Zijn megalithische sites in een raster geplaatst?

Vertaald vanuit dit origineel

Wat is het wereldraster? Hoe kan het in kaart worden gebracht? Wat doet het? Waarom moeten we ons er zorgen over maken? Wat heeft het te maken met anti-zwaartekracht?

Tijdens mijn vele reizen over de wereld op zoek naar verloren steden en oude mysteries heb ik me vaak afgevraagd of er een verband was tussen veel van de oude megalieten. Enkele jaren geleden ontdekte ik dat toeval niet bestaat. Als de plaatsing van oude sites geen toeval was, wat was dan het algemene organiserende principe voor het zorgvuldig aangelegde wereldomvattende patroon?

Zijn megalithische sites in een raster geplaatst? Wat is een raster eigenlijk? Volgens mijn grote en trouwe Webster's woordenboek is een raster

"een netwerk van gelijkmatig verdeelde horizontale en loodrechte lijnen, in het bijzonder gebruikt voor het lokaliseren van punten (zoals op een kaart, kaart of luchtfoto) door middel van een systeem van coördinaten".

Het in kaart brengen van het wereldraster was populair in de Middeleeuwen en veel technieken worden nog steeds gebruikt door de wichelroedelopers van vandaag.

Met andere woorden, we hebben het over een intelligent geometrisch patroon waarin, theoretisch gezien, de aarde en haar energieën zijn georganiseerd - en mogelijk ook waarin de alomtegenwoordige oude megalithische plaatsen zijn gepositioneerd. Waar we over spreken is fundamenteel anders dan de lengte- en breedtelijnen die we zo goed kennen uit de conventionele geografie. Voorstanders van de Earth Grid theorie suggereren dat de rasterlijnen eigenlijk van een meer fundamentele aard zijn dan de meer willekeurige, latere conventies van de cartografie.

Maar het vertrouwde beeld van de aarde als een wereldbol omgeven door een raster van lengte- en breedtelijnen helpt ons te begrijpen hoe een aardraster, gebaseerd op meer primaire energielijnen, eruit zou kunnen zien. Ik zeg "energielijnen" in het bijzonder, omdat een van de meest consistente observaties die lezers in dit boek zullen tegenkomen is dat het geometrische patroon van het Aardse Raster energetisch van aard is. En dat deze aarde-energie, georganiseerd in een nauwkeurig web, ooit, en opnieuw, de bron was van een vrije en onuitputtelijke energievoorraad, die ooit oudere beschavingen van hoge technologische prestaties mogelijk maakte. De meeste rastertheoretici stellen vol vertrouwen dat deze rastertechnologie weer kan worden teruggewonnen - vandaag de dag.

Hoewel UFO's een zeer controversieel onderwerp zijn, wat wellicht bijdraagt aan de blijvende populariteit ervan, beweren sommige theoretici dat er een fundamenteel verband bestaat tussen UFO-fenomenen en magnetische-vortex-zwaartekracht anomalieën in het Raster. Dit onderwerp wordt in het boek besproken.

Bovendien is zwaartekracht een even complex onderwerp als UFO's en het Wereldraster. Vraag de gemiddelde man in de straat of hij weet wat zwaartekracht is - hoogstwaarschijnlijk zal hij zeggen: "Natuurlijk! Iedereen weet wat zwaartekracht is. Dat houdt mijn voeten op de grond!"

Ook al is zwaartekracht een duidelijk natuurkundig principe dat het leven op aarde bepaalt, toch gaat het zelfs de meest intelligente wetenschapper te boven. Niemand heeft nog een bevredigende verklaring voor de zwaartekracht. Is de zwaartekracht een manifestatie van energie van de aarde, verbonden met het raster? Zo ja, kunnen we dan bepaalde punten op het Raster gebruiken om de zwaartekracht te beheersen? Tarten UFO's het zwaartekrachtsveld van de aarde en gebruiken ze een soort anti-zwaartekracht? Dit zijn allemaal prangende vragen. Misschien kunnen we door het observeren van UFO-fenomenen bepaalde technische principes in het Raster afleiden.

Het raster lijkt nu al twee fundamentele realiteiten van het fysieke leven te impliceren: zwaartekracht en energie. In de volgende pagina's wordt u getrakteerd op enkele van de meest geavanceerde en opwindende theorieën over het wereldraster.

