Gert wordt Gera. Pardon? Genderdysforie?

Eigenlijk is dit een wat ongebruikelijk onderwerp voor dit weblog, maar waarom eigenlijk niet? Genderdysforie is dat je je niet helemaal (of helemaal niet) thuis voelt in je lichaam. Je bent geboren als man, maar voelt je feitelijk meer vrouw, of andersom. Dat is dus iets anders dan travestie. Het overgrote deel van travestieten hebben niet de geringste behoefte hun lichaam aan te laten passen. Ongeveer 1 op de 10,000 mannen in Nederland hebben die behoefte wel. Bij vrouwen komt het ongeveer 1 op 30.000 personen voor.
In een aantal gevallen is die behoefte al op jonge leeftijd aanwezig. Vaker worden die gevoelens - al dan niet succesvol - onderdrukt, maar komen dan later onvermijdelijk weer naar boven. Dat dit in veel gevallen tot dramatische toestanden leidt, zoals ontplofte gezinnen, behoeft geen betoog.
Mensen die 'tot aan het gaatje' willen gaan hebben een lange weg te gaan. Het merendeel meldt zich bij het genderteam van het VUmc. Daarop volgt een intakegesprek en dan de eerste wachtlijst. Die loopt inmiddels op tot anderhalf jaar. Dan volgt de diagnostische fase. Psychologen (soms een psychiater) proberen vast te stellen of er misschien een andere oorzaak is voor je gevoelens.
Als je aan het einde van die fase (die een jaar kan duren) 'groen licht' krijgt ga je de Real Life Experience in. Je wordt dan geacht volledig als vrouw te gaan leven en krijgt hormonen voorgeschreven. Voor veel transseksuele mannen is dit een moeilijke periode omdat de hormonen nog geen kans hebben gekregen hun uiterlijk te vervrouwelijken. Ze voelen zich in de aanvang soms 'een kerel in een jurk'. De RLE duurt een jaar. Als je ook dat doorstaan hebt ga je op de volgende wachtlijst: die voor de SRS; de Sexual Reassignment Surgery. Daar moet je dan ook al weer snel een jaar voor rekenen. Het totale traject neemt tegenwoordig vaak een jaar of 5 in beslag, plus nog een tijdje voor de juridische procedure om je geslachtsaanduiding in de GBA aangepast te krijgen en je voornaam officieel te laten veranderen.

Ennuh... Gert?
Eigenlijk is Gert er al niet meer. Ook op Zaplog wordt die naam binnenkort vervangen door Gera. Ik heb voor een alternatieve route gekozen. Eind vorig jaar heb ik me aangemeld bij een particuliere organisatie, waar de zaak iets grondiger wordt aangepakt. Weliswaar ben ik daar veel zwaarder aan de tand gevoeld dan bij het VUmc en moest ik zelfs voor een second opinion naar een onafhankelijk psychiater, maar dat verhoogt ook je gevoel van veiligheid. We kennen een spijtoptant en dat maakt een mens extra voorzichtig.
Ik leef inmiddels al een paar jaar volledig als vrouw en doe dat sedert ongeveer anderhalf jaar bij alle gelegenheden, ook bij klantencontacten.
Ik heb geluk gehad. Enorm veel geluk. Niet alleen qua postuur en uiterlijk (ik heb ´s ochtends een minuut of 5 nodig om me toonbaar op te maken), maar vooral met Elisabeth; de fantastische vrouw die velen hier kennen van mijn bijdragen en die enkelen van jullie ook hebben ontmoet. Zij heeft er niet het geringste probleem mee en zegt er kortweg over "dan woon ik nu eindelijk samen met de vriendin die ik altijd al wilde" :)

Gisteren heb ik groen licht gekregen.