EU - Stress in de Unie

We beleven roerige tijden.
oorlog in het Midden-Oosten
de dreiging van Al Sinterqaeda van Irak tot een straat in Den Haag
en het belangrijkste: oplopende brandstofprijzen

Er is weinig waar de in welvaart gedompelde EU burger wakker van wordt. Alleen de iets hogere brandstofprijzen lijken de EU inwoner eindelijk in beweging te kunen zetten. Protesten van truckchauffeurs en gemopper in de straten. Wat baarden afknallen in Afghanistan hoor je geen simpele ziel over, laat staat de verarmd uranium dump in het Midden-Oosten en de werkwijze van de politiek op dit punt.

Hear no evil, see no evil.

Pas geleden was daar de afwijzing van het verdrag van Lissabon door Ierland. De meerderheid van de Ieren stemde tegen het verdrag/grondwet/papiertje, en daarmee staat de ratificatie daarvan door alle lidstaten op losse schroeven. Deze verzetsdaad werd door geengageerde personen aangegrepen om de kritiek op de EU en het lopende proces van afbraak van inspraak en burgerrechten wederom in de schijnwerpers te zetten.

Het resultaat was als vanouds. Gezoem en geroezemoes op Internet en activiteit in het commandocentrum van Zaplog, en de burger bleef wederom op zijn gat zitten. Wie ogen in zijn kop heeft en zijn hersenen zorgvuldig afgeschermd houdt met een alu-hoedje, kan zonder problemen concluderen dat de gemiddelde burger 1) nergens om geeft, 2) nergens voor strijdt en 3) het meestal niet eens begrijpt, tenzij het eigenbelang in het spel is. De autorit van vandaag maakte dat weer pijnlijk duidelijk in het grote spel van ritsen op de snelweg.

Lang geleden heb ik mij al bij dit gegeven neergelegd. Als kiezers en burgers zouden doen wat ze zouden moeten doen als vrije, vredelievende en normen en waarden beminnende inwoners van de EU, hadden prutsende en draaiende politici geen bestaansrecht, vochten we niet mee in grondstofoorlogen en hadden we dat gedoe met de EU in huidige vorm ook nooit een kans gegeven. De geschiedenis leert echter dat het gepeupel (daar hoor ik uiteindelijk ook gewoon toe) geen actie voert vanwege ideele zaken, maar domweg vanwege harde knaken uit eigenbelang. Mooi voorbeeld vormt onze heldenopstand tegen de Spanjaarden rond 1569, uiteindelijk domweg volksverzet vanwege invoering van belasting door de Hertog van Alva, de 10e penning.

De Waldorf's en Statler's van Zapruder ten spijt, gaat de nee-stem van de Ieren het 'm niet doen met de strijd tegen de E(U)Looney.

Onze immer oplettende Opperzapper zag echter al een interessant bericht in de media: kieskeurigheid in de acceptatie van EU geld door EU burgers. Waar afbraak van burgerrechten en Brussel-Straatsburg wahnsinn de burger niet boeien, zijn concrete geldzaken een uitermate goed middel om actiebereidheid op te roepen.

Inzake brandstofprijzen hadden we al de acties van de chauffeurs, in sommige landen vielen zelfs doden. De vraag die terecht bij Zapruder al langskwam is of dit nu peak-oil is, mismanagement van de US dollar/euro of een combinatie, kwam al voorbij.

Nu blijkt ook de acceptatie van de euro een opspelende factor te zijn. Het aangehaalde artikel stelt:

Elk land print zijn eigen euro's in verhouding naar hun economisch gewicht, onder stricte controle van de ECB. Zo zijn er dus Nederlandse, Duitse, Franse, Italiaanse, enz. euro's. Aan de munten is dat direct te zien, aan de biljetten is het te zien aan het serienummer. Elke euro zou evenveel waard moeten zijn maar nu lijkt het erop dat Duitse biljetten gewilder zijn dan die uit zuidelijke landen. Er zijn gewone bankklanten in Duitsland die blijkbaar hun zuidelijke biljetten omruilen voor Duitse. Kennelijk vertrouwen ze de waarde van het EU geld van hun zuiderburen niet.

In principe zou het niet uit moeten maken welk EU biljet je in je handen hebt. Een Italiaans 50 euro biljet vertegenwoordigt dezelfde waarde (beter gezegd, schuld) als een Duits 50 euro biljet. De gewone Duitse burger lijkt er anders over te denken, en dat moet de heren politici en bankiers vast knap benauwd maken. Er is geen groter probleem voor degenen die één monetaire unie wens(t)en, dan een simpele burger die in grote getale alsnog verschillende waarde gaat hechten aan een Duits EU biljet en een Italiaans EU biljet.

De Duitsers doen dat natuurlijk niet voor niets. Met de hyperinflatie uit het recente verleden nog vers in het geheugen en (recenter) de gedachte aan de relatief gezien ijzersterke D-Mark deden de gewone Duitsers nooit warmlopen voor de euro. Hetzelfde geldt voor het geinformeerde deel van Nederland. Met lede ogen zagen de Duitsers hun D-Mark ingewisseld voor een munt die haar fundamenten moet delen met Italië, Spanje en Griekenland. Toch landen die het toonbeeld zijn van stabiele, moderne goed draaiende economieen met gebalanceerde overheidsbudgetten. Waar deze landen vroeger met een devaluatie of twee hun economie weer redden ten koste van de munt (en dus ten koste van de spaarbankboekjes van hun brave burgerij), is deze ontsnapping nu niet meer mogelijk en kan Duitsland best goed draaien, doch de kwakkelende economieën van de Zuiderburen op sleeptouw moeten nemen omdat ze er nog steeds een economisch potje van maken. De van vriendjespolitiek doordrenkte rugklopperij door de elite in de economiën van de zuidelijke staten, brak doch zonder hervormingsdrang, mochten we in het recente verleden al aanschouwen in Italië met de overname van Antonveneta door ABN AMRO. Goede en slechte structuren, beide gevangen onder dezelfde munt.

Met de uit de hand lopende (officiele) inflatie en verslechterende economische vooruitzichten als gevolg van het grootste fiat-currency kredietbel blazen experiment dat de wereld ooit aanschouwde, stemmen verstandige Duitse burgers met hun voeten. De eerste stap vormt in hun ogen waardeloos zuidelijke staten EU geld weigeren, wie weet wat de tweede stap is als de spaargeldeuro's rap door inflatie worden opgegeten?

Met een geknapte vastgoedbel in Spanje, een vermolmde economische structuur in Italië, oplopende inflatie die Duitsers zorgen baart, en, in het algemeen, derhalve belangen van diverse lidstaten ten aanzien van de euromunt die lijnrecht op elkaar staan, gaat het spannender dan ooit worden met die gepredikte harmonieuze economische integratie.

Dames en heren EU-critici, aanschouw de hamer die de huidige EU-moloch kan slechten op het aambeeld. Genocide, burgerrechtenbeperking, fake terrorisme, oorlogen, gentech, Kafka bestuur vanuit Brussel, het kan de gewone burger niet tot actie overhalen. Echter, mismanagement van de euro lijkt de eersten onder de EU burgers tot daden aan te sporen. Vroeger was het ook een geldzaak die de uiteindelijke opstanden vlam gaf.

De echte opstand van de EU burger lijkt te zijn begonnen!

globaleconomicanalysis.blogspot.com