De deelnemers aan deze bundel benaderen het rastervanuit verschillende professionele en filosofische gezichtspunten. Het resultaat is een compilatie van visies (de eerste, en mogelijk definitieve) op het raster die het poëtische tot het wiskundige overspant.

Zo geeft het hoofdstuk "The Planetary Grid System" van de professionele antropologen Bethe Hagens en William Becker een grondig overzicht van de geometrie en geografie van een uniek wereldraster-model dat zij "EarthStar" noemen. Bruce Cathie, auteur van vier boeken over de harmonischen van het Wereldraster, presenteert een fascinerend wiskundig onderzoek naar het raster met gebruikmaking van Einsteins Unified Field Theory; Cathie komt met enkele zeer verrassende conclusies.

Richard LeFlors Clark, Ph.D., bespreekt zwaartekracht draaikolkgebieden rond de aarde die in het geheim door regeringen of door amateurwetenschappers zijn geëxploiteerd ten behoeve van levitatie en anti-zwaartekracht. Hij waarschuwt dat je "permanent ruimtepuin" kunt worden als je op het verkeerde moment in zo'n gebied komt!

Richard Leviton presenteert het Raster als een interactieve spirituele workshop om de mens af te stemmen op planetaire energieën via de "megalithische tempel". Het aardse Raster wordt gezien als een levend hologram van de organisatie van het zonnestelsel, nauw verbonden met het leven en het lot van de mens.

Het maken van een raster is essentieel bij het maken van een kaart

Harry Osoff bespreekt het controversiële en totaal mysterieuze "Philadelphia Experiment" van de Amerikaanse marine, en brengt het in verband met de rasterstructuur en het in de doofpot stoppen van overheidsonderzoek. Daarmee versterkt hij het beeld van geheim overheidsonderzoek op het gebied van anti-zwaartekracht en het Wereldraster. Dan geeft Barbara Hero een muzikaal begrip van de aarde in haar hoofdstuk, "Internationale Harmonie Gebaseerd op een Muziek van Planetaire Rastersystemen."

Andere onderwerpen in het boek zijn besprekingen van het elektrische genie Nikola Tesla en het "Star Wars" plan, de mysterieuze Oregon Vortex, akoestische levitatie van stenen, en meer. We nemen onszelf ook niet zo serieus dat we ons niet kunnen ontspannen en af en toe een beetje kunnen lachen. Achterin het boek staan hoofdstukken over antizwaartekrachtpatenten, krantenkoppen, het antizwaartekrachtdossier en zelfs strips.

Wat moeten we met al deze schijnbaar wilde vermoedens? De rapporten van de theoretici gaan zeker in tegen de moderne wetenschappelijke opvattingen. En ze putten uit informatie die vaak subjectief is, en zeker controversieel. Raster theorieën betwisten de basis van ons fysieke wereldbeeld. Ze zijn het ook niet allemaal met elkaar eens. Maar belangrijke vernieuwingen in de wetenschap komen vaak voort uit schijnbaar "gekke" speculaties. Ik laat het aan de lezers over om te beslissen welke theorieën het beste passen in hun eigen realiteitsstructuur.

Persoonlijk kijk ik, nu ik verder reis over de wereld, met een meer bedachtzaam oog naar het complex van oude tempels, steden en heuvels. Hoewel ik het misschien niet eens ben met alle theorieën in dit boek, of ze niet helemaal begrijp, heeft elke theorie voor mij op een speciale manier de realiteit verlicht dat de aarde een verenigde levende planeet is, en dat wij als mensen een speciale en verantwoordelijke plaats hebben binnen deze totale omgeving.

Planetair raster

Amerikaanse patenttekening voor Dymaxion-kaart

R. Buckminster Fuller deed veel werk aan het wereldraster. Hij gaf zijn "dymaxion" kaart in 1946 een auteursrecht.

Kristallijne planeet

Planetaire rastersysteem

Planetair Rastersysteem

Het planetaire rastersysteem op de achterzijde is geïnspireerd op een origineel artikel van Christopher Bird, "Planetary Grid," gepubliceerd in New Age Journal #5, mei 1975, blz. 36-41.

