Het Groene Boek Deel 1 C

DE WET VAN DE SAMENLEVING

De wet is het andere probleem, parallel aan dat van het instrument van de overheid, dat niet is opgelost. Hoewel het werd aangepakt in verschillende perioden van de geschiedenis, blijft het probleem ook vandaag nog bestaan.

Dat een commissie of een parlement de mogelijkheid heeft de wet van de samenleving te bepalen is zowel ongeldig als ondemocratisch. Het is ook ongeldig en ondemocratisch voor het recht van de samenleving dat het kan worden ingetrokken of gewijzigd door een individu, een commissie, of een parlement.

Wat is dan de wet van de samenleving? Wie stelt die op en wat is de relevantie ervan voor de democratie?

Het natuurlijke recht van een samenleving is gebaseerd op traditie of religie. Elke andere poging om een wet gestalte te geven buiten deze twee bronnen om is ongeldig en onlogisch. Grondwetten kunnen niet worden beschouwd als de wet van de samenleving. Een grondwet is in wezen een (kunstmatig) positief recht, en mist de natuurlijke bron van waaruit het afkomstig moet zijn ter rechtvaardiging.

Het probleem van vrijheid in de moderne tijd is dat grondwetten zijn geworden tot de wetten van de samenlevingen. Die grondwetten zijn uitsluitend gebaseerd op de dictatoriale heerschappij die heerst in de wereld van vandaag, reikend van individu tot partij. Een bewijs daarvan zijn de verschillen in de bestaande grondwetten, hoewel de menselijke vrijheid een en dezelfde is. De reden voor de verschillen is de variatie in de veronderstellingen en waarden impliciet in de diverse instrumenten van de overheid. Dat is hoe de vrijheid kwetsbaar wordt onder de hedendaagse vormen van de overheid.

De wijze waarop een specifieke modaliteit van de overheid de mensen probeert te overheersen is opgenomen in de grondwet. De mensen zijn gedwongen om deze te accepteren op grond van wetten afgeleid van die grondwet, die zelf het product zijn van tendensen binnen bepaalde instrumenten van de overheid.

De wetten van de dictatoriale instrumenten van de overheid hebben de natuurlijke wetten vervangen, dat wil zeggen, het positief recht heeft de natuurlijke wetten vervangen. Bijgevolg zijn de ethische normen in verwarring geraakt. De mens is in wezen, fysiek en emotioneel, overal hetzelfde. Vanwege dit feit, zijn de natuurwetten van toepassing op allen. Echter, de grondwet als conventionele wet ziet de mensen niet als gelijk. Deze visie heeft geen enkele rechtvaardiging, behalve het feit dat het de wil van het instrument van de overheid weerspiegelt, zij het een individu, een parlement, een klasse of een partij. Dat is de reden waarom de grondwet verandert wanneer een verandering in de instrumenten van de overheid plaats vindt, wat tevens aangeeft dat een grondwet niet de natuurlijke wet is, maar de ambitie van het instrument van de overheid om haar eigen doel te dienen.

De intrekking van de natuurlijke wetten van de menselijke samenleving en hun vervanging door conventionele wetten is het fundamentele gevaar dat de vrijheid bedreigt. Een regering moet ondergeschikt zijn aan natuurwetten, niet andersom.

De fundamentele wet van de samenleving mag niet worden onderworpen aan historische omstandigheden of samenstellingen. Het belang ervan ligt erin dat het het beslissende criterium is in het licht waarvan waarheid en leugen, goed en kwaad, individuele rechten en plichten kunnen worden beoordeeld. De vrijheid wordt bedreigd, tenzij de maatschappij vast houdt aan een heilige wet met vastgelegde regels die niet onderworpen zijn aan verandering of wijziging door enig instrument van de overheid. Het is eerder de verantwoordelijkheid van het instrument van de overheid om zich te houden aan de wetten van de samenleving. Helaas worden mensen over de hele wereld op dit moment geregeerd wordt door door mensen gemaakte wetten die kunnen worden gewijzigd of afgeschaft, afhankelijk van de strijd om de macht tussen concurrerende vormen van de overheid.

Het uitvoeren van volksraadplegingen over de grondwet is vaak onvoldoende. Volksraadplegingen zijn in wezen een vervalsing van de democratie, omdat "ja" of "nee" de enige optie is. Voorts is het volk, onder kunstmatige wetten, gedwongen te stemmen op deze volksraadplegingen. Het uitvoeren van een volksraadpleging over een grondwet maakt niet noodzakelijkerwijs de grondwet tot de wet van de samenleving. Met andere woorden, de status van een grondwet wordt niet gewijzigd door een referendum; het blijft niet meer dan het onderwerp van een volksraadpleging.

