<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

One drug to rule them all

Wanneer ik het heb over drugs dan denkt u vast aan zaken als cocaïne en heroïne maar dat is niet waar ik op doel met deze titel van het stuk. Waar ik op doel is de drug genaamd geld en hoewel u deze niet consumeert is deze minstens even verslavend en de ontwenningsverschijnselen wanneer u geen geld heeft zijn dermate dat die van een heroïne verslaving daarbij in het niet vallen en lijken op de effecten van een milde verkoudheid.

Hoewel geld oorspronkelijk is bedacht en ontworpen als een ruilmiddel is het concept veranderd van ruilmiddel naar machtsmiddel en als dusdanig geïntroduceerd in de wereld door bankiers en overheden. Daarmee gaat geld van praktisch ruilmiddel naar een verslavende drug ontworpen om het volk onder de duim te houden. Indien u braaf meewerkt in deze maatschappij dan krijg u de o zo broodnodige shot en kunt u weer even verder, maar indien u zich niet confirmeert naar de standaarden gezet door hen die het geld beheren en controleren dan zit u zonder en zie dan maar eens te overleven.

Op dit punt zult u mij waarschijnlijk hebben afgeschreven als een aluhoedje, complotdenker of ander gekkie, maar blijft u nog even meelezen en sta mij toe hetgeen ik hierboven heb beweerd te staven:

Voor dit doel is er geen beter voorbeeld te bedenken dan de hedendaagse uitkeringsgerechtigde. Het is nog maar een jaar of tien geleden dat deze mensen werden gezien als een groep die men moest ondersteunen in het traject terug naar een productief lid van de samenleving. Dat deed men door middel van begeleiding. Men repareerde wat er aan schortte door middel van omscholingstrajecten en het resultaat is dat het beleid er voor zorgde dat Nederland 1 van de laagste werkloosheidspercentages had in Europa. Toen de crisis begon in 2008 zat het aantal werklozen zelfs dik onder de 300.000. Ter vergelijk dat aantal is nu de 700.000 gepasseerd en dat cijfer begon te stijgen gingen we de uitkeringsgerechtigde zien en behandelen als een tweederangs burger.

De steuntrekker is 100% in handen van de staat, zijn of haar rechten zijn gedecimeerd. Geen privacy rechten en gedwongen alles te doen wat de lokale en nationale, ja zelfs Europese overheden van hem of haar verlangen. Zelfs hardlopen zonder aanwijsbaar of aantoonbaar nut hoort erbij. Zo niet dan wordt de uitkering stopgezet en mag de steuntrekker het uitzoeken. Het ultieme vertoon van geld als machtsmiddel en toegepast als drug, de wortel die men de ezel voorhoud om deze vooruit te bewegen.

Heeft bovenstaande u aan het denken gezet? Mooi dan kan ik verder met een tweede voorbeeld van hoe de drug geld zich als een kanker over de wereld uitspreidt:

Laten we eens kijken naar een iets groter verband in bijvoorbeeld Griekenland, eens de bakermat van de beschaving zoals wij die kennen, nu gereduceerd tot bedelaars bij de EU en bijbehorende Trojka, in haar kielzog gevolgd door Portugal, Spanje en ook Ierland. Hele landen moeten voor elke scheet die ze willen laten bedelen om toestemming van de dealers in Brussel. Niet luisteren betekend geen nieuwe shot en de cold turkey is dodelijk.

Ik denk dat we nu redelijk de overeenkomsten tussen geld en drugs hebben vastgesteld. Rest de vraag: Dealers en producenten van cocaïne en heroïne sporen we op en gooien we in het gevang. We plukken ze kaal middels wetgeving. Waarom lopen de producenten en dealers die ons in dit verderf hebben gestort nog vrij rond?

kraventology.com