De grootste nucleaire ramp ooit

Even een paar vraagjes tussendoor.
Hoe belangrijk is het om Griekenland te redden, de Euro te redden, de banken te redden, als binnen afzienbare tijd het hele financiële systeem in elkaar klapt?
Wat als we onze ogen sluiten of de kennis ons laten passeren over gebeurtenissen die het leven op aarde kunnen verwoesten?
Hoeveel kernbommen staan er in instabiele regio als zogenaamde afschrikking, het ultieme verdedigingsmiddel. Totdat één of andere idioot, figuurlijk gesproken, de rode knop indrukt?
Hoe belangrijk is een verweg oorlog als ons bestaan bedreigd wordt door een nucleaire ramp?

De grootste nucleaire ramp ooit.
Volgens Arnold Gundersen, een voormalig senior vicepresident nucleaire industrie en een 'licensed reactor operator' met 39 jaar kernenergie ervaring in beheersen en coördineren van projecten op 70 kerncentrales in de VS, is Fukushima de grootste industriële ramp ooit in de geschiedenis van de mensheid.

De aardbeving van 9.0 op de schaal van Richter in Japan op 11 maart 2011 zorgde voor een enorme tsunami die de koelsystemen lam legde van de kerncentrale in Fukushima, Japan, welke eigendom is van TEPCO (de Tokyo Electric Power Company). Dat leidde tot een waterstof-explosies en een ravage in de reactor. De onwetende en onkundige overheid reageerde met een gedwongen evacuaties van mensen binnen slechts een straal van 20 km van de centrale.
TEPCO hield zich aanvankelijk heel stil en deed het voorkomen alsof het slechts een klein probleempje betrof en de Japanse regering gelooft liever TEPCO dan haar eigen nucleaire wetenschappers.

Gundersen beweert dat de Fukushima kerncentrale waarschijnlijk meer blootgestelde nucleaire reactorkernen heeft dan algemeen wordt aangenomen en TEPCO wil toegeven.
In Fukushima zijn in ieder geval, zoveel is zeker, drie nucleaire reactoren en vier brandstofkernen bloot komen te liggen. Dat is het equivalent van 20 nucleaire reactorkernen mede vanwege die brandstofkernen en ze hebben allemaal de wanhopige behoefte om te worden afgekoeld. Maar...... er is geen goed medium om ze effectief te koelen.

TEPCO is bezig met het sproeien van water op de diverse reactoren en brandstofkernen, maar dit heeft geleid tot nog veel grotere problemen, zoals straling die in de lucht terecht komt door stoom en verdampend zeewater, evenals honderdduizenden tonnen hoogradioactief zeewater dat zal moeten worden verwijderd.
Het koelen is nu een enorm probleem. Ze zijn flink water aan het gieten, maar de vraag is dan wat gaan ze doen met al het verbruikte koelwater dat hierna weg moet, omdat het verbruikte water plutonium en uranium bevat. Waar laat je dat water? Het antwoord lijkt te zijn: illegaal in zee dumpen. Naast de olievervuiling, de vervuiling met plastic en giftige stoffen, een explosieve toename van kwallen en de veelbesproken en altijd ontkende overbevissing lijkt dit probleem van het dumpen van besmet water minder erg dan het is. Want die besmetting gaat niet over en heeft een enorme impact op het leven in zee en uiteindelijk gewoon ook op ons. Stupid!

De brandstoffen zijn nu samengesmolten tot één grote klodderige massa op de bodem van de reactor. TEPCO heeft nu onlangs gezegd dat ze een smelting hadden dwars door de bodem van het reactorvat ('melt through'). Een 'melt down' is wanneer de smeltende brandstof alleen naar de bodem van de reactorvat dondert. Die klodder is ongelooflijk radioactief. Met dat doorsmelten is ook het normaal aanwezige koelwater meegestroomd en dat is boven op die klodder terecht gekomen. Dat water pikt natuurlijk enorme hoeveelheden straling op, zodat als je meer water gaat gebruiken om te koelen je bezig bent honderdduizenden tonnen hoogradioactief water te produceren.

