Het Amerikaanse censuur-industrieel complex

Mijn mondelinge getuigenis voor het Congres, door Michael Shellenberger

In zijn afscheidsrede van 1961 waarschuwde president Dwight Eisenhower voor "de verwerving van ongerechtvaardigde invloed... door het militair-industrieel complex." Eisenhower vreesde dat de omvang en macht van het "complex," of cluster, van overheidsaannemers en het Ministerie van Defensie "onze vrijheden of democratische processen in gevaar zou brengen." Hoe? Door "overheersing van de nationale geleerden door federale werkgelegenheid, projecttoewijzingen en de macht van het geld." Hij vreesde dat het overheidsbeleid "de gevangene zou worden van een wetenschappelijk-technologische elite."

Eisenhower's vrees was gegrond. Vandaag financieren de Amerikaanse belastingbetalers ongewild de groei en de macht van een censuur-industrieel complex, geleid door Amerika's wetenschappelijke en technologische elite, dat onze vrijheden en democratie in gevaar brengt. Ik ben dankbaar voor de gelegenheid om deze getuigenis af te leggen en alarm te slaan over de schokkende en verontrustende opkomst van door de staat gesteunde censuur in de Verenigde Staten van Amerika.

De Twitter Files, rechtszaken van procureurs-generaal en onderzoeksjournalisten hebben een groot en groeiend netwerk van overheidsinstanties, academische instellingen en niet-gouvernementele organisaties onthuld die actief Amerikaanse burgers censureren, vaak zonder hun medeweten, over een reeks van onderwerpen, waaronder de oorsprong van COVID, COVID-vaccins, e-mails met betrekking tot de zakelijke transacties van Hunter Biden, klimaatverandering, hernieuwbare energie, fossiele brandstoffen, en vele andere onderwerpen.

Ik geef enkele waarschuwingen. Ik weet niet hoeveel van de censuur gecoördineerd is buiten wat we hebben kunnen documenteren, en ik zal niet speculeren. Ik erken dat de wet Facebook, Twitter en andere particuliere bedrijven toestaat inhoud op hun platforms te modereren. En ik steun het recht van overheden om met het publiek te communiceren, ook om onjuiste en misleidende informatie te betwisten.

Maar overheidsfunctionarissen zijn er herhaaldelijk op betrapt dat zij sociale mediaplatforms onder druk zetten om onwelgevallige gebruikers en inhoud te censureren. Deze censuur vormt vaak een bedreiging voor de wettelijke bescherming die socialemediabedrijven nodig hebben om te kunnen bestaan, Section 230.

"Als overheidsfunctionarissen dergelijke censuur sturen of faciliteren," merkt professor Jonathan Turley van de George Washington University op, "roept dat ernstige vragen op over het Eerste Amendement. Het is axiomatisch dat de overheid niet indirect kan doen wat haar direct verboden is."

Bovendien weten we dat de Amerikaanse overheid organisaties heeft gefinancierd die adverteerders onder druk zetten om nieuwsmediaorganisaties en sociale media platforms te boycotten die a) weigeren te censureren en/of b) desinformatie verspreiden, waaronder vermeende complottheorieën.

Het Stanford Internet Observatory, de Universiteit van Washington, het Digital Forensic Research Lab van de Atlantic Council en Graphika hebben alle onvoldoende openbaar gemaakte banden met het Ministerie van Defensie, de C.I.A. en andere inlichtingendiensten. Ze werken samen met meerdere Amerikaanse overheidsinstellingen om censuuronderzoek en belangenbehartiging te institutionaliseren binnen tientallen andere universiteiten en denktanks.

Het is belangrijk te begrijpen hoe deze groepen functioneren. Ze gaan niet publiekelijk in gesprek met hun tegenstanders in een open uitwisseling van ideeën. Ze vragen niet om een nationaal debat over de grenzen van het Eerste Amendement. In plaats daarvan stellen ze zwarte lijsten op van mensen die ze niet aanstaan, om ze vervolgens onder druk te zetten, te verleiden en te eisen dat sociale mediaplatforms de mensen op deze zwarte lijsten censureren, deamplificeren en zelfs verbieden.

Wie zijn de censoren? Ze zijn een bekend type. Overmoedig in hun vermogen om waarheid van onwaarheid te onderscheiden, goede van slechte bedoelingen, is het instinct van deze zaalmonitor-types om te klagen bij de leraar - en, als de leraar geen gehoor geeft, boven hem te gaan, naar de directeur. Zo'n aanpak werkt misschien op de middelbare school en op veel elite-universiteiten, maar is een anathema voor de vrijheid en een vorm van machtsmisbruik.

