Medicijnen… je houdt je hart vast!

Hoe medicijnen worden getest voordat ze worden toegelaten voor menselijk gebruik is me nooit in detail duidelijk geweest. Dierproeven waren voorheen vermoedelijk meer populair dan tegenwoordig, maar uiteindelijk is de laatste test toch die op de mens. Ook dan gaat het niet altijd zoals je als naïeve patiënt hoopt en verwacht. Zo werden statines indertijd met name getest op mannen en wie blijken inmiddels daarvan de meeste problemen te ondervinden? Vrouwen.
Het nieuwe vaccin tegen baarmoederhalskanker (nou ja, eigenlijk tegen HPV) is getest op mensen. Meiden in de leeftijd van 16 tot 26 jaar. De tests gaven weliswaar wat verontrustende resultaten, maar niet zodanig dat het vaccin werd afgekeurd. Wat gaan we dus nu doen? We gaan het inspuiten bij kinderen van 12 jaar. Had dat dan niet op zulke jonge mensen getest moeten worden? Nee. Dat is heel onethisch. Stel je voor dat ze er onvoorziene nadelige gevolgen van gaan ondervinden!
Pardon???
Die vaccinaties gaan plaats vinden, daar kun je op rekenen. Je moet natuurlijk als ouder toestemmen, maar de vraag stellen op de juiste toon doet wonderen. Over een jaar of 10 weten we meer. Of 20. Of 50, want pas dan zal duidelijk zijn of, en zo ja in welke mate baarmoederhalskanker is afgenomen.
Sommigen herinneren zich nog het DES debacle. Hopelijk gaat Gardasil zoals het spulletje heet waar die kinderen mee worden geprikt eerder op de zwarte lijst. Hopelijk zullen de schadeclaims tegen die tijd een veelvoud zijn en ook sneller worden toegekend. Voor meer informatie kun je ook terecht op nvkp.nl.

Er speelt meer op dit gebied. Mensen die besmet (zouden) zijn met het HIV-virus krijgen tegenwoordig een vrijwel normaal leven voorgespiegeld en kunnen bijna even oud worden als anderen.
Oh ja, joh? Hoe weet je dat? Hoe lang bestaan die pillen dan al? Iets meer dan 10 jaar toch? Zeg maar 11 jaar lang in vivo testen. Gewoon op normale mensen.
Als jij dertig bent, dan hoop je toch minstens negentig te kunnen worden in onze gezonde wereld? Met aidsremmers zou je dus toch nog wel zeventig of misschien zelfs tachtig kunnen worden?
Of wordt het op z’n best 45?
Niemand die het je kan zeggen, ook al kijken en praten ze nog zo wetenschappelijk. Je bent namelijk proefkonijn. Net als je dochtertje van twaalf.

Er is op dit platform minstens één andere persoon die al langer argwaan had met betrekking tot het gebruik van aidsremmers en een van de mogelijke gevolgen: een hartaanval. Zijn meest recente ligt nog vers in het geheugen.
Er blijken meer mensen met argwaan te zijn, zo valt te lezen op medinews.be).
Volgens de leverancier van die bewuste en veel voorgeschreven aidsremmer (GlaxoSmithKline) valt het allemaal wel mee. Uit niet minder dan 54 medische studies blijkt namelijk dat er geen sprake is van een verhoogd risico. Zij kunnen het weten, want ze hebben al die studies zelf betaald.
Nu is het natuurlijk ook wel een beetje lastig voor die goedwillende farmaceuten en hun volgelingen (zijnde wetenschappers en medici). Je kúnt namelijk helemaal niet goed vaststellen of aidsremmers voor- of nadelig zijn. Je zou daarvoor namelijk met controlegroepen moeten werken. Anders gezegd: je zou een groep seropositieven échte aidsremmers moeten geven en de andere groep neppillen, ofwel een placebo moeten laten slikken.
Die gedachte wordt door de dames en heren medici vol verontwaardiging en zelfs walging van de hand gewezen. Het schijnt tegen hun principes in te gaan om levensreddende medicatie (dat zeggen ze met droge ogen) te onthouden aan patiënten.

Wat ik mis is de logica. Wat ik herken is het geloof.
Het merendeel van hen gelooft werkelijk wat ze zeggen. Op een sekte-achtige manier.