je vindt talloze websites waar je wordt uitgelegd hoe je zelf wiet kunt kweken in je achtertuin. Maar ja, je hebt geen achtertuin of je buren zijn van de verkeerde soort. In huis kweken is weliswaar mogelijk en je hebt het misschien ook wel eens gezien. Grote bakken met 100 plantjes of zelfs een veelvoud daarvan. Professioneel uitziende armaturen daarboven met merkwaardig gevormde lampen die niet alleen enorm veel licht produceren, maar vooral ook warmte.
Een professioneel schakelbord om al dat geweld in toom te houden en niet te vergeten een afzuiginstallatie met bijzonder vernuftige filters om te voorkomen dat je buren of de prinsemarij iets in de gaten krijgen. Voorheen kon je daar een aardig centje mee bijverdienen, maar dat zat de georganiseerde misdaad niet lekker. Over dat onderwerp op zich kom ik misschien in dit kader nog wel terug.

Je kweekt dus vanaf nu alleen nog voor jezelf. Niet uit egoïsme, maar uit lijfsbehoud. We hebben ooit eens een heel stoere vriend opgehaald toen hij vrij kwam uit de nor. Hij was helemaal niet stoer meer. Dan maar minder opbrengst, maar wel een eerlijk en onbespoten wietje; genoeg voor jezelf en wellicht een paar vrienden.
Wij hebben als basis een stuk pvc-rioolbuis genomen met een lengte van 85cm en 50cm doorsnee. De wanddikte is zo’n 17mm en daar kun je zonder problemen stukken draadeind met een diameter van 10mm in schroeven als je voorboort op 9,5mm. Dat komt later.
Er zijn deurtjes uit de buis gezaagd van elk 50cm breed (rond gemeten). Daarbij trad een onverwacht fenomeen op: er zit flink spanning op het materiaal. Al tijdens het zagen merkte ik dat de deurtjes naar binnen krulden. Ze sluiten dus niet zo nauwkeurig als je zou hopen, maar dat heeft geen merkbaar effect op het uiteindelijke resultaat. De deurtjes zijn met pianoscharnieren bevestigd aan het kweekvat en voorzien van grendeltjes om ze vast te zetten. Reepjes van een gevlochten broekriem zorgen ervoor dat ze niet te ver openslaan, waardoor het vat zou kantelen.
Aan de onderkant zijn vier zwenkwieltjes in voorgeboorde gaten geschroefd. De ruimte die daardoor ontstaat vormt de luchttoevoer. Aan de bovenkant zijn stukjes draadeind geschroefd die op een hoogte van vijf centimeter de uit multiplex gezaagde deksel dragen. Die vijf centimeter ruimte vormt de luchtafvoer. Ongeforceerde natuurlijke ventilatie, zou je dat kunnen noemen.
Het kweekvat is aan de binnenzijde glanzend wit geschilderd om de beschikbare hoeveelheid licht optimaal te benutten. Bij het aanschaffen van de verf bleek dat de kleur rood in de aanbieding was; derhalve is de buitenzijde van het vat in die kleur uitgevoerd.
De levensbron voor de plantjes wordt gevormd door een viertal TL-armatuurtjes die rug-aan-zij aan elkaar zijn geschroefd. Door de kern loopt een lang draadeind, aan de onderzijde voorzien van een forse slotplaat en een borgbout, aan de bovenzijde op dezelfde manier opgehangen aan de deksel. De buisjes zijn elk 18W cool white, met een lengte van 59cm. Die veroorzaken weliswaar ook warmte, maar minimaal in vergelijk tot professionele lampen. De natuurlijke verticale luchtcirculatie die daardoor ontstaat is ruimschoots voldoende om je plantjes tevreden te houden. Tenzij je het vat in een krappe meterkast plaatst, uiteraard.
Voor de plantjes is gebruik gemaakt van metalen potjes zoals die voor keukenkruiden worden verkocht. In beide deurtjes en aan de achterzijde zijn plankjes aangebracht met gaten waarin die potjes zinken. In ons geval hadden ze een kraag, wat het nog makkelijker maakte. Een conische vorm op zich zou al voldoende zijn.
In de potjes zijn boterhamzakjes gedaan (how low can you go…) met onderin een handvol kiezelstenen. Daarop vruchtbare aarde, waarin de zelf gestekte plantjes groeien. Growshops mogen die immers niet leveren en worden daarom inmiddels uiterst voorzichtig.
Met een eenvoudige schakelklok regel je de hoeveelheid licht per etmaal.

Is dat alles? Ja, eigenlijk wel. Behalve dan de keuze voor de plantjes. Het zou moeten kunnen met de meeste soorten wiet, maar wij hebben gekozen voor Lowryder. Een plantje dat van nature al klein blijft en het in dit kweekvat uitstekend doet. Bovendien is de smaak heerlijk fris. Fruitig, bijna.
Inmiddels schijnt er een tweede versie van Lowryder te zijn, maar wij teren nog steeds op onze oogst uit 2005.

Naschrift
Ik lees elders reacties op mijn advies Lowryder te gebruiken. Dat is namelijk geen goedkope oplossing. Helaas kan ik het niet terug vinden, maar ik heb eens een uitgebreid verslag gelezen van iemand in de VS, met veel foto’s. Hij plaatste een tweetal redelijk grote bloempotten met purple-achtige plantjes in een wandkast en plaatste schuin daaroverheen een TL-armatuur met twee standaard buizen. Cool white, vermoed ik.
Hij was uitermate verbaasd dat zijn plantjes het eigenlijk helemaal niet zo slecht deden. Ze werden alleen niet zo groot als onder meer professionele condities. Zijn verslag was mede inspiratie voor het bouwen van ons kweekvat. Toentertijd kwam Lowryder beschikbaar en wij vonden een ritje naar Zeeuws Vlaanderen ook wel eens gezellig. Je kon het toen alleen daar kopen.
De opbrengst was boven verwachting en we teren er nog steeds op, dus we zijn er nog niet aan toegekomen het ook eens te proberen met andere cannabisplanten. Mochten we daartoe binnenkort gelegenheid hebben dan zullen we daarvan verslag doen.