Internationale "onafhankelijke" wetenschappers (bestaan die nog?) zijn bezig met het toezicht op locaties van de radioactieve 'hot spots' rond Japan, en hun bevindingen zijn onthutsend.
Er liggen nu tenminste 20 nucleaire kernen bloot, de brandstofbaden hebben elk een aantal kernen, dat is potentieel 20 keer de energie die vrijkwam bij de ramp in Tsjernobyl. De gegevens die de onafhankelijke wetenschappers te zien krijgen tonen aan dat er 'hot spots' gevonden worden die verder weg liggen dan bij Tsjernobyl het geval was, en die hoeveelheid straling daar leidde al tot een 30km zone, verboden voor toegang, rondom Tsjernobyl. We zien nu bij de ramp in Fukushima een gebied van 60 tot 70 vierkante kilometer rondom de reactor waar die 'hot spots' aanwezig zijn, zeggen de wetenschappers. Je kunt trouwens helaas ook onmogelijk alles opruimen. We hebben nu nog steeds radioactief wilde zwijnen in Duitsland, 30 jaar na de ramp in Tsjernobyl.

Het hoofdkantoor van het Japanse Nuclear Emergency Response heeft eindelijk eerder deze maand toegegeven dat in de reactoren 1, 2 en 3 op de Fukushima centrale volledige meltdowns waren.
TEPCO wordt wat vrijgeviger met informatie en zo verkondigde zij dat het ongeval waarschijnlijk meer radioactief materiaal laat vrijkomen in het milieu dan Tsjernobyl, waarmee dit het ergste nucleaire ongeval ooit is. Alsof we het nog niet wisten.

Ondertussen meldde een 'nucleair afval adviseur' van de Japanse regering dat ongeveer 966 vierkante kilometer rondom de centrale, dat is 3 keer zo groot als de gemeente Rotterdam (de grootste gemeente in Nederland), nu waarschijnlijk onbewoonbaar is.
Eigenlijk had die adviseur het over 14 keer de oppervlakte van Manhattan (68km2), maar Rotterdam vind ik een veel beter ijkpunt. Ik zie het al voor me: Rotterdam volledig ontruimd.

Straling monitoren voor kinderen
Arts Janette Sherman MD en epidemioloog Joseph Mangano publiceerden een rapport dat licht werpt op de 35% piek in kindersterfte in het noordwesten van steden in de VS die ontstond na de Fukushima kernsmelting, en misschien wel het gevolg is van de fall-out van de getroffen kerncentrale.
De acht steden opgenomen in het rapport zijn San Jose, Berkeley, San Francisco, Sacramento, Santa Cruz, Portland, Seattle, en Boise, en het tijdsbestek van het rapport bestrijkt tien weken onmiddellijk na de ramp.

Volgens Dr MV Ramana, een natuurkundige met in zijn portefeuille 'Science and Global Security' aan de Princeton University gespecialiseerd in nucleaire veiligheid, moet er een grote bezorgdheid zijn om de jongeren die aan de straling blootgesteld worden en hij vindt dat de Japanse regering daarom stralingsmonitoren aan kinderen moet geven. Ja, prima, dan weten we tenminste waaraan ze overlijden en bij welke stralingsdosis. Grrrrrr....

Er is veel meer straling vrijgekomen dan is gemeld.
Ze hebben de hoeveelheid vrijgekomen straling opnieuw berekend, maar in het nieuws wordt daar absoluut niets over vermeld zegt Gundersen. "De nieuwe berekeningen laten zien dat binnen de eerste week van het ongeval 2,3 keer zo veel straling vrijkwam als ze dachten dat in de eerste 80 dagen zou vrij komen."
Volgens Gundersen, blijven in de blootliggende reactors en brandstofkernen micro deeltjes van cesium, strontium en plutonium isotopen vrij komen. Deze worden aangeduid als 'hete deeltjes'.

