<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Nederlandse bekeerlingen tot de islam in de 16e en 17e eeuw

In de 16e en 17e eeuw ontwikkelde zich een cultuur van zeevaarders, piraten en kapers langs de kusten van Europa en Noord-Afrika. Avonturiers en zeelieden die wilden ontsnappen aan het slechte economische en religieuze klimaat van het Spaanse Rijk, sloten zich in groten getale aan bij de kapersvloot van Algarije en Marokko. De Spaanse tirannie die velen tot het protestantisme dreef, deed ook duizenden Nederlanders en Engelsen die in contact stonden met de scheepvaart, tot de Islam bekeren en een leven opbouwen in de piratenkolonies van Salé en Algiers in Noord-Afrika. Daarnaast werden duizenden Europeanen door kapers gevangengenomen en bleven na hun gevangenneming vaak ook vrijwillig wonen in moslimlanden.

In de periode van 1550-1650 bekeerden zich ca. 15.000 Engelsen en Nederlanders, waarin de Nederlanders zelfs het grootste aandeel hadden. Van het totale aantal piratenkapiteins waren de helft, 55, Nederlanders. Beroemde namen waren bijvoorbeeld Simon Danser, De Veenboer alias Suleyman Re’is, en Jan Jansz alias Murad Re’is. Nu nog zijn de nakomelingen van deze duizenden Nederlanders en Engelsen in Marokko te herkennen aan hun blauwe ogen en blonde haar.

De kapercultuur ontwikkelde een eigen economische, religieuze en sociale dynamiek, waarop de Islam en de Renegado (bekeerlingen-) cultuur vanuit Barbarije (Noord-Afrika) van grote invloed was. Overblijfselen van deze cultuur vinden wij nog steeds terug, in van oorsprong Arabische woorden in de scheepvaart, zoals: Admiraal, Vizier, Averij, Opkalefateren, Kabel, Sjorren, Zenith, Almanak en Douane. Als sociale invloeden van de Islam op de kapercultuur wordt een egalitaire en democratische organisatiestructuur genoemd, waarbij de vloot van een Re’is (kapitein) functioneerde als een soort drijvende republiek.

In een verhaal over de Nederlandse piraat Jan Erasmus Reyning (een nakomeling van een Watergeus) vinden we een typisch voorbeeld van de manier waarop nationaliteiten door elkaar liepen. Reyning zeilde op de Atlantische Oceaan, toen hij een schip tegenkwam dat voer onder de vlag van de Prins van Oranje. Dichterbij gekomen zag hij echter dat het schip werd geleid door Moren met tulbanden. Aan boord ontdekte hij dat de bemanning bestond uit Nederlandse bekeerlingen tot de Islam. Ook de Watergeuzen, de kapers van Willem van Oranje, voeren zowel onder de Nederlandse als onder de Turkse vlag.

(lees verder...)

spiritualchange.blogsome.com