Marc Dutroux: De 'Jeffrey Epstein' van België

DOOR ARJUN WALIA AUGUSTUS 2, 2022, met toestemming vertaald.

Marc Dutroux is een Belgische veroordeelde seriemoordenaar, verkrachter en kindermisbruiker. Hij werd in 1989 veroordeeld voor de ontvoering en verkrachting van vijf kinderen.

Verbazingwekkend genoeg werd hij na drie jaar vrijgelaten, en sommigen vermoeden dat dit was vanwege zijn vermeende connecties met de politieke en koninklijke elite in België. Dit is een belangrijk detail dat we later zullen onderzoeken.

In 1996, slechts enkele jaren na zijn vrijlating uit de gevangenis, werd Dutroux opnieuw gearresteerd voor het martelen en seksueel misbruiken van zes meisjes tussen 8 en 19 jaar oud, waarvan er vier overleden. Het proces vond pas plaats in 2004, waar hij vervolgens op alle aanklachten werd veroordeeld en levenslang kreeg. Onder de medeplichtigen van Dutroux bevond zich zijn toenmalige echtgenote, Michelle Martin, naast Michel Lelièvre, Michel Nihoul, en Bernard Weinstein.

Dutroux' jongste slachtoffer, Melissa Russo en Julie Lejeune, werden ontvoerd in juni 1995. Ze verhongerden in kooien in een verborgen kerker onder een van zijn huizen. U denkt misschien dat dit soort gruwelijke behandeling zeldzaam is, maar ons onderzoek naar dit onderwerp, dat de laatste tien jaar heeft geduurd, wijst uit dat het helaas vaker voorkomt dan we misschien willen geloven, vooral onder de 'elite' van de wereld.

Het horen van de slachtoffers: De verbazingwekkende bevestiging

De rechter die de zaak voorzat, Jean-Marc Connerotte, drong er bij andere slachtoffers van pedofielen op aan om naar voren te komen in het licht van wat er is gebeurd. Connerotte was eigenlijk degene die Dutroux had gearresteerd en twee tienermeisjes uit zijn 'kerker' had gered. Regina Louf was een van de tien die zich meldden - ze was in de dertig toen ze dat deed.

Ze vertelde onderzoekers hoe ze vanaf haar twaalfde door haar ouders was 'gegeven' aan een vriend van de familie, Tony Van den Bogaert, die een sleutel had van hun huis. Hij haalde haar op van school en nam haar in het weekend mee naar seksfeesten waar ze aan andere mannen werd 'gegeven' en stiekem werd gefilmd terwijl ze seks met hen had. Het was zeer georganiseerd,' zegt ze. Big business. Chantage. Er was veel geld mee gemoeid.

Dit soort details zijn niet ongewoon onder de elite van de wereld. Zo beweerde Virginia Giuffre, hieronder op de foto met prins Andrew en Ghislaine Maxwell, onder ede dat Jeffrey Epstein ooit drie 12-jarige meisjes uit arme gezinnen uit Frankrijk liet overvliegen als ziek verjaardagscadeau voor zichzelf. Prins Andrew heeft onlangs een schikking getroffen met Giuffre, waarmee een einde is gekomen aan deze zaak van aanranding.

De beweringen van Louf over chantage zijn vergelijkbaar met de beschuldigingen in de Jeffrey Epstein en Ghislaine Maxwell saga. In een interview uit 2019 beweerde Ari Ben-Menashe, topman van het Israëlische Directoraat van Militaire Inlichtingen, dat hij Jeffrey Epstein en Ghislaine Maxwell in de jaren tachtig had ontmoet. Hij zei dat zowel Epstein als Maxwell in die periode al samenwerkten met de Israëlische inlichtingendienst en dat ze een seksuele chantageoperatie begonnen met als doel Amerikaanse politieke en publieke figuren af te persen namens de Israëlische militaire inlichtingendienst.

In 1996 vertelde Louf haar ervaringen aan een politieteam onder zorgvuldig gefilmde en gecontroleerde omstandigheden. Zij beschreef een aantal vaste klanten waaronder rechters, een van de machtigste politici van het land (nu dood) en een prominente bankier. Zij gaf de politie de namen waaronder zij deze mannen kende en beschreef de huizen, appartementen en wijken waar zij met andere kinderen naartoe was gebracht om de gasten te vermaken. De politie legde uit dat zij details gaf die onmogelijk te geven waren tenzij zij er echt bij was.

Zo beschreef ze bijvoorbeeld de marteling en moord op een 15-jarig meisje dat ze kende als Chrissie. Louf hield vol dat zowel Nihoul als Dutroux die nacht daar waren. Nihoul, beweert ze, nam deel aan de moord, een beschuldiging die hij ontkende. Dutroux, zegt ze, keek toe. Het lichaam van Christine Van Hees werd in 1984 gevonden, gedumpt op het terrein van een niet meer gebruikte champignonkwekerij aan de rand van Brussel. De boerderij werd later afgebroken, maar in 1996 beschreef Louf aan het politieteam de ingewikkelde details, het behang, de gootstenen, de haken aan het plafond, een netwerk van trappen en aangrenzende kamers die uniek waren voor dat gebouw.

