Onverbreekbare liefde voor Israël.

Na het recente bezoek van VS minister van buitenlandse zaken, Hillary Clinton, blijft de Palestijnse leider Abbas met lege handen achter. Hij kondigde aan niet aan de verkiezingen te zullen deelnemen, die gepland zijn voor januari 2010. Er is ook behoorlijk scherpe Arabische kritiek op de ommezwaai van de Verenigde Staten in verband met de Joodse nederzettingen in de door Israël bezette gebieden.

In de Arabische landen en media heeft de Amerikaanse ommezwaai over de Israëlische nederzettingenpolitiek heftige reacties uitgelokt. Clinton heeft tijdens haar bezoek aan het Midden-Oosten de oorspronkelijke Amerikaanse eis voor een bouwstop van nederzettingen laten vallen. Hierop reageerde de woordvoerder van Abbas, Nabil Abu Rudeineh, met de boodschap dat door de Israëlische onbuigzaamheid en het herroepen van de Amerikaanse eis, de Palestijnse leiders zich in een toestand van volledige verlamming bevinden. De politieke lijn verder zetten die uitsluitend druk uitoefent op de Palestijnen, is geen oplossing volgens Saeb Erekat, de chef-onderhandelaar van de Palestijnen, die sinds de brutale Israëlische overval op Gaza in de winter van 2008-09 zonder werk zit. Het is voor de Palestijnse Autoriteit onmogelijk nog bijkomende concessies te doen om Israël te behagen.

In een interview met de Arabische zender Al Jazeera, verklaarde de woordvoerder van de Palestijnse Autoriteit, Ghassan Khatib, dat hij deze ommezwaai van 180 graden van Hillary Clinton niet had verwacht. De vraag is nu hoe het verder moet gaan, nu Israël zijn provocaties in de Westbank en Oost-Jeruzalem heeft opgedreven. Khatib bekritiseerde de verdere bouw van nederzettingen op bezet Palestijns grondgebied, de verdere verdrijving van Palestijnen uit hun woningen in Oost Jeruzalem om er joodse kolonisten te huisvesten en om de moslims de toegang tot de Al-Aksa moskee te ontzeggen.

Akiva Eldar van de Israëlische Haaretz krant, noemde de houding van Hillary Clinton een verraad dat wel niet zonder de steun van de VS president kan zijn gepleegd. Voor Mouin Rabbani van het tijdschrift Middle East Report, was deze ommezwaai geen grote verassing. In feite is het Amerikaanse Midden-Oosten beleid sinds de jaren negentig van vorige eeuw nog met geen millimeter veranderd. De regering van de Verenigde Staten ondersteunde de nederzettingenbouw in de Palestijnse gebieden, terwijl ze steeds meer druk legde en legt op de Palestijnen om nog meer concessies te doen.

De Palestijnse president Mahmud Abbas, heeft op aandringen van de VS hieraan toegegeven, in de hoop zo Israël tot nieuwe onderhandelingen te bewegen. Dat alles heeft de Palestijnse zaak echter geen baat gebracht, maar wel de positie van Abbas schade toegebracht. Zijn dreiging, om zich voor de door hem aangekondigde verkiezingen niet kandidaat te stellen als de nederzettingenbouw niet gestopt wordt, heeft op niemand indruk gemaakt. Abbas staat voor zijn volk met lege handen, de Palestijnse autonome overheid is zwak en heeft bij al de vorige gesprekken niets bereikt. Het moet voor ieder duidelijk zijn dat zonder een geloofwaardige politiek een nieuwe volksopstand van de Palestijnen niet uit te sluiten is.

Bij een gesprek in Damascus maande de Syrische president Baschar Al-Assad de Europese parlementsleden aan om meer te doen tegen de onderdrukking van de Palestijnen en specifiek tegen de Israëlische blokkade van de Gaza strook. Om binnenlandse spanningen te voorkomen, reageerde de Jordaanse koning Abdullah II, met een bliksembezoek aan Cairo om er met de Egyptische president van gedachten te wisselen over de uitlatingen van Hillary Clinton. In een gemeenschappelijke verklaring betoogden de beide staatshoofden dat het onlogisch en onaanvaardbaar is om over een vredesproces te praten, zolang het inpalmen van Palestijns grondgebied voor het vestigen van Israëlische nederzettingen in de Westbank en Oost Jeruzalem voortduurt en geen rekening houdt met de verplichtingen van de 'Road Map'. Egypte en Jordanië zijn de twee enige Arabische landen die met Israël een vredesakkoord hebben afgesloten.

