<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

De Velikovsky-controverses

Immanuel Velikovsky is beroemd om zijn boeken, zoals "Werelden in Botsing" en "Eeuwen in Chaos", waarvan miljoenen exemplaren zijn verkocht. Deze Joodse psychoanalyticus werd in 1895 geboren in Rusland. In 1921 studeerde hij af in de medicijnen, maar onder druk van het antisemitisme week zijn familie uit naar Duitsland. Daar werkte Velikovsky aan het samenstellen van een Hebreeuwse wetenschappelijke bibliotheek, waardoor hij in contact kwam met grote Joodse geleerden, zoals Einstein, met wie hij later bevriend raakte. Zijn leer-analyse deed hij bij Wilhelm Stekel. Vervolgens werkte hij als arts en psychiater in Palestina. Vlak voor het uitbreken van WO II verhuisde hij naar de VS en vanaf de jaren '50 van de vorige eeuw publiceerde hij een aantal boeken die de wetenschappelijke wereld dusdanig schokten, dat "serieuze" wetenschappers ze zelfs niet wilden lezen. Volgens Velikovsky is de aarde in het verleden herhaaldelijk getroffen door een komeet.

De doctrine van een stabiele kosmos, die in 1830 werd geformuleerd door sir Charles Lyell, stond in die tijd nog kaarsrecht overeind. Iedere verandering in de condities op aarde, hoe drastisch ook, moest worden verklaard met aardse factoren die ook nu nog werkzaam zijn. Grote uitstervingen, het uiteenvallen van continenten, het uitbarsten van reeksen vulkanen en het ontstaan van ijstijden, dat alles werd beschouwd als het resultaat van een rustige en stabiele ontwikkeling.

Volgens Velikovsky zijn sommige veranderingen niet te verklaren met aardse factoren. Hij vermoedde dat de aarde herhaaldelijk is getroffen door kosmische rampen. Dit gebeurde zelfs nog in historische tijden. Een verslag van een van deze rampen staat in de Bijbel, in het boek Exodus. De god die in dat boek verscheen aan Mozes, zou een hemellichaam zijn, een komeet die vlak langs de aarde kwam en met zijn staart over de aarde zwiepte. De tien plagen van Egypte en de dramatische gebeurtenissen die daarop volgden, zijn volgens Velikovsky natuurrampen die ontstonden doordat het kosmische evenwicht werd verstoord. Zijn werk sloot aan op de Exodus-controverse, die daardoor weer actueel werd.

Na een grondige bestudering van de goden in oude mythen, meende Velikovsky dat Venus ooit een komeet was die aan Jupiter ontsprong. Deze verklaring blijkt onjuist, aan de zware planeet Jupiter kan geen komeet ontspringen. Jupiter blijkt juist de grootse kometenvanger in ons zonnestelsel. Toch werd Jupiter vrijwel overal beschouwd als de oppergod en Venus gedraagt zich in oude mythen soms heel vreemd! Wellicht heeft ons zonnestelsel ooit een komeet ingevangen, waarna deze komeet langzaam maar zeker door de zwaartekracht van de grote planeten in het vlak van de ecliptica werd getrokken. De zware Jupiter speelt in dit proces een grote rol. Vanaf dat moment zou Venus een zwieper van de staart krijgen, elke keer als die komeet voorbij komt. De planeet zou dan overkoken, Venus zou lange haren krijgen! Ook kan die komeet zo dicht langs de aarde zijn gekomen, dat het kosmische evenwicht werd verstoord.

