<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)
Politieprovocateurs als wapen van de politiestaat
Zoals te verwachten waren er bij de massale betoging tegen de drastische besparingen van de regering in Londen van Zaterdag 26 maart weer scenes te zien van gewelddadige confrontaties tussen de politie en zogezegde ‘anarchisten’ en ‘flash mobs’ zoals de misselijkmakende massamedia aangeven.
Er waren op TV ook veel voorvallen te zien van politieprovocateurs die vernielingen aanbrachten en anderen aanmoedigden om hetzelfde te doen.
Het gebruik van provocaties waarbij ‘undercover’ politieagenten voor de TV-camera’s gewelddaden plegen en het infiltreren van groepen betogers om hen aan te zetten tot geweld tegen eigendommen en hun eigen politie-collega’s, is op geen enkele manier te rechtvaardigen. Regeringen die op die manier handelen hebben geen legitimieit meer. Het zijn tyrannen.
Het infiltreren van protestgroepen is niet nieuw en kwam onlangs in Engeland nogmaals aan het licht bij een rechtszaak toen de aanklager verplicht werd een zaak te annuleren nadat politieagent, Mark Kennedy (alias Marc Stone) bekende niet alleen informatie te vergaren maar ook campagnes te organiseren, te financieren en te leiden. Getuigen verklaarden dat Kennedy een sleutelrol speelde in het aanzetten tot gewelddadige confrontaties met de politie. Kennedy’s activiteiten beperkten zich niet tot Engeland maar bestreken heel Europa.
http://www.wsws.org/articles/2011/feb2011/kenn-f03.shtml
Deze rechtszaak bewijst overduidelijk dat beide, infiltratie en provocatie, gebruikt worden door de politie, niet alleen om informatie te verzamelen over groepen, maar ook om geweld te plegen zodat deze groepen kunnen gedemoniseerd worden door de ‘welwillende’ media.
Dit is zo oud als methusalem ... en ouder ... dichter bij huis: ga de counter insurgency handboeken eens lezen uit UK en IR ... wise up guys
En deze
E.e.a kwam voort uit wat politie/leger geleerd had in Belfast bij het bestrijden van de IRA. De inhoud van de counter insurgency papers werd daarna wijd gebruikt door regeringen als grond model om te infiltreren bespioneren en ook politioneel uitlokken van geweld bij ongewenste "verzets" groeperingen om die snel te laten radicaliseren. Verzet tusen quotes, omdat de grenslijn tussen zich democratisch maar kritisch en geweldloze groeperingen en terroristische cellen niet zo nauw genomen wordt. Vandaar dat je ook vaak excessief geweld ziet van de overheid teggen alles wat zich kritisch opsteld.