Schijndebat over privacy in Rode Hoed: gemor en boegeroep onder het publiek

Bedonderd
Naar aanleiding van de aankondiging op Vrijbit.nl bezocht ik eergisteren het 'debat', of wat er voor moest doorgaan, over privacy in 'De Rode Hoed’ getiteld: ‘Privacy bestaat niet meer maar wie durft het ons te vertellen’.

De titel deed vermoeden dat voor- en tegenstanders aan het woord zouden komen en dat men fundamenteel naar deze ‘veiligheidsbevorderende’ maatregelen zou kijken in het licht van de aanleiding (de vermeende 'terroristische' aanslagen van 9/11). In plaats daarvan bleek het een evangelisatiecampagne voor de zaligheden van het Elektronisch Patiënten Dossier en de talloze draconische privacybeperkende ingrepen die na de ‘shock’ van 9/11 in sneltreinvaart zijn ingevoerd. Het publiek mocht zelf voor deze propaganda betalen. Ik voelde me bedonderd.

Privacybehoeders zijn achterlijk
Een snelle jongen-type-bankemployee schilderde in zijn powerpoint-introductie beginnend bij de mens als grotbewoner, de tegenstanders van de privacybeperkende maatregelen af als 'niet meegaand met de technische ontwikkelingen': wereldvreemd en vooruitgangbelemmerend. De afbeelding die hij daarbij toonde was een ‘alternativo’ achter de computer met een trui over zijn hoofd getrokken. Privacy zou bovendien een rekbaar begrip zijn, met andere woorden: het gezaag en gemorrel aan de poten kan beginnen... Daarna was het woord aan een driekoppig panel.

Dat 330.000 personen bezwaar hadden aangetekend tegen het EPD kwam doordat deze burgers het niet snappen, aldus Elco Brinkman, die zowel de EPD-adviescommissie vertegenwoordigt als de bouwcoöperaties (de overheid ligt, zoals we immers gewend zijn, in bed met het bedrijfsleven). Het zou aan de communicatie liggen. Argumenten kunnen er niet zijn. De overheid zou een nieuw communicatieoffensief gaan inzetten om de afvalligen alsnog te overtuigen dat zij, ondanks deze twee petten, rustig op haar kunnen vertrouwen. Jacob Kohnstamm, voorzitter van het College Bescherming Persoonsgegevens, voegde toe dat hij ingenomen was met de ‘enorme’ zorgvuldig- en terughoudendheid die de overheid, vooral dankzij zijn toedoen, betrachtte (de resultaten zijn bekend). De ‘intellectuele’ genuanceerdheid die hij zichzelf toedichtte bleek echter de rest van de avond eufemistisch voor een vlees-noch-vis-opstelling. De ideale zwakke houding op zo'n belangrijke overheidscontrolerende post als het CBP.

Geen opname in het EPD? Dan ook geen rechten
Brinkman vond verder dat de EPD-bezwaarden het aan zichzelf te wijten zouden hebben mochten zij komen te overlijden bij een ongeluk. Hoongeroep was zijn deel.
Het meiske Imke Leenders, nauwelijks zeventien, van de Digiraad, beweerde dat privacy bij jongeren geen issue meer zou zijn: waar maken we ons druk over… Ik maakte uit het naïeve gelispel op dat de Digiraad de weg naar internetcensuur opent onder het mom van 'veiligheid voor onze kindertjes': U bent toch zeker ook voor hun veiligheid?

Veel gemor en opgewonden gefluister onder het publiek dat in groten getale verwachtingsvol was komen opdagen. Boegeroep. Mensen die het Oost-Indisch dove panel vergeefs tegenargumenten toeriepen. Geroezemoes en gemor. De gespreksleidster die geërgerde stemmen uit het publiek tot stilte trachtte te manen zodat zij netjes met haar vragenlijstje kon vervolgen. Brinkman die diverse malen zichtbaar van zijn à propos werd gebracht terwijl Kohnstamm de zaal onvermoeid vriendelijk bleef toelachen. De avond was t-e-n-e-n-k-r-o-m-m-e-n-d en ik ben met diverse anderen dan ook voortijdig vertrokken, moe van alle drogredenen en valse voorwendselen. Wat een dédain naar de burger. Een schande!