Waarom wij op de huidige manier nooit begrepen zullen worden

De laatste anderhalf jaar heb ik in een droomwereld geleefd. Ik leefde in de waan dat de minimale hoeveelheid mensen die je nodig heb om een verandering teweeg te brengen snel gehaald zou gaan worden. Kort gezegd geloofde ik dat als je alle coverups en kromme dingen in deze wereld maar genoeg in het licht zet, een kritieke hoeveelheid mensen vanzelf zou gaan snappen hoe en waarom ze zo belast en gestuurd worden door de mensen die aan de touwtjes trekken.

Eigenwijsheid en op alles een antwoord willen en begrijpen zit er bij mij heel diep ingebakken. Ik denk dat ik met verruit de meerderheid van het Zapruder-publiek op dat vlak veel gemeen heb. Wij, ons, “de Zapruders”, zijn gewoon een afwijkend type mensen. Ook al komen we uit alle lagen en hoeken van de samenleving, we hebben allemaal gemeen dat we willen weten wat er werkelijk speeld, en daar gaan we soms ver in. Wij zijn werkelijk een ander type mensen. Dat maakt ons niet superieur, wel anders. Anders in de zin dat we om kunnen gaan met complexe wereldbeelden en kunnen nadenken over dat dingen wellicht wel heel anders zijn dan ze lijken. Achter elk proces kan een heel ander mechanisme zitten dan door de samenleving aangenomen wordt.

En als we zoiets denken te snappen, waarvan wij denken dat het anders in elkaar blijkt te zitten dan de samenleving denkt, willen we dat graag vertellen. Niet omdat we onszelf nou zo speciaal vinden maar omdat we vinden dat zulke dingen allom bekend horen te zijn. De gevolgen die coverups, beslissingen of illusies hebben zijn vaak niet gering.

Dus als er ergens een interessant gesprek ontstaat, ben je altijd nog helemaal vol van je nieuwe inzicht wat je wellicht gekregen heb van het lezen van een stuk tekst van een ander of gewoon van het nadenken over wat je allemaal weet. Soms kom je tot de conclusie dat wat je dacht te weten niet klopt, soms ontstaat er een briljant inzicht. Als je dat met iemand wil bepraten stuit je bijna altijd op dezelfde weerstand. Het blijkt altijd een teleurstelling als mensen niet graag horen waar jij net diep over heb na gedacht. Er is altijd een zekere weerstand tegen dingen die zagen in de poten van iemand zijn of haar wereldbeeld terwijl wij veel minder moeite hebben daar dieper over na te denken.

Wij zijn wezenlijk anders dan de meeste mensen. Voor de ruime meerderheid van de Nederlandse bevolking (ik gok op +96% vd mensen) is de naakte waarheid gewoon letterlijk te hard. De meeste mensen willen gewoon een stabiel wereldbeeld met zo min mogelijk onzekerheid en verandering, daarom vinden ze het zo eng als je in de poten van hun wereldbeeld gaat zitten zagen met een afkappende en afwerende reactie tot gevolg. Ze houden zich veel liever bezig met dingen die hun blij maken zoals het opvoeden van kinderen, fietsen, sporten, Idols kijken en leuke dingen doen met vrienden. Dat maakt ze niet inferieur aan “Zapruders”, maar wel anders.

Maar, met alle respect, de dag van morgen ziet er niet erg rooskleurig uit. Als je dan wat voor je kinderen wil doen...

Onze interesses zijn gewoon anders. Sommige mensen voelen zich genoodzaakt de stoommachine historie in een museum te verzamelen, wij voelen ons op wat voor manier dan ook genoodzaakt duistere praktijken in het licht te zetten.
Om de wereld te begrijpen zul je wat moeten weten over hoe stoommachines een industriele revolutie hebben veroorzaakt en over hoe complotten, corruptie, vriendjespolitiek, list & bedrog en het schaakspel wat de wereldpolitiek is ons leven vormgeeft, domineerd en stuurd.

Wat wij willen is verandering. Wat wij zien is corruptie en bedondering om ons heen. Dit klimaat wat nu om ons heen heerst gaat nooit veranderen tenzij een kritieke hoeveelheid van de bevolking door de leugens heen begint te kijken. Daarom is Zapruder er, om mensen te informeren. Maar als mensen de informatie, inzichten en in het licht gezette leugens simpelweg niet willen aanschouwen is dat wat wij “Zapruders” doen gewoon pointless. Mensen willen liever in een waan leven omdat dat al ingewikkeld genoeg is. Daarom is het een illusie dat wij ooit iets kunnen veranderen op de huidige manier. Ons intellect is simpelweg niet gewenst, zowel bij de mensen die aan de touwtjes trekken alswel de mensen die er (bijna gewillig) de dupe van zijn. Helaas vallen wij ook onder de gedupeerden, want wij zijn net zo hard onderdeel van het raderwerk wat 'samenleving' heet.

We zullen ons er maar bij neer moeten leggen dat de dingen die wij zien door het grote publiek gewoon niet gezien willen worden. Wij kunnen niets doen als de mensen liever de andere kant op kijken.

Dit brengt een fundamenteel gebrek in onze aanpak aan het licht. Al onze acties en reacties ten spijt, we kunnen het niet winnen van de illusie rond ons als de mensen zelf niet eens bereid zijn er ook maar aan die illusie te twijffelen. Het kost ons een hoop tijd en energie terwijl het niets opleverd.

Ik durf ons visionairs te noemen. De maatschappij denderd een richting op en wij zien waar het ongeveer gaat eindigen. Maar er is niet zoiets als “de Zapruders fixen het wel even”. Om iets van betekenis te veranderen moet een kritiek deel van de maatschappij opveren en het anders gaan doen. Maar als de naakte waarheid gewoon letterlijk te hard is voor het overgrote merendeel van de bevolking, wat doen wij er dan aan? Niets, wij zijn dan betekenisloos. Wij zijn schreeuwenden in een woestijn.

De vraag rijst of er een oplossing is voor dit fundamentele gebrek in onze aanpak. In de huidige vorm gaan we de dag van morgen gewoon niet redden, wij zijn geen striphelden. Onze huidige aanpak werkt niet en zal waarschijnlijk nooit werken ook. Ik weet niet wat we hier aan kunnen doen, maar we zullen ons hoe dan ook moeten schikken naar waar de ontvanger wel toe in staat is.

Iemand een idee?