Het misbruik van Aids
Het Aids-schrikbeeld was een van de meest verdraaide, dubbelhartige en cynische paniekgevallen over gezondheid van de afgelopen dertig jaren.
Dat wordt gesteld door Brendan O’Neill, op de site van The Guardian.
Eindelijk hebben we erkenning vanuit de top dat er geen wereldwijde Aids-pandemie dreigt onder heteroseksuelen. Na 25 jaar van officiële bangmakerij dat westerse samenlevingen werden uitgeroeid door de ziekte – inclusief wellustig met grafstenen geïllustreerde overheidspropaganda waarin werd gewaarschuwd dat je óf een condoom moest omdoen óf de pijp uitging door je eigen domheid – stelt nu de baas van de HIV/AIDS-afdeling van de wereldgezondheidsorganisatie dat heteroseksuelen niet langer in de rats hoeven zitten.
Kevin de Cock (what’s in a name) wordt ook geciteerd en meent dat het vooral homo’s, drugsspuiters en prostituees zijn die zich nog zorgen moeten maken, maar dat het zelfs in die kringen een vrij zeldzaam probleem is. Anders gezegd; al die bangmakerij was gewoon geleuter.
Maar het gaat nog verder. In brede kring werd meneer De Cock’s bekentenis als verrassend gezien, maar in werkelijkheid was het onder experts al vele jaren bekend dat Aids nauwelijks invloed had op de bevolking in het algemeen. Ene Elizabeth Pisani heeft er ooit een boek over geschreven met de illustere titel ‘The Wisdom of Whores’. Na tien jaren actief te zijn geweest in ‘de Aids bureaucratie’ stelt zij al in 1998 dat het duidelijk was dat “HIV miljarden slachtoffers gaat maken” onzin was, en dat ze zich dat toen al terdege realiseerden.
De krant gaat nog verder terug en refereert aan publicaties uit 1987 waarin ernstige twijfel wordt geuit aan de epidemische, laat staan pandemische effecten van Aids.
De bewering dat de verspreiding van Aids effectief is afgeremd door het gebruik van condooms te promoten wordt eveneens onderuit gehaald.
O’Neill wordt feller waar hij stelt dat op een zeker moment de ‘war against Aids’ de vorm van een morele kruistocht kreeg. Hij stelt dat de Britse politiek de ziekte heeft geëxploiteerd om te komen tot een nieuwe morele basis voor de maatschappij. Hij gaat zelfs zover te stellen dat we (de Britten in dit geval) doodsbang zijn gemaakt om zich seksueel onverantwoordelijk te gedragen.
Ik lees gaandeweg meer tussen die regels, hahaha.
O’Neil gaat ook in op Afrika. Hij gaat nog steeds uit van het orthodoxe standpunt, maar meent wel dat er daar ook meer sprake is van moralisme dan van werkelijke liefdadigheid. Malaria en tuberculose zijn doodsoorzaak nummer 1. Toch blijven westerse overheden en ngo’s daar hameren op verantwoord seksueel gedrag.
Hij besluit met de opmerking dat al die kapitale hoeveelheden geld beter besteed hadden kunnen worden aan de bestrijding van de werkelijke aandoeningen (althans, zo lees ik het) en niet om morele doelstellingen te promoten.
Het gaat hard, nietwaar?
- oh kut, past niet..