De heart-attack gun van de CIA

Het werk begon in een laboratorium in Fort Detrick, een legerbasis gewijd aan onderzoek naar biologische oorlogsvoering sinds de Tweede Wereldoorlog. Daar mengden onderzoekers onder leiding van Dr. Nathan Gordon, een scheikundige van de CIA, schaaldiergif met water en bevroren het mengsel tot een klein bolletje of pijltje. Het afgewerkte projectiel werd afgevuurd uit een aangepast Colt M1911 pistool met een elektrisch afvuurmechanisme. Het had een effectief bereik van 100 meter en was vrijwel geruisloos.

Bij het afvuren in een doelwit zou de bevroren pijl onmiddellijk smelten en zijn giftige lading in de bloedbaan van het slachtoffer loslaten. Schelpdiergif, waarvan bekend is dat het in geconcentreerde doses het cardiovasculaire systeem volledig uitschakelt, verspreidde zich naar het hart van het slachtoffer, waardoor een hartaanval werd nagebootst en de dood binnen enkele minuten volgde.

Alles wat achterbleef was een kleine rode punt waar het pijltje het lichaam binnendrong, onvindbaar voor wie niet wist waarnaar te zoeken. Terwijl het doelwit lag te sterven, kon de moordenaar ongemerkt ontsnappen.

Lees meer