<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

Centrale banken hebben een Basel III nodig

Centrale banken zijn opgericht om de hoeveelheid fiat geld in omloop te controleren, om de waarde van hun munteenheid te bewaren en om de stabiliteit van hun nationale financiële systeem te bewaken. Ze hebben een mandaat om de omloopsnelheid te controleren, om banken regels op te leggen en een stabiel en voorspelbaar financieel speelveld te creeeren. De financiële paniek van 1907, zowel eerdere crashes, werden ingeluid door de ongecontrolleerde creatie van geld door banken, met instabiliteit als gevolg en zogenaamde "bankruns", resulterend in grote werkloosheid en faillisementen.

Centrale banken lijken weinig te hebben geleerd van het verleden. Vele hebben hun basis mandaat afgezworen, en zijn verworden tot politieke instrumenten, en hebben een nieuw mandaat aangemeten, de steun aan volledige werkgelegenheid en het financieren van begrotingstekorten. Als gevolg daarvan hebben zij de controle over geld, krediet en het toezicht op het bankwezen losgelaten, en controleren slechts de rentestand, wat een vorm van prijscontrole is, maar met de nodige ineffectiviteiten en vertekeningen.

De huidige crisis, die in augustus 2007 losbarstte met het in elkaarstorten van de subprime hypotheekmarkt in de Verenigde Staten, wordt door vele gezien als de meest ernstige crisis in de industriële wereld sinds de Grote Depressie.

Tijdens 2001-2008, hebben alle grote centrale banken de rentestand laag gehouden, of zelfs negatief in werkelijke waarden. De US Federal Rate lag op 1% tussen juli 2003 en juni 2004; de interbancaire rate van de Euro werd beneden de 2.5% gehouden tussen mei 2003 tot december 2005; in Japan lag de rente rond de 0%, 0.01%, vanaf april 2001 tot juni 2006; en LIBOR (London Interbank Offer Rate) dobberde onder de 1.5% van november 2002 tot april 2004.

Het gevolg van de lage rentestanden was een sterke economische groei met een hoge inflatie wat uiteindelijk resulteerde in een dramatische afname van koopkracht.

Tegelijkertijd voedde het goedkope krediet een enorme speculatiewoedde, met verschillende "bubbels" als gevolg. En een tweede keerzijde van de speculatiemanie: het stimuleren van "onzekere" leningen in de onderkant van de consumentenmarkt.

www.atimes.com