<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Walvisvet als biobrandstof

Afgelopen week spoelde een potvis aan op het strand van Knokke Heijst. De autoriteiten besloten het karkas in stukken te zagen en het vet als brandstof aan te bieden aan de biobrandstofcentrale Electrawinds. Verbranding van het walvisvet levert naar schatting 50.000 KWh aan elektrische energie op.

De potvis heeft zich zijn leven lang gevoed met het voedsel dat de oceaan hem bood. En alle energie in dat voedsel is afkomstig van zonlicht dat in het oceaanwater doordrong. De energie uit de vetlaag van de aangespoelde potvis is zonne-energie, die het beest voor ons heeft opgespaard.

In de 17e en 18e eeuw werd walvisvet al eerder als biobrandstof gebruikt. Walvissen zijn als het ware levende olietanks. Ze halen als stofzuigers zonne-energie uit oceaanwater in de vorm van plankton en slaan dat op als vet. Plankton is geen biobrandstof, maar walvisvet wel. De biobrandstof walvisvet is waarschijnlijk beter voor het milieu en het klimaat dan olie uit teerzand.

Nu de fossiele brandstof opraakt, zijn we geneigd om weer biobrandstof te gaan gebruiken. We gebruiken plantaardige olie en kippenvet als biodiesel. En nu dus ook het vet van een dode potvis. Een zekere Tyler Durden zou vet dat wordt weggezogen bij liposuctie, wel als exquise biobrandstof willen verkopen.
Jammer dat wij mensen ons eigen onderhuidse vet niet wat meer als biobrandstof gebruiken.

cassandraclub.wordpress.com