ADHD symptomen zijn ‘normaal gedrag’
De DSM-IV richtlijnen voor het diagnosticeren van Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) zijn gebaseerd op ‘flexibele criteria’ die in essentie normaal kinderlijk gedrag beschrijven.
Reacties vanuit de wetenschappelijke gemeenschap in Australië op de door de DSM comité uitgevoerde herziening van de criteria voor ADHD dat in behandeling is genomen door het Royal Australasian College of Physicians (RACP) stellen dat de criteria veel te ruim zijn. Het resultaat is dat veel te veel kinderen behandelingen moeten ondergaan en medicijnen krijgen.
De diagnosticering van ADHD is gebaseerd op een kind jonger dan 7 jaar dat tekenen vertoont van onachtzaamheid of hyperactieve en impulsieve gedragingen.
De criteria zijn onder andere tollen in een stoel, antwoord geven voordat de vraag uitgesproken is, moeite hebben met op de beurt wachten, stoeien tijdens gesprekken of spelletjes en veel praten.
Andere symptomen zijn onder meer onzorgvuldig zijn en fouten maken op school, instructies niet opvolgen, taken niet afmaken, spullen verliezen omdat ze te vaak worden afgeleid en vergeetachtig zijn in dagelijkse activiteiten.
De diagnose voor ADHD wordt gebaseerd op criteria die worden voorgeschreven door de American Psychiatric Association (APA), bekend als DSM-IV. Kinderen die aan ten minste aan 6 criteria van onachtzaamheid of 6 criteria van hyperactieve en impulsieve gedragingen voldoen, hebben vermeend ADHD.
In de inzending naar het RACP citeert kinderpsychiater George Halasz een internationale autoriteit op het gebied van ADHD die betrokken is bij het herschrijven van de DSM-IV criteria waarin gesteld wordt dat ze ‘weinig tot geen klinische of onderzoeks resultaten’ hebben.
Dr. Halasz een consultant kinder- en adolecentenpsychiater en ere-lector aan Monash Universiteit in Australië, stelt dat de criteria niet objectief zijn en ‘puur gebaseerd op de perceptie van mensen’.
Trevor Parmenter, hoogleraar ontwikkelingsbiologie handicap studies aan de faculteiten van de onderwijs-en geneeskunde aan de Universiteit van Sydney, zegt dat ondanks dat hij wel geloofde dat sommige kinderen een conditie hadden waarvoor behandeling gewenst was, de aanwezigheid van ADHD bij de kinderen meestal kunstmatig aangeleerd was.
“Het explosief stijgende aantal jonge mensen met ADHD kan van invloed zijn op de diagnose van psychiaters, door toedoen van de flexibele criteria” zegt hij.
Professor Parmenter is een van de 14 onderwijs onderzoekers van zeven Australische universiteiten die aan de federale regering van Australië hun bezorgdheid hebben geuit over het feit dat de ADHD richtlijnen zullen leiden tot een exponentiële stijging van het aantal kinderen dat gediagnosticeerd wordt met de stoornis door de jacht naar de stoornis op scholen te financieren.
Professor Parmenter vertelt dat het percentage dat kinderen met ADHD is gediagnosticeerd, ongeveer 8 procent van 12 - tot 17-jarigen, veel hoger lag dan andere ontwikkelingsstoornissen. Hersenverlamming treft tot 1-2 procent van de kinderen, een verstandelijke handicap treft zo’n 2 procent, en autisme treft twee of drie kinderen op de 1000.
“Veel van de criteria voor de diagnose van ADHD zijn slechts een onderdeel van het spectrum van normaal kindergedrag” zegt hij.
David Isaacs, klinisch hoogleraar in de kindergeneeskunde verbonden aan de universiteit van Sydney zegt dat een groter aantal kinderen uit sociaal achtergestelde gebieden worden gediagnosticeerd met ADHD.
”Er is een groot gevaar voor medicalisering op basis van sociale achterstand” zegt hij. ”Er is een groot gevaar van overdiagnosticering op basis van magere gronden.”