In de geschiedenis van Egypte komen de Bijbelse plagen niet voor, maar de Egyptische beschaving is tot twee maal toe volledig ingestort. De eerste keer was omstreeks 2200 v.Chr., aan het einde van de 6e dynastie. Toen begon de Eerste Tussentijd. De archeoloog Harvey Weiss ontdekte dat vanaf ongeveer 2200 v.Chr. het vruchtbare gebied van Noord Syrië drie eeuwen lang werd getroffen door stofstormen en dit verschijnsel bleek wereldwijd. Ook Egypte werd getroffen door deze rampzalige klimaatsverandering, maar in Egypte lijkt de ellende slechts anderhalve eeuw te duren. Het Middenrijk begint daar reeds in 2040 v.Chr. Misschien is dat begin daarom wel anderhalve eeuw te vroeg gedateerd.

De tweede instorting van Egypte valt ongeveer samen met het einde van de 12e dynastie, al zegt men dat er nog een 13e dynastie volgde. Invallen van de Aziatische Hyksos zouden deze ineenstorting hebben veroorzaakt, waarbij de vraag rijst waarom Egypte zich daartegen niet kon verdedigen. De Tweede Tussentijd begon in 1640 v.Chr. en hoewel er volgens Manetho daarna drie dynastieën heersten van elk ongeveer 5 eeuwen, eindigt deze Tussentijd reeds na een kleine eeuw, in 1550 v.Chr., toen met farao Ahmoses de 18e dynastie begon. Misschien is dat begin wel vier eeuwen te vroeg gedateerd.

Volgens Velikovsky bevat de Egyptische chronologie een fout van zes eeuwen. Doordat de oude geschiedenis van Griekenland gebaseerd is op de Egyptische chronologie, ontstaan er in Griekenland en Anatolië anachronismen, die door Velikovsky werden blootgelegd. Geschoolde archeologen, waaronder Peter James, hebben dit verschil later teruggebracht tot ongeveer vier eeuwen, maar daarmee was de puzzel niet opgelost. Een waterdichte chronologie voor de oude geschiedenis bestaat niet. In Egypte is ook nog steeds geen plaats voor een rampzalige Exodus, waardoor de Exodus-controverse blijft bestaan.

Er is slechts één chronologisch houvast: in 1628 v.Chr. begon er een wereldwijde stoornis in de groei van de bomen, zoals blijkt uit de boomjaarringen. Ook de uitbarsting van de vulkaan van Santorini was omstreeks die tijd. Omdat alles altijd een aardse oorzaak moet hebben, wijten de wetenschappers de wereldwijde groeistoornis nu aan die vulkaanuitbarsting, maar beide gebeurtenissen zouden ook kunnen zijn veroorzaakt door een zelfde kosmische ramp.

Stel dat de God die aan Mozes verscheen inderdaad een komeet was. De Joodse religie, inclusief de tien geboden, is dan eigenlijk een rampenplan en de monotheïstische religies aanbidden dan nog steeds een komeet. Die komeet is in elk geval al minstens 2000 jaar lang niet meer verschenen. Dat kan alleen als hij is ingevangen door een grote planeet zoals Jupiter, de algemeen erkende kometenvanger.

In dat geval zou er rond Jupiter een maan moeten draaien die niet past in het grote geheel. Jupiter heeft inderdaad een maan met een zeer bijzondere samenstelling. Alle manen en planeten in deze regionen bestaan uit lichtere materie, zoals waterstof, water en methaan, met misschien een kern van kiezel. Alleen Io, de binnenste grote maan van Jupiter, bestaat voor een groot deel uit zwavel. Jupiter zelf bevat geen zwavel, deze maan kan daarom niet uit Jupiter zijn ontstaan.

Aan de herziening van de chronologie van de oudheid wordt nog steeds gewerkt. Het ongepubliceerde werk van Velikovsky staat op de website van het Velikovsky-archief. Veel daarvan is reeds achterhaald, maar de vragen die door Velikovsky werden opgeworpen, zijn nog altijd niet beantwoord. De volgende documentaire van Henry Zemel over Immanuel Velikovsky en zijn werk, werd in 1972 uitgezonden door CBC.

Immanuel Velikovsky: The Bonds of the Past duurt 56 minuten.

[googlevideo]-8146134011362502849[/googlevideo]

info.nl