Deze en andere organisaties voeren ook hun eigen beïnvloedingsoperaties uit, vaak onder het mom van "fact-checking". De intellectuele leiders van het censuurcomplex hebben journalisten en managers van sociale media ervan overtuigd dat accurate informatie desinformatie is, dat geldige hypotheses samenzweringstheorieën zijn, en dat meer zelfcensuur leidt tot nauwkeurigere berichtgeving. In veel gevallen is censuur, zoals het labelen van berichten op sociale media, onderdeel van de beïnvloedingsoperatie om feitelijke informatie in diskrediet te brengen.

Het censuur-industrieel complex combineert gevestigde methoden van psychologische manipulatie, sommige ontwikkeld door het Amerikaanse leger tijdens de wereldwijde oorlog tegen het terrorisme, met zeer geavanceerde instrumenten uit de computerwetenschap, waaronder kunstmatige intelligentie. De leiders van het complex worden gedreven door de angst dat het internet en sociale media platforms populistische, alternatieve en marginale persoonlijkheden en meningen versterken, die zij als destabiliserend beschouwen. Federale overheidsfunctionarissen, agentschappen en aannemers zijn overgestapt van het bestrijden van ISIS-recruiters en Russische bots naar het censureren en deplatformeren van gewone Amerikanen en onwelgevallige publieke figuren.

Belangrijk is dat de lat voor het inzetten van militaire overheidstoezicht en spraakcontroletechnieken is verschoven van "terrorismebestrijding" naar "extremismebestrijding" naar het tegengaan van eenvoudige desinformatie. De overheid heeft niet langer het predikaat "terrorist" of "extremist" nodig om overheidsmiddelen in te zetten tegen uw politieke activiteiten. De enige voorwaarde die ze nodig heeft is simpelweg de bewering dat de mening die je op sociale media hebt geuit fout is.

Deze inspanningen strekken zich uit tot het beïnvloeden en zelfs sturen van conventionele nieuwsmedia organisaties. Sinds 1971, toen de Washington Post en de New York Times ervoor kozen om geheime documenten van het Pentagon over de oorlog in Vietnam te publiceren, begrepen journalisten dat we een professionele verplichting hebben om verslag te doen van uitgelekte documenten waarvan de inhoud in het openbaar belang is, zelfs als ze gestolen zijn. En toch drongen het Aspen Institute en het Cyber Policy Center van Stanford er in 2020 bij journalisten op aan om "het principe van de Pentagon Papers te doorbreken" en uitgelekte informatie niet te verslaan om de verspreiding van "desinformatie" te voorkomen.

Door de overheid gefinancierde censoren beroepen zich vaak op het voorkomen van werkelijke schade om hun eisen voor censuur te rechtvaardigen, maar de censoren definiëren schade veel ruimer dan het Hooggerechtshof doet. De censoren hebben schade zelfs zo ruim gedefinieerd dat ze Facebook hebben gerechtvaardigd nauwkeurige informatie over COVID-vaccins te censureren, bijvoorbeeld om "aarzeling over vaccins" te voorkomen. Hun doel is duidelijk niet het beschermen van de waarheid, maar het overtuigen van het publiek. Dat is het doel van een open debat en de vrije uitwisseling van ideeën.

En in toenemende mate zeggen de censoren dat hun doel is om informatie te beperken die overheids-, industriële en nieuwsmediaorganisaties "delegitimeert". Dat mandaat is zo ingrijpend dat het gemakkelijk kritiek op elk onderdeel van de status quo zou kunnen censureren, van gekozen functionarissen tot instellingen en wetten. Deze extreme, reactionaire houding is ronduit on-Amerikaans.

Het Congres zou onmiddellijk de financiering van de censoren moeten stopzetten en hun activiteiten moeten onderzoeken. Ten tweede zou het onmiddellijke rapportage van alle gesprekken tussen leidinggevenden van sociale media, overheidsmedewerkers en aannemers over het modereren van inhoud verplicht moeten stellen. Ten derde zou het Congres de brede toestemming die aan sociale media platforms wordt gegeven om te censureren, te deplatformen en propaganda te verspreiden, moeten beperken.

Wat het Congres ook doet, het is aan het Amerikaanse volk om wakker te worden voor de dreiging van overheidscensuur. "Alleen een alerte en goed geïnformeerde burgerij", aldus Eisenhower, "kan de juiste afstemming afdwingen tussen de enorme industriële en militaire machinerie van defensie en onze vreedzame methoden en doelen, zodat veiligheid en vrijheid samen kunnen floreren."