"We ontdekken hete deeltjes overal in Japan, zelfs in Tokio," zei hij. De laatste 90 dagen van onze metingen bleven deze hete deeltjes neerdalen en ze kwamen in hoge concentraties. Heel veel mensen krijgen vervolgens die deeltjes in de luchtfilters van hun auto."
Radioactieve luchtfilters van auto's in Fukushima prefectuur en Tokio zijn nu al heel normaal. Er zijn zelfs al radioactieve luchtfilters gevonden in de wijde omgeving van Seattle in de VS.
Het is niet de motor die je hoort tikken bij het afkoelen, het is je luchtfilter!

De hete deeltjes kunnen uiteindelijk leiden tot kanker.
Ze komen vast te zitten in je longen en/of maagdarmkanaal, en ze zijn constant irriterend. Één sigaret wordt niet je dood, maar na verloop van tijd en vele sigaretten later kunnen ze wel je dood door kanker betekenen. Deze 'hete deeltjes' kunnen eveneens kanker veroorzaken, maar ze zijn te klein om te meten met een geigerteller en je gaat er ook niet van gloeien. Het is duidelijk dat mensen in Fukushima prefectuur een grote hoeveelheid van deze deeltjes hebben ingeademd. Het is ook duidelijk dat de bovenste deel van de Westkust van de VS mensen zijn besmet. Dat gebied is behoorlijk zwaar geraakt in april.
Over de gebieden in landen aan de Westkust van Japan hoor je niets.

Waarom zijn er geen alarmbellen gaan rinkelen over de blootstelling aan straling in de VS, Korea, Oost Rusland, Zuid-Oost Azië?

Het is zoals dat zo mooi heet oorverdovend stil.
GEEN PANIEK, GEEN PANIEK, GEEN PANIEK!
Zijn de politici wereldwijd zo slecht op de hoogte?
Hebben de media geen journalisten die ingevoerd zijn in de technische materie en tegelijkertijd in eenvoudige taal het publiek op de hoogte kunnen stellen?
Het antwoord is verbijsterend.
Inderdaad hebben de politici geen flauw idee van de omvang en de ernst van de zaak en inderdaad beschikken de media niet over mensen die op de hoogte zijn van nucleaire techniek.

Hier is nog een reden.
Nucleair exploitant Exelon Corporation is één van de grootste gelddonoren van de verkiezingscampagnes van Barack Obama, en is ook nog eens één van de grootste werkgevers in Illinois, waar Obama senator was. Exelon heeft tot nu toe meer dan 269.000 dollar in de politieke campagnes van Obama gestort. Obama heeft, wat een tegenprestatie lijkt te zijn, Exelon CEO John Rowe benoemd in zijn Blue Ribbon Commissie voor de nucleaire toekomst van Amerika.
Dus het gaat ongeveer overal op de wereld zo: de energiemaatschappij zegt dat het veilig is, dus is dat zo.

Dr Shoji Sawada is een theoretisch deeltjes fysicus en professor emeritus aan de Nagoya Universiteit in Japan.
Hij maakt zich grote zorgen over het type nucleaire installaties in zijn land, en het feit dat de meeste van hen van Amerikaanse design zijn.
Uit zijn mond teken ik de volgende uitspraken op.
"De meeste van de reactoren in Japan werden ontworpen door Amerikaanse bedrijven die niet de Japanse normen hanteren voor de effecten van aardbevingen. Ik denk zelfs dat dit probleem geldt voor alle kerncentrales in Japan."
"Het gebruik van kernenergie om elektriciteit te produceren in Japan is dus in feite gebaseerd op het nucleaire beleid van de VS en dat is dan ook meteen een groot deel van het probleem wat betreft veiligheid voor nu en in de directe toekomst."

De meeste van de Japanse wetenschappers waren in het midden van de jaren 1950 van oordeel dat de technologie van kernenergie nog in een te pril stadium van ontwikkeling was en dat feit is niet genoeg vastgesteld. Het was gewoon te vroeg om al in de praktijk te gaan gebruiken. De Japanse Raad voor Wetenschappers gaf de Japanse regering de uitdrukkelijke aanbeveling nog niet van deze technologie gebruik te maken, maar de regering besloot de energiemaatschappij op haar mooie blauwe ogen te geloven en om verrijkt uranium te gaan gebruiken als brandstof voor kerncentrales en onderwierp zich daarmee aan het Amerikaanse beleid.

