Revolutionair dier

“De mens is een politiek dier.” Aldus sprak Plato bij monde van Aristoteles. Ik heb mezelf vaak afgevraagd wat nu het waarheidsgehalte is van deze stelling. Het hangt er natuurlijk maar vanaf hoe je de verschillende begrippen definieert.

De mens in het klassieke Griekenland beperkte zich tot inheemse mannen, vrije inwoners van de polis. Vrouwen, slaven en kinderen vielen af, net zoals de vreemdeling eigenlijk. Ook politiek was een rekbaar begrip. Waar wij onherroepelijk beelden van twitterende kamerleden voor ogen zien of denken aan papierspuwende Europese bureaucraten, ging het bij de oude Grieken om het politieke spel, de arena van mannen die oreren en redeneren, bekvechten en marchanderen tot de nieuwe pikorde beslecht is. Dieren zijn we allemaal, aldus Aristoteles. Of nee, dierlijk. Onze driften stuwen ons voort en maken ons niet veel anders dan viervoeters of schubachtigen, ware het niet dat de goden ons begiftigd hebben met rede waardoor we bij gratie van ons verstand onze lagere dierlijke begeerten kunnen beheersen, controleren en in het gunstigste geval zelfs sturen misschien.

www.nieuwwij.nl