De Organisatie van de Islam Conferentie (OIC) - een verbond van 57 islamitische landen - vraagt ondertussen dat de VN-veiligheidsraad een buitengewone zitting zou houden over de aanhoudende agressie van Israel in het bezette Oost-Jeruzalem. Israël pleegt inbreuk op het volkenrecht door de gelovigen de toegang tot de Al-Aksa moskee te ontzeggen.

Bij haar bezoek aan de regio, bepleitte de Amerikaanse minister voor Buitenlandse zaken onderhandelingen zonder voorwaarden. Dit deed Netanjahu tot de vaststelling komen dat Washington zijn houding grondig gewijzigd heeft. Op de gezamenlijke persconferentie verklaarde de Israëlische premier dat de Palestijnen de bouwstop van de nederzettingen gebruiken als excuus om geen onderhandelingen te moeten voeren. Verder verklaarde de Israëlische premier, dat hij steeds bereid is om te onderhandelen zonder voorwaarden. Terwijl men van de Palestijnen steeds meer toegevingen verlangt, gaan de zionistische bulldozers en bouwkolonnes ijverig door met het inpalmen van Palestijnse grond.

Clinton van haar kant loofde Israël voor zijn buitengewone toegeving dat het land heeft gedaan in het dossier van de nederzettingen. Waarbij het voor iedereen onduidelijk bleef wat ze juist bedoelde. Voor het ogenblik worden er 3000 nieuwe wooneenheden gebouwd in het door Israël bezette Oost-Jeruzalem. Sinds 2003 is het aantal zionistische kolonisten in de Westbank met 73.00 toegenomen, dat is een stijging van 17 procent.

Om zijn steun voor Israël kracht bij te zetten heeft het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden het VN-rapport van Goldstone verworpen, dat duidelijk aantoont dat Israël misdaden heeft gepleegd tegen de menselijkheid tijdens haar jongste oorlog in Gaza. Het is een publiek geheim dat de Amerikaanse zionistische lobby ertoe in staat is om zeer sterk de Amerikaanse politiek voor het Midden-Oosten te beïnvloeden. De Amerikaanse parlementairen, zowel Democraten als Republikeinen, hebben de resolutie met 344 stemmen voor en 36 tegen het Goldstone rapport goedgekeurd en Obama en Clinton de opdracht gegeven om zich te verzetten tegen elke steun aan het rapport. De parlementairen zijn van mening dat het Goldstone rapport het vredesproces in de weg staat. Het Amerikaanse cynisme kent blijkbaar geen grenzen. Iedereen weet wat er in Gaza is gebeurd. Washington en Israël hebben kennelijk een offensief gestart om de gepleegde misdaden in Gaza te verdoezelen.

De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties moet zich nog over het rapport buigen. De vraag is of de VS met deze stemming niet een duidelijk teken heeft gegeven hoe de bevriende naties in Europa en de Wereld zich moeten opstellen tijdens de bespreking van het bovenvermeld rapport in de Algemene Vergadering van de VN. Wat Washington en de Europese vrienden niet willen begrijpen is dat de enige druk die Israël tot ernstige onderhandelingen kan brengen, de stopzetting is van de financiële, economische en militaire hulp. Hierover heeft mevrouw Clinton uiteraard met geen woord gesproken. De Israëlische vredesbeweging Gush Shalom is in de VS met een campagne gestart, om de belastingvoordelen (die de VS fiscus toestaat) voor donaties aan de kolonisten in de Bezette Gebieden op te heffen.

Zonder de steun van Washington en haar Europese vrienden is Israël failliet. Wat men in Washington en Europa niet onder ogen durft te zien is dat Israël niet geïnteresseerd is in het vredesproces, omdat het geen vrede wil met de Palestijnen daar de huidige situatie best voordelig is. Zonder een concrete druk op Tel Aviv om de bezette gebieden te ontruimen zijn vruchtbare onderhandelingen onmogelijk en kan men niet verlangen dat de Arabische buurlanden normale betrekkingen, onderhouden met dit land.

Antoine Uytterhaeghe

www.vrede.be