Het hexakis icosahedron raster, de coördinaatberekeningen en het puntenclassificatiesysteem zijn het originele onderzoek van Bethe Hagens en William

S. Becker. Deze materialen worden verspreid met toestemming van de auteurs door Conservative Technology Intl. in samenwerking met Governors State University, Division of Intercultural Studies, University Park, Illinois 60466 312/534-5000 x2455.

Deze kaart mag worden gereproduceerd indien zij kosteloos wordt verspreid en indien met vermelding van Governors State University (inclusief adres) en de heer Bird.

Het zogenaamde Russian Grid, dat de aarde behandelt alsof het een gigantisch kristal is.

Computersimulatie van molecuul C60; een holle bol. Het kan andere atomen bevatten. Let op overeenkomsten in rasterconcepten met dit computermodel van een koolstofmolecuul.

David Zink's kaart van megalieten en andere kenmerken uit zijn boek The Ancient Stones Speak, (Dutton, 1979).

Enkele belangrijke kenmerken van de belangrijkste rasterpunten:

(1) Gizeh, de Grote Piramide...

(3) Tyumen olieveld, USSR

(4) Baikalmeer, USSR, vele unieke planten en dieren.

(9) Hudson Bay, huidige locatie van noordelijke magnetische pool

(11) noordelijke Britse eilanden, Maes Howe, Ring of Brodgar, Callanish

(12) Mohenjo Daro-Rama-rijkscultuur

(13) piramides van Xian, grootste ter wereld

(14) Zuid-Japan, "Drakendriehoek", grote seismische activiteit.

(16) Hamakulia, vlakbij ligt Hawaï, toneel van grote vulkanische en aardbevingsactiviteit

(17) de verfijnde kanaalbeschaving van Cibola

(18) Bimini, de plaats van enorme "kunstmatige" muren onder water, ontdekt in 1969, de datum waarop Edgar Cayce had voorspeld dat er bewijs van Atlantis zou worden ontdekt.

(20) Algerijnse megalithische ruïnes.

(21) megalieten in Axum, het koptisch-christelijke centrum in Ethiopië.

(25) Bangkok en Ankor Wat

(26) Sarawak, Borneo, plaats van oude megalithische structuren

(28) Pohnpei, Micronesië, plaats van de megalithische stad Nan Madol.

(35) Lima, Peru, grens van de Nazcaplaat, Pisco, de kandelaar van de Andes & de Nazcalijnen

(40) Gabon, West-Afrika, natuurlijke atoomreactor in werking ongeveer 1,7 miljoen jaar geleden

(41) Zimbabwe met zijn oude mijnen en structuren

(44) de Maralinga Atomic Test Site, met ook megalithische ruïnes

(47) Paaseiland en zijn megalieten

(62) Duitse ondergrondse basis op Antarctica?

De tien "vileine wervelingen" oorspronkelijk overgenomen van Ivan T. Sanderson. In deze tien gebieden vinden theoretisch magnetisch-gravitationele anomalieën plaats. Nicholas R. Nelson gelooft in zijn boek Paradox (1980, Dorrance & Co. Ardmore, Penn.) dat deze vortexgebieden ingangen zijn naar andere dimensies. Zulke "deuren" naar andere dimensies zouden een verklaring zijn voor vreemde verdwijningen en mysterieuze verdwijningen.

Meer illustraties van Paradox, Nelson ziet de aarde als een Icosaëder. Hieronder een vergroting van het Bermuda Driehoek vortex gebied, een van de veronderstelde "vile vortexen".

Hier zien we hoe andere dimensies of parallelle werelden zich met de aarde kunnen verbinden, theoretisch bij de tien hypothetische vortexgebieden van de aarde.

Deze illustratie komt uit het boek Genesis de la Cultura Andina (Genesis van de Andescultuur) van Carlos Milla Villena, uitgegeven in Peru. Het toont de "rasterlijn"-mathematische relatie van de megalithische overblijfselen van Tiahuanaco in Bolivia, met die in Cuzco, Peru en Vitcos, de korte hoofdstad van de Inca's in ballingschap, evenals het punt van binnenkomst in Peru dat Pizarro en zijn veroveraars namen tijdens hun verovering. Op de rasterlijn ligt ook Cajamarca, waar de veroveraars de Inca Atahualpa gevangen namen en zo het lot van het Inca-rijk bezegelden. Waren de Inca's, of misschien een eerdere cultuur zich bewust van het wereldraster?