Professor Isaacs zet vraagtekens bij de ADHD criteria als zijnde ‘abnormaal gedrag’ aangezien tot 10% van alle kinderen de symptomen hebben.
Alle psychiatrische aandoeningen zijn gebasseerd op een perceptie. Als je zo dom bent om een arts wijzer te achten dan jij als mensn of jij als ouder krijg je de beloning: medicatie.
Kom je niet snel genoeg voor jezelf op, heb je een afwijking.
Kom je te snel voor je zelf op heb je een afwijking.
Kom je niet voor jezelf op, heb je een afwijking.
Kom je vaak voor jezelf op, heb je een afwijking.
Kom je soms voor jezelf op, heb je aan afwijking.
Psychiaters zijn namelijk een beetje dom, die denken dat mensen overal en altijd hetzelfde zijn.
Ze beschouwen de mens als een machine die overal en altijd hetzelfde reageert.
Wat psychiaters niet weten is dat er 8 miljard verschillende mensen zijn, met ieder haar/zijn eigen menselijke eigenschappen en gedragingen.
Maar vergeet u bovenstaand nu maar snel, anders loopt u misschien uw medicatie mis.
inderdaad, en sinds 30 april heeft iedereen die zich graag wat afzondert een afwijking.
Een gewone dokter begint inderdaad met het diagnosticeren van een ziekte - maar dat werkt in de psychiatrie zo niet omdat zij een patiënt eerst minstens 2 weken ter observatie moeten bekijken alvorens je een diagnose kunt stellen!
Het 2e punt wat niet klopt is of een psychiater een patiënt kan genezen. Ook dit is niet waar: er is nog nooit een psychiater geweest die heeft kunnen stellen dat zijn behandeling inderdaad tot 1 geval van genezing heeft geleid. (!)
De 3e misvatting is die over ADHD als dat dit een ziekte zou zijn die alleen bij kinderen voorkomt. Integendeel het zijn in 2/3e deel juist ouderen die elkaar de hersenpan inslaan alleen noemen we dat dan anders: uithuisplaatsing.
In sommige geloven is echtscheiding zwaar verboden - en zo kwam het dat een stel voor het oude Veluwse plattelandsdoktertje in Ede zat om over hun echtscheidingsperikelen te praten. Beiden wilden in geen geval scheiden ook al waren alle hulpverleners het erover eens dat dit de enigste oplossing was om de uithuis geplaatste kinderen weer terug te krijgen.
Maar het oude doktertje besloot de rapportages maar eens te lezen... erin stond dat de ruzies alleen op de vrijdagavond en de zaterdagochtend op zijn felst waren en dan het gehele weekend elkaar de caravan uitvochten.
De arts vermoedde daarom iets van de primitieve kookkunst, zei niets maar vroeg het boodschappenlijstje van de supermarkt op. De oorzaak van hun koppensnellerij werd gevonden: dat was de zak Engelse-Drop die als bekend de hulpstoffen E-102 en E-120 bevat en die bekend staan om vreemde stemmingswisselingen.
Het verhaal is overigens al 25 jaar geleden in Medisch Contact gepubliceerd en het bestaat niet meer. Het heeft ook gepubliceerd gestaan in Refodagblad begin '90er.
Dan nog kan ADHD wel ongepolijst talent zijn het overvloed aan energie moet gestroomlijnd worden.
ADHD is een ziekte waarbij ouders en omgeving last van hebben en NIET de persoon zelf . Pas nadat vervelend gereageerd word op alles wat je doet, wordt het vervelend
Maar in en vrij land moet je toch energiek kunnen zijn ?
De burgers in een vrij land erkennen toch dat hen buren hen huis bijv. geel kunnen schilderen dat wijkbewoners over kunnen stromen van energie ?
Je weet in een vrij land heeft iedereen de vrijheid om te zijn wie men is en om om tegaan me wie men wilt.