<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

David Cameron's cadeau van oorlog en racisme

De Euro-Amerikaanse aanval op Libië heeft niets te maken met de bescherming van wie dan ook. Alleen terminaal naïeven geloven in die onzin. Het is het antwoord van het Westen op volksopstanden in de strategische, grondstofrijke regio's van de wereld en het begin van een uitputtingsslag tegen de nieuwe imperiale rivaal, China.

Het historische verschil dat president Barack Obama maakt is nu duidelijk. Hij is de eerste zwarte Amerikaanse president die Afrika binnen valt. Zijn aanval op Libië wordt gerund door het Amerikaanse Commando in Afrika (AFRICOM), dat werd opgericht in 2007 om de lucratieve natuurlijke hulpbronnen van het continent veilig te stellen tegen de verarmde bevolking in Afrika en de zich snel verspreidende commerciële invloed van China. Libië, is samen met Angola en Nigeria, de belangrijkste bron van olie voor China. Terwijl de Amerikaanse, Britse en Franse vliegtuigen momenteel zowel "slechte" als "goede" Libiërs verbranden, is de evacuatie van 30.000 Chinese arbeiders aan de gang, misschien wel voor goed. Verklaringen van Westerse functionarissen en media dat een "gestoorde en criminele kolonel Khadafi" van plan is "genocide" te plegen tegen zijn eigen volk wacht nog steeds op bewijs. Dit doet denken aan de frauduleuze claims die nodig waren voor de "humanitaire interventie" in Kosovo, de definitieve verbrokkeling van Joegoslavië en de totstandkoming van de grootste Amerikaanse militaire basis in Europa.

De details zijn ook bekend. De Libische "pro-democratie rebellen" vallen naar verluid onder het bevel van kolonel Khalifa Haftar die, volgens een studie van de Amerikaanse Jamestown Foundation, het Libische nationale leger heeft opgericht in 1988 "met forse steun van de Central Intelligence Agency [CIA]." In de afgelopen 20 jaar leefde kolonel Haftar is niet ver van Langley, Virginia, de thuisbasis van de CIA, die hem ook voorzag van een trainingskamp. De Mujihadeen, die al-Qaeda voort bracht, en de Iraakse Nationale Congres, dat de Bush/Blair leugens over Irak verwoordde, werden op dezelfde aloude manier gesponsord, in het lommerrijke Langley.

De andere Libischë "rebellen" leiders zijn Mustafa Abdul Jalil, tot februari Khadafi's minister van Justitie, en Generaal Abdel-Fattah Younes, die Khadafi's ministerie van Binnenlandse Zaken runde: beide met een formidabele reputatie voor het beestachtig behandelen van dissidenten. Er is een civiele en tribale oorlog gaande in Libië, gebaseerd op een volkswoede die zich richt tegen de mensenrechtenreputatie van Khadafi. Het is echter de onafhankelijkheid van Libië, en niet de aard van zijn regime, dat onaanvaardbaar is voor het Westen in een regio van vazallen; en deze vijandigheid is nauwelijks veranderd in de 42 jaar sinds Kadhafi de feodale koning Idris omver wierp, een van de meest afschuwelijke door het Westen gedekte tirannen. Met zijn bedoeïenen tooi en bizarre manieren, was Kadhafi al lang de ideale "Mad Dog" (Daily Mirror), die het nu nodig maakt dat heldhaftige Amerikaanse, Franse en Britse piloten stedelijke gebieden in Tripoli, met inbegrip van een kraamkliniek en een hartcentrum bombarderen. Het laatste Amerikaanse bombardement in 1986 doodde zijn geadopteerde dochter.

Wat de Amerikanen, Britten en Fransen hopen te bereiken is het tegenovergestelde van een bevrijding van het volk. Door het ondermijnen van de inspanningen van de echte democraten en nationalisten van Libië om hun land te bevrijden van zowel een dictator en zij die gecorrumpeerd zijn door buitenlandse druk, is de herrie en woede van Washington, Londen en Parijs er in geslaagd de nagedachtenis van de januari dagen van hoop in Tunis en Cairo te dimmen, en velen af te leiden die zich tot taak hadden gesteld ervoor te zorgen dat hun resultaten niet stilletjes werden gestolen. Op 23 maart vaardigden de door de VS gesteunde Egyptische militaire een decreet uit om alle stakingen en protesten te verbieden. Dit was nauwelijks aan de orde in de Westerse pers. Met Khadafi nu als de nieuwe demon, kan Israël, de echte kanker, haar landroof en uitzettingen verder doorvoeren. Facebook heeft op 15 mei onder zionistische druk een pagina verwijderd waarin wordt opgeroepen tot een algeheld Palestijnse opstand - een "Derde Intifada".

Niets van dit alles zal ons verbazen. We herinneren ons de machinaties die uit de doeken werden gedaan door twee senior diplomaten bij de Verenigde Naties, die spraken met de Asia Times. Toen zij vroegen waarom de VN nooit een fact-finding missie naar Libië had gestuurd in plaats van een aanval, werd hen verteld dat er een deal was gesloten tussen het Witte Huis en Saoedi-Arabië. Een Amerikaanse "coalitie" zou de recalcitrante Khadafi eruit schoppen als de Saoedi's de volksopstand in Bahrein de kop zouden indrukken. Dat laatste is gelukt en de met bloed besmeurde koning van Bahrein zal te gast zijn bij de koninklijke bruiloft in Londen.

De belichaming van deze reactie is David Cameron, wiens enige echte taak was als PR-man op de televisie. Cameron was in de Golf voor de verkoop van wapens aan de door de Britten uitgevonden tirannieën toen het volk in opstand kwam tegen Jemens Abdullah Saleh; op 18 maart vermoordde Saleh's regime 52 demonstranten. Cameron zei niets van betekenis in deze. Jemen is "een van ons ', zoals het Britse Foreign Office het graag zegt. In februari liet Cameron zich zien in een aanval op wat hij noemde "state multiculturalisme" - het codewoord voor moslims. Hij zei: "We hebben veel minder tolerantie nodig dan de afgelopen jaren." Hij werd toegejuicht door Marie Le Pen, leider van het fascistische Nationale Front in Frankrijk. "Het is precies dit soort van verklaring dat ons 30 jaar weerde uit het openbare leven, 'zei ze tegen de Financial Times. "Ik kan hem alleen maar feliciteren."

In haar meest roofzuchtige jaren produceerde het Britse Rijk stapels David Camerons. In tegenstelling tot veel van de Victoriaanse "beschavers," zijn de sedentaire Westminster krijgers van vandaag - zoals William Hague, Liam Fox en de verraderlijke Nick Clegg - nooit in aanraking gekomen met het lijden en bloedvergieten dat het gevolg is van hun uitspraken en acties. Met hun altijd minachtende air, zijn ze lafaards zowel in het buitenland als in het binnenland. Oorlog en racisme en de vernietiging van de hard bevochten sociaal-democratie in Groot-Brittannië is hun gift aan de natie. Onthoudt dat als jullie weer met honderdduizenden de straat op gaan, zoals het hoort.

door John Pilger

out.org