De wet van de samenleving is een eeuwig menselijk erfgoed, dat niet alleen behoort tot de levenden. Daarom is het opstellen van een grondwet of het uitvoeren van een volksraadpleging een aanfluiting.

De catalogi van kunstmatige wetten afkomstig van door de mens gecreëerde grondwetten zijn overladen met fysieke straffen gericht tegen mensen, terwijl de traditie weinig van dergelijke maatregelen bevat. Traditie bepaalt de morele, niet-fysieke straffen die voldoen aan de intrinsieke natuur van de mensheid. Religie bevat traditie en absorbeert het; en traditie is een manifestatie van het natuurlijke leven van mensen. Haar leren bestaan uit elementaire sociale richtlijnen en antwoorden op de fundamentele vragen van het bestaan.

De meeste fysieke straffen worden uitgesteld tot een toekomstig oordeel. Dit is de meest geschikte wet die respect biedt aan de mens. Religie voorziet niet in onmiddellijke straffen, behalve in bepaalde dwingende gevallen nodig voor het welzijn van de samenleving.

Religie bevat traditie en traditie is een uitdrukking van het natuurlijke leven van de mensen. Daarom is religie is een bevestiging van de natuurlijke wetten die daarin worden onderscheiden. Wetten die niet gebaseerd in religie en traditie zijn slechts een uitvinding van de mens om te worden gebruikt tegen zijn medemens. Dus deze wetten zijn ongeldig omdat ze niet afkomstig zijn van de natuurlijke bron van traditie en religie.

WIE HOUDT TOEZICHT OP HOE DE MAATSCHAPPIJ ZICH GEDRAAGT?

De vraag rijst hier: wie heeft het recht om de samenleving controleren, en om haar te wijzen op afwijkingen die kunnen optreden mbt de wetten van de maatschappij? Democratisch gezien, kan geen groep dit recht opeisen namens de samenleving. Daarom houdt de samenleving alleen toezicht op zichzelf. Het is dictatoriaal naar ieder individu of groep die het recht van het toezicht op de wetten van de samenleving claimt, die democratisch gezien, de verantwoordelijkheid is van de samenleving als geheel. Dit kan worden bereikt door middel van het democratische instrument van de overheid die voortvloeit uit de organisatie van de samenleving via Basis Volksconferenties, en door de regering van deze mensen via Volkscomite’s en van het Algemene Volkscongres - het nationale congres - waar secretariaten van de Volksconferenties en de Volkscomite’s bijeen komen. In overeenstemming met deze theorie, wordt het volk het instrument van de overheid en op hun beurt hun eigen toezichthouder. De maatschappij stelt dus zelf controle boven haar wetten.

HOE KAN DE SAMENLEVING ZIJN KOERS OMBUIGEN WANNEER AFWIJKINGEN VAN HAAR WETTEN ZICH VOORDOEN?

Als het instrument van de overheid dictatoriaal is, zoals het geval is in de huidige politieke systemen van de wereld, dan komt het maatschappelijk bewustzijn van de afwijking ten opzichte van haar wetten uitsluitend door geweld om zijn koers te wijzigen aan het licht, dat wil zeggen, revolutie tegen het instrument van de overheid. Geweld en revolutie, hoewel ze de gevoelens van de samenleving met betrekking tot verandering weergeven, zijn niet iets waaraan de hele maatschappij deelneemt. Integendeel, geweld en revolutie worden uitgevoerd door degenen die het vermogen en de moed hebben om het initiatief te nemen en de wil van de samenleving verkondigen. Echter, deze eenzijdige benadering is dictatoriaal, omdat het revolutionaire initiatief op zich de mogelijkheid biedt voor een nieuw instrument van de overheid, dat de mensen representeert van de revolutie. Dit betekent dat de bestuursstructuur dictatoriaal blijft. Daarnaast, het geweld en het realiseren van verandering door middel van geweld zijn beide ondemocratisch, zelfs hoewel ze plaats vindt als een reactie tegen een ondemocratische situatie. De maatschappij die ronddraait in dit concept is achterlijk. Wat is dan de oplossing?

De oplossing ligt erin dat de mensen zelf het instrument van de overheid zijn waarvan het gezag is afgeleid van Basis Volksconferenties en het Algemene Volkscongres; in het elimineren van de regering en de vervanging ervan door de Volkscomite’s; en tenslotte, in het Algemeen Volkscongres dat een werkelijk nationale conventie wordt waar Basis Volksconferenties en Volkscomite’s bijeen komen.

