1. #geld
  2. #lust
  3. #miedema
  4. #onderzoek
  5. #peer-review
  6. #pervers
  7. #publicaties
  8. #samenleving
  9. #wetenschap
  10. Artikelen

<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

Prikkels in wetenschap net zo pervers als bij de banken

UMCU-decaan Frank Miedema bindt kat de bel aan

Bij wetenschappelijk onderzoek wordt te veel naar kwantiteit en modieuze onderwerpen gekeken en te weinig naar kwaliteit. Het functioneren van het wetenschappelijk bedrijf heeft daar onderdehand te zwaar onder te lijden, stelt de Utrechtse immunoloog Frank Miedema in de Volkskant.

Flutblaadjes?

Volgens hem ‘zijn de prikkels in de wetenschap net zo pervers als bij de banken’ en zijn wetenschappers net zo min immuun voor die prikkels als bankmanagers. Het zijn tenslotte óók maar mensen.

Miedema, momenteel decaan van het UMC Utrecht, stelt onder meer dat ‘topbladen’ als Nature en Science stelselmatig worden overschat. Volgens hem werken de redacties ‘grotendeels net als normale tijdschriftredacties’ en selecteren ze dus bij voorkeur publicaties die ‘sexy’ zijn en het qua onderwerp goed doen bij de lezers.

De peer review corrigeert dat onvoldoende omdat de reviewers niet meer de tijd nemen om serieus in zo’n manuscript te duiken: “Zélf in dat tijdschrift komen met een eigen studie is belangrijker.”

Aangezien wetenschappers vooral op aantallen publicaties worden beoordeeld, is de verleiding groot om resultaten mooier te laten lijken dan ze zijn. Dat zo’n opgeklopt flutonderzoek achteraf vaak (in de life sciences zelfs in de helft van de gevallen) in het geheel niet reproduceerbaar blijkt, haalt die bladen tóch niet omdat de redacties niet in herhaalonderzoek geïnteresseerd zijn.

Volgens hem moet de samenleving dus wetenschappers veel meer op kwaliteit gaan afrekenen. Miedema zou het bijvoorbeeld al mooi vinden als iemand als Matthijs van Nieuwkerk zich wat minder onderdanig opstelt tegenover wetenschappers, en in plaats daarvan dóórvraagt over de inhoud van hun onderzoek en de motivatie daarachter.

Op de vraag of de heer Van Nieuwkerk daartoe wel over de benodigde intellectuele bagage beschikt, gaat het interview met Miedema niet in.

bron: De Volkskrant

www.c2w.nl

No Rights Reserved (CC0 1.0)
4
  1. spring-art-0739@spring-art-0739
    #148266
    Daarvoor is Mathijs niet ingehuurd. Als je in de illusie verkeer dat Mathijs een onafhankelijk medium is, die persoonlijk alle salarissen van de mensen om hem heen betaald, wel, dan moet je nodig es wat wetenschappelijk onderzoek doen naar de salarisstruktuur van de VARA. Als je dacht dat de VARA onafhankelijk was,well, Think again...
  2. spring-art-0739@spring-art-0739
    #148267
    Verder natuurlijk slaat Miedema de spijker op z'n kop!
  3. tiny-water-7528@tiny-water-7528
    #148272
    Frank Miedema is "een internationaal vooraanstaand aidsonderzoeker," een nepwetenschapper dus.
    Dat zo’n opgeklopt flutonderzoek achteraf vaak (in de life sciences zelfs in de helft van de gevallen) in het geheel niet reproduceerbaar blijkt, haalt die bladen tóch niet omdat de redacties niet in herhaalonderzoek geïnteresseerd zijn.

    Die onreproduceerbaarheid heeft niet zozeer met de kwaliteit van het onderzoek te maken, maar vooral met de verhouding ware/onware hypotheses in een onderzoeksgebied zoals in dit recente artikel uiteengezet wordt: http://www.plosmedicine.org/article/info:doi/10.1371/journal.pmed.0020124
    Daar zou je natuurlijk rekening mee moeten houden, maar ik denk niet dat Miedema enig benul heeft van hoe je dat zou moeten doen. Miedema wil alleen maar, net als de Vries gisteren, ook een keer de kop van van Nieuwkerk in zijn anus voelen.
  4. steep-unit-1976@steep-unit-1976
    #148356
    Paul Schnabel schrijft in NRC: (sterk ingekort)
    -'Wie dissertaties van 30, 40 jaar geleden opzoekt treft meestal een heel bescheiden literatuurlijstje met vooral boeken aan.
    Dat is veranderd.
    Tegenwoordig tref je onder 'verwijzingen' enorme aantallen artikelen aan die zelf ook weer door hele teams aan auteurs zijn samengesteld. Uiteraard gaat de voorkeur uit naar stukken die afkomstig zijn uit de ranglijst van internationaal befaamde - en uiteraard Engelstalige tijdschriften want dat is de voertaal der wetenschap.

    Op deze manier is wetenschap inderdaad sneller, mondialer, uniformer en heel wat beter controleerbaar geworden.
    Tegelijkertijd verleiden al die computers tot "middle-of-the-road onderzoek", dwz, methodisch en statistisch volgens het boekje uitgevoerd maar qua inhoud weinig opwindend. Theoretisch erg mager en praktisch: nauwelijks bruikbaar.
    Heel zelden nog zal een promovendus ook maar durven te stellen dat een theorie verworpen moet worden of, dat hij/zijzelf een nieuwe theorie heeft ontwikkeld of minstens een belangrijke aanvulling op een al bestaande hypothese heeft gemaakt.
    De echt eigen hypothesen worden gemakkelijk verworpen maar van wat kennelijk de "canon" van een discipline is geworden: daar blijf je af.

    Het gevolg is dat puur theoretische - of beschouwende, dus meer overdachte proefschriften, nou die zijn echt een zeldzaamheid geworden.
    Wat overblijft is eng begrensd, dus nog slechts empirisch onderzoek: en daar is nu ook geschiedenis of zelfs literatuurwetenschap al het slachtoffer van.
    Natuurlijk, er zijn mensen zoals Noam Chomsky die in een heel klein proefschrift de contouren van een nieuwe wetenschap wisten neer te zetten maar van zijn generatiegenoten zijn haast alle proefschriften breedsprakige verhandelingen die nu niemand wil lezen.'
    Einde citaat. Dus: de huidige "weten"-schap is:... die niemand wil lezen.