Als 13-jarige maakte Dr Sawada de Amerikaanse nucleaire aanval op Japan mee in zijn huis dat slechts op 1400 meter van de inslag van de bom op Hiroshima stond.
"Ik denk dat de Fukushima ramp nu er voor heeft gezorgd dat het Japanse volk niet langer meer gelooft in de mythe dat kerncentrales veilig zijn."

Een probleem van oneindige proporties.
Dr Ramana verwacht dat de reactors en brandstofkernen nu voldoende worden gekoeld om binnen twee jaar de centrales volledig af te kunnen sluiten (koude shutdown).
Maar het gaat nog een zeer lange tijd duren voordat de brandstof kan worden verwijderd uit de reactors.
Een groot probleem is verder nog de effecten van cesium-137, dat in de bodem achterblijft en dan nog het vervuilde water rondom de centrale en in de metro.

Gundersen wees erop dat de eenheden nog steeds straling lekken.
"Ze zijn nog steeds radioactieve gassen aan het lekken die vanuit een enorme hoeveelheid radioactieve vloeistof vrij komen," zei hij. "Het zal op zijn minst een jaar duren voordat het spul stopt met koken, en zolang zal het doorgaan met aan de lopende band radioactieve stoom en vloeistoffen te lekken."

Gundersen maakt zich zorgen over meer naschokken van de vorige aardbevingen, en ook hoe je twee van de gevaarlijkste eenheden adequaat moet afkoelen.
"Unit vier is het meest gevaarlijk en zou zelfs in kunnen storten," zei hij. "Na de aardbeving in Sumatra was er een 8.6 naschok ongeveer 90 dagen later, dus we zijn nog lang niet uit de problemen. En we zijn nu op een punt dat als dat gebeurt er geen enkele wetenschap bestaat die daar mee kan omgaan, omdat nog nooit iemand er aan heeft gedacht dat er hete nucleaire brandstof buiten het brandstofbad zou kunnen zijn. Ze hebben nog steeds niet uitgevogeld hoe de units drie en vier afgekoeld moeten worden."

Units één tot en met drie hebben nucleair afval op de bodem liggen, de gesmolten kern, dat plutonium in zich heeft, en dat voor honderdduizenden jaren uit het milieu moet worden verwijderd. Één of andere robot zal daar naar binnen moeten gaan om het dan in een container op te slaan voor een oneindig tijd. Maar die techniek, die robot, die bestaat niet. Niemand weet nog hoe de gesmolten kern van de bodem weggehaald moet worden. Er is op dit moment domweg geen beschikbare oplossing.

Dr Sawada zegt wat iedereen eigenlijk al weet dat er gewoon geen kennis is om veilig en langdurig van nucleair afval af te komen.
Tot we weten hoe we op een veilige manier ons kunnen ontdoen van de radioactieve stoffen die door kerncentrales geproduceerd worden moeten we deze activiteiten uitstellen, zodat er geen verdere schade voor de toekomstige generaties wordt veroorzaakt.
?Om met kernenergie door te gaan is gewoon een immorele daad, en dat is mijn overtuiging, zowel als wetenschapper als een overlevende van de Hiroshima atoombom."

Gundersen gelooft dat het experts ten minste tien jaar zal kosten voor het ontwerpen en implementeren van een plan.
Dus misschien tien tot vijftien jaar vanaf nu kunnen we zeggen dat de reactoren zijn ontmanteld, en in de tussentijd moeten we af zien te komen van al dat besmette water. We zien nu al dat Strontium 250 keer boven de toelaatbare grens in de drinkwaterbronnen zit in de omgeving van Fukushima. Besmette waterbronnen zijn ongelooflijk moeilijk schoon te maken. De verontreinigde waterdragende lagen in het gebied rondom Fukushima zullen voor een lange lange tijd onbruikbaar zijn.

We kunnen exact tot op de seconde nauwkeurig vast stellen wanneer de rampen in Three Mile Island, Tsjernobyl en Fukushima begonnen zijn maar we zullen nooit weten wanneer ze zullen eindigen.