In de Sahara staat een huis

Alles is taal, zei Wittgenstein. Zo moet Eberhard van der Laan ook gedacht hebben. Dus heten we in zijn gloednieuwe Integratiebrief opeens "Nieuwe Nederlanders”.

Briljante visie.

Maar lullig is het ook: ik verlang al zo lang een Oude Nederlander te worden. Echter, zelfs wanneer ik krom en bevend een kopje bouillon naar binnen werk, dan nog blijf ik een kakelverse Nieuwe Nederlander. Ook wel weer een troost eigenlijk, zo op m’n oude dag. Maar de grootste troost is dit: of we nou gastarbeider, buitenlander, medelander, migrant, allochtoon of nieuwe Nederlander heten, vroeg of laat worden we er allemaal mee uitgescholden.

Vreemden, dat zijn we, dat waren we, en dat zullen we altijd blijven.

Hoor wie klopt daar kind'ren
Hoor wie klopt daar kind'ren
Hoor wie tikt daar zachtjes tegen 't raam
't Is een vreemd'ling zeker, die verdwaalt is zeker
Ik zal eens even vragen naar zijn naam

Zijn naam prijkt in sierlijke chocolade letters: MOHAMMED, RACHID, MOHAMMED, AHMED, MOHAMMED, ABDEL, MOHAMMED, MOHAMMED.

Waarom heet Eberhards Integratienota trouwens ‘Integratiebrief’? Klinkt ‘nota’ soms te ambtelijk, te kil? Brief heeft iets menselijks, iets warms. Bij brief denk je aan een gezellige envelop, een postbode, een fietsje, beetje regen, een smachtende brievenbus, een sneller kloppend hartje. Ja, Eberhart is een charmeur; hij aait je over je bol en dan, als je even niet oplet, verkoopt hij je ‘n mep.

Kijk maar, zo aardig is de brief niet, ik citeer (blz. 5):

“Nog vaker zou het een bewuste keuze moeten zijn om te investeren in een huis en toekomst in Nederland in plaats van te sparen voor een huis en toekomst in het land van herkomst.”

Deze integratieminister vindt het ronduit abject dat onze pappie een huis heeft gebouwd in Marokko. Nog abjecter vindt hij het dat hun kinderen hun satelliet steeds vaker in woord en daad op Turkije en Marokko richten. Deze minister doet mij denken aan de eskimo die nooit sneeuw heeft gezien. Omdat Eberhard en al zijn hulppieten onder een steen leven zal ik ze een nieuwtje verklappen. Beste Eberhard, er is in Nederland al 8 jaar lang met alle ijver een bodem gekweekt die vrucht schonk aan een partij die groeit als kool en die - als de polls niet liegen - straks de premier gaat opleveren met een gedachtegoed dat cirkelt om één agendapunt: uitroeiing van de islam en verbanning van moslims. Deze partij heeft niet zoveel boodschap aan nieuwe termpjes als ‘Nieuwe Nederlanders’.

Snapt u het nou een beetje, meneer Eberhard?

Maar Eberhard luistert niet, althans met één oor. Want diens integratiedroom gaat pas in vervulling als wij, Nieuwe Nederlanders:

- Nederlands leren
- De Nederlandse cultuur accepteren
- Een baan vinden
- Ons huis in Marokko "opeten"
- Onvermoeibaar en luidkeels voortdurend distantiëren van terreurdaden aan de andere kant van de wereld
- Massaal met Hollanders trouwen
- Ons scheel lopen voor onbetaald vrijwilligerswerk
- Onze rotjochies thuis stevig afrossen en ze inpeperen dat voor hun gedrag ‘geen plek’ is in ‘de Nederlandse samenleving’

Waar heb ik dit eerder gehoord? Was het niet Wilders die brulde dat Marokkaanse ‘straatterroristen’ in hun knieën geschoten moeten worden en erna in Royal Air Maroc te stoppen voor een enkeltje Sahara. Lekker ver weg, in niemandsland valt niks te terroriseren en niks vernielen.

Foutje. Want weet Wilders niet dat Europa – onder leiding van de Nederlander Paul van Son – een enorm energieproject wil opzetten in de Sahara. En dat over enkele jaren grote delen van de Sahara worden volgeplempt met zogeheten zonthermische spiegelcentrales; enorme zonnepanelen die zonlicht bundelen tot vuurhete stralen waarmee elektriciteit wordt opgewekt voor Europa. Anders gezegd: in de toekomst is heel Europa voor zijn huis- en straatverlichting afhankelijk van spiegels in de Sahara.

Ik hoop dat Wilders heel gauw gaat winnen; het zal donker zijn in de fractiekamer van de PVV.

Mohammed Benzakour