Amor, uh… Omar omnia vincit

Sommige conflicten in deze wereld lijken schier uitzichtloos. Een dergelijk conflict is de bezetting van Palestina. Militair zullen de onderling verdeelde Palestijnen dit conflict nooit kunnen winnen. Hoop en steun uit de rest van de wereld is meer dan ooit een illusie.
Een andere strategie is daarom geboden en het lijkt nu of deze zich aandient.

Een van de doelstellingen van de Israëlische autoriteiten is ervoor te zorgen, dat de joods Israëlische burgers getalsmatig in de meerderheid zijn en blijven, om zich zo te verzekeren van een de Zionistische staat gunstig gezind electoraat. Op die manier kan tenminste de schijn van een democratie worden hooggehouden.

In een artikel in The National van 25 september 2009, signaleert Jonathan Cook een opkomend verschijnsel, dat, mits goed en doordacht ingezet, de kansen voor de Palestijnen op een overwinning - of in ieder geval een tegenoffensief met mogelijkheden - kunnen doen keren.
Aan de reacties van Israëlische kant is af te leiden, dat men dit innovatieve 'wapen' als een serieus probleem ziet. Men is zelfs al koortsachtig bezig lokaal teams van jeugdconsulenten en psychologen op te zetten om de jonge joodse vrouwen, om wie het hier dus gaat, in kaart te brengen en te 'redden'.

En waarvan moeten deze meiden zo nodig gered worden, of liever: van wie? - Wel nu, van de Arabische man!

Steeds vaker laten jonge joodse vrouwen zich meevoeren op kamelen, onder de betovering van de charmes van een Palestijnse man. Interraciale hofmakerijen en huwelijken zijn aldus een toenemend verschijnsel in de Israëlische gemeenschap. Vooral meisjes van Russische oorsprong zijn hiervoor gevoelig. En niet geheel onbegrijpelijk, als je kijkt naar wat de gemiddelde man uit de eigen kring te bieden heeft. Deze is doorgaans een religieuze fanaat, vol haat naar Arabieren in het algemeen en Palestijnen in het bijzonder, maar ook naar alles wat vrouw is en het in haar hoofd haalt onafhankelijk te willen zijn en zich te willen bevrijden van mannenonderdrukking. Ook de secularisering onder deze meisjes vormt een toenemend probleem. Ze willen niet langer trouwen binnen de eigen groep, maar eisen meer keuzevrijheid. En geef ze eens ongelijk, immers: 'Zionisme is zo 20ste eeuw!'

In sommige plaatsen, zoals Pisgat Zeev en Tel Aviv, zijn er al burgerwachten opgericht, die 's avonds door de straten patrouilleren om joodse meisjes te verhinderen contact te maken met Palestijnse jongens.
Een lid van deze 'Vuur voor Judaïsme' groep verklaarde tegenover de Jerusalem Post, dat "ons doel is in contact te komen met deze meisjes om ze zo uit te leggen, wat de gevaren zijn, waarin zij zich begeven. De laatste 10 jaar zijn er 60 meisjes uit Pisgat Zeev verhuisd naar dorpen op de Westelijke Jordaanoever. En van de meesten is nooit meer iets gehoord."
Die verontwaardiging is tekenend. Blijkbaar is het voor een Zionist onmogelijk zich voor te stellen, dat zo'n meisje nog liever in een Palestijns dorp onder bezetting woont dan met hen in het zo 'democratische Israel'. En dat ze misschien wel zo ziek is van het eigen milieu, dat ze totaal geen behoefte meer heeft aan contact.
Veel Israëlische joden zien dit soort 'sleeping with the enemy'-relaties als een bedreiging voor de Joodsheid van de staat en spreken van "nationaal verraad". Er zijn zelfs al schoolprogramma's, onder andere in de stad Kiryat Gat, om joodse meisjes te waarschuwen voor de gevaren van gemengde huwelijken, die daarin worden bestempeld als een 'onnatuurlijk fenomeen.'
Liefde en aantrekkingskracht als een onnatuurlijk fenomeen. Waar hebben we dat soort termen in het verleden meer gehoord?

Haim Shalom, hoofd Welzijn van de gemeente Kiryat Gat, getuigt: "De meisjes gaan in hun onschuld met Arabieren, die misbruik van hen maken."Want de omgang met deze minderwaardige, onbetrouwbare Arabieren leidt volgens Shalom tot "afranselingen, hard drugs, prostitutie en misdaad." En van dit soort 'minderwaardigen' moeten deze meisjes vanzelfsprekend gered worden. Ze moeten immers onder de knoet blijven van de reli-fanaten. Want "de joodse ziel is een kostbare, zeldzame bron en wij zijn niet bereid ook maar een van hen op te geven," onderbouwt Shalom zijn betoog.

Arabische mannen hebben blijkbaar minder moeite met dit verschijnsel. Het lijkt of ze steeds meer beseffen, dat het hun burgerplicht als Palestijn is zich in deze nieuwe vorm van nationale bevrijdingsoorlog vrijwillig als soldaat te laten rekruteren. Met 'gepaste tegenzin' voeren zij hun heroïsche strijd via bed en wieg en trekken zij ten strijde onder het aloude motto: 'make love not war'.
Dit alles met het besef dat de kinderen en kleinkinderen geboren uit dit soort relaties zeer waarschijnlijk niet zullen accepteren, dat de families van hun vaders en grootvaders worden onderdrukt, vernederd en nog langer als tweederangsburgers worden behandeld.

Ik pleit ervoor, dat de Palestijnse Autoriteit deze vreedzame vorm van oorlogvoering uitroept tot officieel nationaal beleid. Uiteraard met dienstplicht! Kan er eindelijk een vervolg komen op Richard Attenborough's film 'Oh, what a lovely War': 'Omar ominia vincit', want liefde overwint immers uiteindelijk alles.

Na een paar generaties is het hele Palestijns-Israëlische conflict opgelost en is de Israëlische staat op vreedzame manier geëvolueerd in een waarlijk democratische staat. En daar komt nog bij: 'mixed races' leveren vaak de mooiste kindjes op.

Voorwaar, een goed voornemen voor het nieuwe jaar!
Wat een heerlijke toekomst!