Recensie 'De staat van het klimaat' door Noorderlicht vol tegenstrijdig- en onduidelijkheden

Ik heb de afgelopen dagen de recensie van Elmar Veerman van Noorderlicht een aantal maal gelezen en op me in laten werken. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ik ervan moet denken. Het is een vreemde compilatie geworden van een feitelijke beschrijving van het boek, Veermans mening over conclusies die ik trek, zaken die ik niet behandeld heb maar die ik van Veerman wel had moeten behandelen, Veermans eigen visie op klimaat- en klimaatbeleid. Zo ontstaat een jungle waarin ik als auteur van het boek al nauwelijks meer wegwijs kan worden, laat staan de gemiddelde lezer van de negen stukken.

Rode draad
Doorgaans ontdek je vrij snel in een stuk een rode draad waarop je dan vervolgens kunt reageren. Hier is dat echter niet het geval. De stukken zelf bevatten ook tegenstrijdigheden. Om te beginnen met de kop van het hoofdartikel. Die luidt: Klimaatboek kraakt IPCC, een ‘koele blik’ door een sterk gekleurde bril. Het eerste deel ‘klimaatboek kraakt IPCC’ is een goede samenvatting van mijn boek, dat inderdaad veel en ernstige kritiek bevat op het rapport van Werkgroep 1 van het laatste IPCC-rapport. Maar de kop behoort de strekking te geven van het artikel. De strekking van Veermans stukken is niet dat mijn klimaatboek het IPCC kraakt, maar veel meer dat mijn boek niet de rationele afweging is die het pretendeert te zijn, iets wat hij met de ondertitel wel probeert uit te drukken.

De kop dekt de lading dus niet en zet de lezer al meteen op het verkeerde been. Want wie uitgelegd verwacht te krijgen hoe mijn boek het IPCC kraakt komt bedrogen uit. Het is Veermans bedoeling niet geweest om tenminste goed duidelijk te maken wat de kern van mijn boek is (iets wat je toch als een minimale vereiste van een recensie zou mogen beschouwen) maar eerder om zoveel mogelijk voorbeelden op te sommen van zaken die volgens hem onjuist zijn of waar hij het niet mee eens is.

www.staatvanhetklimaat.nl