<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Oorlog, olie, en Irak - het is tijd om verantwoording af te leggen

In de aanloop naar de Amerikaans-Britse
inval in Irak is in Nederland door velen gedebatteerd over de
wenselijkheid, dan wel de verwerpelijkheid, van deze militaire
agressie. De Nederlandse broeders van de Amerikaanse
neoconservatieven roerden zich en wilden het Nederlandse publiek doen
geloven dat het de Amerikanen ging om een visie van democratie in het
Midden-Oosten, en het wegnemen van de dreiging van een gevaarlijke
dictator, die wel eens zaken zou kunnen gaan doen met een
terroristische groepering.

Alle claims van de Nederlandse
neoconservatieven en andere voorstanders van de naar internationaal
recht illegale oorlog, zijn weerlegd. De inval heeft tot
honderdduizenden doden geleid. Veel is verwoest, en het milieu is
wederom extreem verontreinigd geraakt met verarmd uranium munitie.
Veel kinderen komen met ernstige misvormingen ter wereld, door de
effecten van chemische en radioactieve besmetting. Nog steeds is Irak
zeer gewelddadig. Honderdduizenden vluchtelingen in de regio kunnen
of durven nog steeds niet terug naar hun huizen. En meer dan het ooit
was is Irak een bakermat van terroristische activiteit.

Maar ach, er is dan tenminste
democratie - toch? Wel, deze prijs wil niemand voor democratie
betalen. Bovendien is het een schijndemocratie. Bij democratie hoort
zelfbeschikking, niet een bezetting door een enorme buitenlandse
legermacht. Bij democratie hoort ook de beschikking van het volk over
de eigen natuurlijke hulpbronnen, niet de uitverkoop van de Iraakse
olie aan BP, Shell, Total, Chevron, en andere buitenlandse
maatschappijen.

Deze oorlog ging om de buitengewoon
waardevolle olie van Irak. Naast Saoedi-Arabië en Iran beschikt Irak
over de grootste olievoorraden ter wereld. De stijgende schaarste op
de oliemarkt, die de maatschappijen ertoe heeft gebracht om zelfs
olie te winnen in de relatief minder rendabele teerzand (zoals bijv.
in Canada), heeft geleid tot prijzen die waarschijnlijk nooit meer
zullen dalen en maakte militaire agressie jegens een olieland door de
meest oliehongerige staat op aarde een logische, maar niet minder
immorele "optie". Na nine eleven werd deze optie
realiseerbaar.

Inmiddels hebben ook voormalig Federal
Reserve System president Alan Greenspan en republikeins
presidentskandidaat John McCain, de een expliciet en de ander
impliciet, toegegeven dat de oorlog tegen Irak vooral om de olie
draaide. Er zijn natuurlijk andere voordelen aan verbonden, maar de
olie is het belangrijkste motief.

"Het bedroeft mij dat het politiek
gezien niet goed uitkomt om toe te geven wat iedereen al weet: de
oorlog in Irak gaat vooral om de olie," zei Greenspan in zijn
memoires. Het ontging de Nederlandse pers volkomen - misschien dat
het op pagina 17 heeft gestaan in een piepklein kolommetje, maar deze
woorden van ooit een van de machtigste mannen ter wereld lieten de
officiële Nederlandse intelligentsia geheel koud.

"Vrienden, ik zal een
energiebeleid hebben, waar we het nog over zullen hebben, dat onze
afhankelijkheid van olie uit het Midden Oosten, dat dan zal voorkomen
- dat zal voorkomen dat we ooit nog eens onze jonge mannen en vrouwen
een conflict in het Midden Oosten moeten sturen," zei McCain dit
voorjaar in Colorado. Het ontging de Nederlandse pers volkomen -
misschien dat het op pagina 17 heeft gestaan in een piepklein
kolommetje, maar deze woorden van mogelijk binnenkort de machtigste
man ter wereld lieten de officiële Nederlandse intelligentsia geheel
koud.

Wat zeiden alle voorstanders van de
oorlog ook al weer over de redenering van de tegenstanders? Het ging
niet om de olie, dat was een "simplistische" redenering,
een "ongenuanceerde" bijdrage aan het debat, een
"miskenning" van de complexiteit van de Amerikaanse
Midden-Oosten-politiek, en dergelijke beweringen. Niet alleen de
voorstanders van de oorlog, ook de naar verluid "neutrale"
beschouwers, onder wie de pers, maakten zich schuldig aan het
ontkennen van de claim dat olie het belangrijkste motief was voor de
Amerikaans-Britse inval.

De apologeten van de oorlog in Irak
hebben ongelijk gekregen. Ze hebben zelfs op onvertoond grote schaal
ongelijk gekregen. Deze blijk van incompetentie van zeer veel
journalisten en redacteuren kan niet zomaar door de vingers worden
gezien. Het gaat hier niet om een corrupte wethouder die percentages
van geld bestemd voor een speeltuin naast de kinderboerderij in eigen
zak steekt. Het gaat hier om een zaak van dood en verderf,
vernedering, verwonding, vernietiging, onmenselijk lijden; en van
agressie, arrogantie, leugens, manipulatie, onwaarschijnlijke
schaamteloosheid, en bedrog. De Nederlandse media kunnen niet hun
klinische verhaal blijven houden. Zij dienen verantwoording af te
leggen over hun onverdedigbare onwetendheid en onnozelheid - of het
veinzen daarvan. Anders zullen ze het wel nooit beter doen.

yelamdenu.blogsome.com