"Dit 'vermaak' was niet alleen seks, vertelde ze de politie. Het ging om sadisme, marteling en zelfs moord, en opnieuw beschreef ze de plaatsen, de slachtoffers en de manieren waarop ze werden gedood. Een van de regelmatige organisatoren van deze feesten, beweerde ze, was de man die ze kende als 'Mich', Jean Michel Nihoul, 'een zeer wrede man. Hij misbruikte kinderen op een zeer sadistische manier", zei ze. Ook was daar, zei ze, de jonge Dutroux."

Olenka Frenkiel, het stille hart van de duisternis van België.

Ze beweerde dat Dutroux een jongen was die drugs meebracht naar deze feestjes, ook voor meisjes in die tijd.

Deze saga werd een grote zaak in belgië, honderden en duizenden gingen de straat op in 1996 toen rechter Connerotte van de zaak werd gehaald omdat hij geldinzamelingen had bijgewoond ter ondersteuning van slachtoffers van dit soort activiteiten. Er werd gezegd dat hierdoor een belangenconflict was ontstaan.

Olenka Frenkiel, een bekende bekroonde journaliste, slaagde erin een interview met Jean Michel Nihoul te verkrijgen, dat zij publiceerde in The Guardian.

"In de loop van onze maaltijd pakte hij me, schijnbaar speels, vast, kietelde, en trok me uiteindelijk op hem in het restauranthokje, totdat ik mijn collega's om redding moest vragen... Hij zal nooit voor de rechter komen, zei hij, omdat de informatie die hij over belangrijke mensen in België heeft de regering ten val zou brengen."

Olenka Frenkiel, het stille hart van de duisternis van België.

Het werd zo erg dat de Belgische koninklijke familie in 1996 een nooit geziene publieke ontkenning deed van beweringen dat Koning Albert II pedofiele seksfeesten bijwoonde die hem in verband konden brengen met medewerkers van de vermeende kindermoordenaar, Marc Dutroux.

In het Paedophile Dossier, geschreven door onderzoeksjournalist Jean Nicholas, wordt beweerd dat de toenmalige prins in de jaren '80, en voordat hij de troon besteeg, deelnam aan pedofiele feesten. Het boek stelt dat Belgische onderzoekers meer dan vijf jaar na zijn arrestatie nog geen formele zaak tegen Dutroux hebben aangespannen, omdat ze bang zijn dat hun onderzoek vooraanstaande publieke figuren, waaronder de koning, in opspraak zal brengen.

Dit is een andere interessante potentiële bevestiging, aangezien beschuldigingen van pedofilie door de Koninklijke familie de afgelopen decennia vrij wijdverbreid zijn geweest. Vooral in de mainstream, met Prins Andrew en zijn connectie met Jeffrey Epstein.

Peter McKelvie, een voormalig hoofd van de kinderbescherming in het Verenigd Koninkrijk, kreeg bijvoorbeeld aandacht toen hij beweerde dat hooggeplaatste politici, militaire figuren en zelfs mensen die banden hadden met de koninklijke familie tot de vermeende kindermisbruikers behoorden. Toen hij in Hereford en Worcester werkte, hielp hij bij de veroordeling van de beruchte kindermisbruiker Peter Righton, die ooit een van 's lands meest gerespecteerde autoriteiten op het gebied van kinderzorg was.

De Britse journaliste en filmmaakster Sonia Poulton doet al jaren onderzoek naar het duistere web van pedofilie. Haar onderzoek werd gebundeld in een documentaire genaamd "Pedophiles in Parliament" die ook licht werpt op deze wereld.

Er zijn honderden voorbeelden te noemen. In de Verenigde Staten deed het Franklin schandaal in 1989 de ronde. Onderzoeken, klokkenluiders en getuigenissen van kinderen beweerden dat honderden kinderen de VS werden rondgevlogen om te worden misbruikt door hooggeplaatste "Establishment" leden aan zowel de linker- als de rechterkant van het politieke spectrum. Hier is een artikel dat is gepubliceerd in het Journal of European Psychiatry, waarin ook de gruwelijke, occulte handelingen die veel van deze kinderen hebben meegemaakt, in detail worden beschreven.

Hier bij The Pulse hebben we met meerdere mensen gesproken die beweren slachtoffer te zijn geweest van kindersekshandel, en elite kindersekshandel. Ons interview met Anneke Lucas werpt niet alleen licht op het verhaal van haar reis als slachtoffer van mensenhandel, maar ook op de prachtige transformatie in het menselijk bewustzijn die dit onderwerp teweeg kan brengen, zowel persoonlijk als collectief.

De waarheid komt aan het licht. En in het proces leren we veel over onze wereld en wat we kunnen doen om die te veranderen. Zonder deze moeilijke vragen onder ogen te zien, gaan deze daden door in de duisternis van stilte en ontkenning.

Oorspronkelijke artikel