<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

De Prozac Ideologie

Prozac is een wondermiddel. Zoloft ook. Want het zijn chemische stoffen die depressiteit bestrijden, de zogeheten anti-depressiva. Prozac en Zoloft behoren tot de SSRI’s. Dat zijn de selectieve serotenineheropnameremmers. Dat betekent dat deze ‘geneesmiddelen’ invloed hebben op de seroteninespiegel in de hersenen. Volgens de huidige opvatting in de psychiatrie is de hoeveelheid serotenine de bepalende factor als het om depressiviteit gaat. Dat is ook de boodschap van de farmaceutische industrie die deze middelen aan een zo groot mogelijk publiek wil slijten. De farmaceutische industrie heeft net zoals andere bedrijven er belang bij om zoveel mogelijk omzet en winst te behalen. De strategie die deze bedrijven hanteren is hetzelfde als bijvoorbeeld de wasmiddelenindustrie of de firma’s die ons mobiele telefoons aan willen smeren. Gewoon commercieel dus.

Commercie heeft vertegenwoordigers nodig om de produkten aan de man of de vrouw te brengen. De vertegenwoordigers van de farmaceuten zijn de psychiaters. Zij ontvangen regelmatig glossy folders waarin de nieuwste wondermiddelen worden aangeprezen. Alsof het snoepjes zijn.

Velen leven in de veronderstelling dat psychiaters hulpverleners zijn die mensen in psychische nood kunnen helpen. Zeker, er zijn er die in al hun oprechtheid een poging doen om patienten te bevrijden van hun depressiviteit, angsten, enzovoort. Meestal zullen zij pillen voorschrijven met de boodschap dat de middelen een oplossing bieden. Ik ken een psychiater, die mij antwoordde op mijn vraag hoe hij zijn patienten behandelt letterlijk verklaart heeft: ‘het zijn de pillen, alleen maar pillen’. Of zoals ik een huisarts heb horen beweren dat hij Zoloft voorschrijft, omdat “het bij miljoenen mensen wordt voorgeschreven”. En ik kan mij niet voorstellen dat zij de enigen zijn die zoiets beweren. De psychiater beslist wat er met de patient aan de hand is en bepaalt zelf welke middelen hij voorschrijft. Of het nu baat, dan wel schaadt. De patient is snel tevreden over het oordeel van de psychiater en de wonderpillen die hij voorschrijft, omdat men nu eenmaal zo snel mogelijk van zijn lijden af wil zijn. Men vertrouwt het gezag van de man of vrouw achter het bureau in de spreekkamer en is nauwelijks in staat om tegen het oordeel van zijn dikbetaalde weldoener iets in te brengen omdat zijn kritisch denken verdooft wordt door zijn overweldigende probleem. De psychiater zal het dan wel weten.
Dat de psychiater het wel weet valt te betwijfelen. Psychische klachten zijn zeer subjectief: vaag, complex en onsamenhangend en objectief nauwelijks te meten. De psychiater zal een diagnose stellen aan de hand van wat de patient vertelt en creeert daar een ziektebeeld uit. Hij hanteert daarbij de bijbel van de psychiatrie het DSM-IV-TR.
Het DSM staat voor Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorder. Het is een Amerikaans handboek voor diagnose en statistiek van psychische aandoeningen. De huidige versie is de vierde in de reeks en in het jaar 2000 verschenen.

Het DSM is samengesteld door een aantal psychiaters, psychologen en epidemiologen verenigd in het American Psychiatric Association(APA). Deze club bepaalt welke psychische stoornissen opgenomen, dan wel gewijzigd worden in het DSM. Het probleem bij het toepassen van dit boek is dat de scheiding tussen normaal en abnormaal strikt genomen wordt en in strijd is met de werkelijkheid, waarin psychische verschijnselen zich niet als een afgebakend fenomenen manifesteren. Bovendien kan je je afvragen waarom bepaalde psychische verschijnselen normaal of abnormaal genoemd worden. Of beter gezegd: wat is maatschappelijk of cultureel relevant voor het bepalen van wat een stoornis is of niet.
Een zeer kritiek punt bij het samenstellen van het DSM is de belangenverstrengeling van de commissieleden van het APA. Een meerderheid van 56 % van de leden heeft een of meer financieele banden met de farmaceutische industrie.

Wordt vervolgd.

ontgoocheldoos.blogspot.com