In een dergelijk systeem wordt, als er een afwijking plaatsvindt, deze gecorrigeerd door een totale democratische herziening van, en niet door het gebruik van geweld. Het proces is hier niet een vrijwillige optie voor sociale verandering en de behandeling van sociale problemen. Het is eerder een onvermijdelijk gevolg van de aard van dit democratisch systeem omdat, in een dergelijk geval, er geen buitengeplaatste groep is die verantwoordelijk kan worden gehouden voor een dergelijke afwijking of tegen wie het geweld kan worden gericht.

DE PERS

Een individu heeft het recht om zichzelf te uiten, zelfs als hij of zij zich irrationeel gedraagt om zijn of haar krankzinnigheid aan te tonen. Bedrijven hebben ook het recht om hun bedrijfsidentiteit uit te drukken. De eersten vertegenwoordigen alleen zichzelf en de laatsten vertegenwoordigen hen, die hun bedrijfsidentiteit met hen delen. Aangezien de samenleving bestaat uit particulieren en rechtspersonen betekent de uitdrukking bijvoorbeeld door een individu van zijn of haar krankzinnigheid niet dat de andere leden van de samenleving ook krankzinnig zijn. Een dergelijke uitdrukking geeft alleen het karakter van het individu weer. Evenzo, geeft een uitdrukking van een bedrijfssorgaan alleen de interesse of het gezichtspunt weer van degenen die deel uitmaken van het orgaan. Bijvoorbeeld, een tabaksfabriek geeft, ondanks het feit dat wat hij produceert schadelijk is voor de gezondheid, uitdrukking aan de belangen van degenen die deel uitmaken van het bedrijf.

De pers is een uitdrukkingsmiddel voor de samenleving: het is niet een middel van expressie voor privépersonen of bedrijven. Daarom zou het, logisch en democratisch, niet tot een van hen moeten behoren.

Een krant die eigendom is van enig individu is van hem of haar, en geeft alleen zijn of haar standpunt weer. Elke bewering dat een krant de publieke opinie vertegenwoordigt, is ongegrond, omdat het feitelijk het gezichtspunt weergeeft van die particulier. Democratisch gezien, mag particulieren niet worden toegestaan om enig openbaar middel van publicatie of informatie te bezitten. Echter, ze hebben wel het recht om zich te uiten met alle middelen, zelfs irrationele, om hun waanzin te bewijzen. Elke tijdschrift uitgegeven door een professionele sector, bijvoorbeeld, is slechts een middel van expressie van die bepaalde sociale groep. Het presenteert hun eigen standpunten en niet die van het grote publiek. Dit geldt voor alle andere bedrijven en particulieren in de samenleving.

De democratische pers is dat wat wordt uitgegeven door een Volkscomité, bestaande uit alle groepen van de samenleving. Alleen in dit geval, en niet anders, zal de pers of enige andere informatie medium democratisch zijn, en de standpunten uiten van de hele samenleving, en alle groepen vertegenwoordigen.

Als medische professionals een tijdschrift uitgeven, moet het puur medisch zijn. Evenzo geldt dit voor andere groepen. Particulieren hebben het recht om alleen hun eigen mening uit te spreken, en niet dat van iemand anders.

Wat bekend staat als het probleem van de vrijheid van de pers in de wereld zal radicaal en democratisch worden opgelost. Omdat het het bijproduct is van het probleem van de democratie in het algemeen, kan het probleem van de vrijheid van de pers niet onafhankelijk van dat van de democratie worden opgelost in de samenleving als geheel. Daarom is de enige oplossing voor het hardnekkige probleem van de democratie via de derde Universele Theorie.

Volgens deze theorie, is het democratische systeem een samenhangende structuur waarvan de fundamenten stevig zijn gelegd op de Basis Volksconferenties en de Volkscomite’s, die bijeen komen in een Algemeen Volkscongres. Dit is absoluut de enige vorm van een echte democratische samenleving.

Kortom, het tijdperk van de massa's, dat volgt op het tijdperk van de republieken, prikkelt de gevoelens en verblindt de ogen. Maar zelfs hoewel de visie van dit tijdperk werkelijke vrijheid van de massa's en hun gelukkige bevrijding van de banden van externe autoritaire structuren betekent, waarschuwt het ook voor de gevaren van een periode van chaos en demagogie, en de dreiging van een terugkeer naar het gezag van de het individu, de sekte en de partij, in plaats van het gezag van het volk.

Theoretisch gezien is dit echte democratie, maar realistisch gezien, regeert altijd de sterkste, dat wil zeggen, de sterkere partij in de samenleving is degene die regeert.

greencharter.com